Έγκλημα στο Orient Express (2017)

Σκηνοθεσία:  Kenneth Branagh

Σενάριο: Michael Green

Παίζουν:  Willem Dafoe, Johnny Depp, Derek Jacobi, Tom Bateman, Penelope Cruz, Michelle Pfeiffer, Judi Dench

ΥΠΟΘΕΣΗ

Οι επιβάτες του Orient Express θα βιώσουν μια μυστηριώδη δολοφονία ενός αμφιβόλου ηθικής επιχειρηματία-απατεώνα, έμπορου τέχνης. Το θρυλικό τρένο θα εγκλωβιστεί από μια χιονοστιβάδα κάπου στις Άλπεις, την στιγμή που ο δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσα στους επιβάτες. Ο βέλγος επιθεωρητής Ηρακλής Πουαρό καλείται να εντοπίσει τον ένοχο. Η κουβερνάντα Mary Debenham, ο νέγρος γιατρός Arbuthnot, η ιεραπόστολος Pilar Estravados, ο Ιταλός έμπορος αυτοκινήτων Beniamino Marquez, η ηλικιωμένη πριγκίπισσα Dragomiroff, η υπηρέτριά της Hildegarde Schmidt, ο Αυστριακός καθηγητής Gerhard Hardman, ο κόμης και η κόμισσα Andrenyi, η Αμερικανίδα χήρα  κυρία Hubbard, ο βοηθός κι ο μπάτλερ. 12 επιβάτες. Όλοι δείχνουν ύποπτοι και όλοι έχουν άλλοθι.

Να που έχουμε άλλη μία εκδοχή του πασίγνωστου βιβλίου της Αγκάθα Κρίστι στην οθόνη. Για 13η φορά ο διάσημος Ηρακλής Πουαρό ενσαρκώνεται στο κινηματογραφικό φιλμ. Αυτό που με ώθησε να δω αυτήν την εκδοχή ήταν οι συντελεστές της ταινίας. Ο πολυπράγμων Kenneth Branagh σκηνοθετεί ένα πλούσιο καστ που περιλαμβάνει τον Willem Dafoe, τον Johnny Depp, την Penelope Cruz, την Michelle Pfeiffer και την Judi Dench. Και από τους παραπάνω δεν θα μάντευες εύκολα ποιος υποδύεται τον Ηρακλή Πουαρό... Το πρωταγωνιστικό ρόλο τον έχει ο σκηνοθέτης Kenneth Branagh. Επομένως, όλη η παραπάνω σύνθεση είναι πολλά υποσχόμενη.

Ξεκινώντας λοιπόν από τα αρνητικά, ενώ η παραπάνω σύνθεση είναι all-star, με την έννοια ότι έχει λίγο από όλα (χολιγουντιανή λάμψη, βρετανικό θέατρο, το ντεμπούτο του χορευτή Sergei Polunin), αφήνει τελικά την αίσθηση ότι δεν πήρε πολύ χώρο. Κι εξηγούμαι. Οι ερμηνείες είναι καλές. Όμως... Ο Johnny Depp έχει μικρό ρόλο (και κάπως καρτουνίστικο). Η Penelope Cruz με τα εξαίσια σπαστά αγγλικά της μιλάει λίγο. Η Pfeiffer θα μπορούσε να πάρει μεγαλύτερο μερίδιο. Γενικά, καταλαβαίνεις που το πάω. Ενώ είναι ευχής έργον οι παραπάνω ηθοποιοί να βρίσκονται όλοι μαζί στο ίδιο τηλεοπτικό κάδρο, εντούτοις ήθελα λίγο παραπάνω από τον καθένα. Επίσης, το σασπένς είναι μετριασμένο. Αφήνω εδώ έναν αστερίσκο βέβαια, καθώς ξέροντας εκ των προτέρων το βιβλίο και συνεπώς την λύση, δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός στο αν τελικά κράτησε το μυστήριο ζωντανό ή όχι. Πάντως προσπάθησε τίμια και διατήρησε το αρχικό πνεύμα της Αγκάθα Κρίστι, που θέλει τον βασικό ύποπτο να εναλλάσσεται στο μυαλό μας συνεχώς.

Στα θετικά έχω αρκετά υπόψην. Μου άρεσε το αισθητικό αποτέλεσμα. Είναι εμφατικά στυλιζαρισμένο και αποπνέει μια μπαρόκ αισθητική που το καθιστά ατμοσφαιρικό και περιπετειώδες. Ακόμα και στην υπερβολή του (πχ. το μουστάκι του Πουαρό) έχει την πλάκα του (και το εννοώ, έχει όντως κωμικά στοιχεία). Δεν μπορώ να μην αναφέρω την καταπληκτική φωτογραφία του. Μάλιστα, ο σκηνοθέτης αποδίδει την σπουδαία εικόνα στο -σπάνιο, πλέον- φιλμ 65mm που χρησιμοποιήθηκε.

Επιπλέον, τα κινηματογραφικά τρικ χρησιμοποιήθηκαν με μαεστρία. Το τρένο κατασκευάστηκε στην πραγματικότητα, όπως και η γέφυρα στην οποία εγκλωβίστηκε. Για να αποδοθεί η κίνηση του ταξιδιού, μαγνητοσκοπήθηκαν τα τοπία της διαδρομής και προβάλλονταν σε γιγαντιαίες οθόνες στα παράθυρα του ακίνητου -κατά τ' άλλα- τρένου. Ακόμα, η πρώτη σκηνή λαμβάνει χώρα στο Τείχος των Δακρύων στην Ιερουσαλήμ και μη μπορώντας να εξασφαλίσει άδεια στην περιοχή η παραγωγή διαμόρφωσε ανάλογα μια τοποθεσία της Μάλτας. Η αλλαγή είναι εντυπωσιακή. Γενικά, η σκηνογραφία είναι πολύ καλή και αποδίδει παραστατικά, αν και κάπως πλαστικά, το κλίμα της εποχής. Στα συν προσθέτω και τα πολύ χορταστικά extras που περιέχονται στο blu-ray της ταινίας.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Ναι μωρέ... δεν είναι κακή ταινία. Αλλά, ιδίως εφόσον ξέρεις το τέλος, θα την δεις για την διασκέδαση και μόνο. Δεν θα κατακτήσεις την αιώνια αλήθεια, δεν θα δεις ένα κινηματογραφικό θαύμα, ούτε θα γίνεις σοφότερος. Αλλά θα περάσεις δυο ευχάριστες ώρες.