Στα Ψηλα Χορταρια [2019]

Τρόμου, μυστηρίου

Διάρκεια: 101΄

Σενάριο: Vincenzo Natali

Σκηνοθεσία: Vincenzo Natali

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Καναδάς

Εμφανίζονται: Laysla de Oliveira, Avery Whitthed, Will Buie Jr., Patrick Wilson, harrison Gilbertson, Rachel Wilson

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Καλ βοηθά την έγκυο αδερφή του, Μπέκι, να φύγει μακριά από τον σύντροφό της, όταν ακούν την φωνή ενός παιδιού. Το μικρό αγόρι καλεί σε βοήθεια έχοντας χαθεί μέσα σε μια απέραντη έκταση με ψηλά χορτάρια. Πηγαίνοντας κι αυτοί χάνονται και πλέον θα πρέπει να παλέψουν για την ζωή τους, ενώ οι περιπλανώμενοι αυξάνονται. Σύντομα θα ανακαλύψουν ότι είναι προτιμότερο να μη βρεθούν μεταξύ τους.

-------------------------------

Στα Ψηλά Χορτάρια είναι ο ελληνικός τίτλος του In the Tall Grass, μια ταινία βασισμένη στη νουβέλα του Stephen King και του Joe Hill (αμφότεροι γνωστοί και μη εξαιρετέοι). Ίσως και να είναι ιδέα μου, εφόσον το γνώριζα εξαρχής, αλλά η πλοκή φωνάζει από μακριά “King”. Άλλωστε, ο Stephen King εκτός από πολυγραφότατος τείνει να γίνει και “πολυκινηματογραφημένος”. Τα βιβλία του μεταφέρονται σε οπτικοκουστική αφήγηση (πάνω από 50 ταινίες) και καταναλώνονται σαν το ζεστό ψωμάκι. Το φετινό καλοκαίρι περιμένουμε και το The Boogeyman.

Στα Ψηλά Χορτάρια λοιπόν. Ξεκινώντας από το cast τα πράγματα είναι μια χαρά. Εξαιρετικό ο μικρός Τόμπιν, αντιπαθής ο -κλασικός King χαρακτήρας- Αμερικάνος μεσήλικας villain. Αλλά συνολικά μιλάμε για ένα σύνολο χαρακτήρων μαζεμένο και ολιγάνθρωπο. Χωρίς υπερβολή η ταινία και η πλοκή αφορά συνολικά έξι ηθοποιούς (σε ρόλους ελάσσονες και μείζονες).

Ως προς την συνολικά εκτέλεση επίσης όλα μια χαρά. Ωραία φωτογραφία, σωστό περιβάλλον και κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ο Vincenzo Natali μας έχει δώσει αρκετά παλιότερα τον Κύβο, οπότε δε θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς.

Ωστόσο, πλάι σε τούτα βάλε και ατελείωτα πλάνα με χορτάρια που κουνιούνται στον αέρα, ντοκιμαντερίστικα πλάνα από ζουμαρισμένα έντομα πάνω στα φύλλα, κάτι περίεργους τύπους γεμάτους γρασίδια στο πρόσωπο και ουρλιαχτά, ασταμάτητα ουρλιαχτά και φωνές που καταλήγουν κουραστικά. Για την ιστορία που έχει να διηγηθεί η ταινία τραβάει αρκετά περισσότερο χρόνο. Και τέλος, κάποια μπρος-πίσω στον χρόνο ήταν έξυπνα και ιντριγκαδόρικα, αλλά δεν αξιοποιούνται και δεν εξηγούνται ικανοποιητικά.

Καταλαβαίνω το point της ταινίας. Ακούω το ηθικό δίδαγμα. Βλέπω τι γίνεται με την τεράστια πέτρα και πώς επιδρά στους χαρακτήρες. Αλλά το συνολικό αποτέλεσμα το βρήκα άνευρο και φλύαρο, χωρίς εξάρσεις, με αρκετά fillers και κάποια θέματα να υπάρχουν στην ταινία ανεξήγητα. Το Children of the Corn, για παράδειγμα, έχω την εντύπωση ότι τα είπε καλύτερα.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Αν είσαι φαν του Stephen King, αν σου άρεσε το 1922 ή αν απλώς θες να δεις μια ταινία μυστηρίου αρκετά καλή, αλλά όχι αξιομνημόνευτη.