Δεσποινα Νταλλαρη – Μην Γυρισεις Πισω

Εκδόσεις Πηγή

Έτος έκδοσης: 2023

Σελίδες: 249

ΣΥΝΟΨΗ

Η Εύα, αφού άλλαξε τρόπο ζωής κι άφησε πίσω της τις δυσάρεστες εμπειρίες του παρελθόντος, επιστρέφει μετά από χρόνια στο χωριό της. Τίποτα όμως δεν είναι όπως το άφησε, αφού πλέον το κακό κι η δυστυχία έχει φωλιάσει στις ψυχές των ανθρώπων. Οι παλιοί φίλοι της Εύας δείχνουν απόμακροι και η μητέρα της προβληματισμένη. Όμως, η κάθοδος στην καταπακτή του σπιτιού της θα φέρει στην επιφάνεια την πραγματική αιτία του κακού στο οποίο έχει βυθιστεί ο τόπος, μια δύναμη που υπερβαίνει την ανθρώπινη φύση.

--------------------------

Μην Γυρίσεις Πίσω είναι όχι απλώς ο τίτλος, αλλά το μήνυμα που διαπερνά όλη την ιστορία της Δέσποινας Νταλλαρή. Κεντρικός χαρακτήρας είναι η Εύα, μια νεαρή γυναίκα που μετά τις σπουδές της στην Ιταλία επιστρέφει στον τόπο της. Τίποτε δεν είναι πια το ίδιο και οι δυστυχίες ξυπνούν μνήμες του παρελθόντος.

Ως προς τον τόπο της αφήγησης μεταφερόμαστε στη Μακρινίτσα, ένα κατά τ’ άλλα πανέμορφο τοπίο στο Πήλιο. Εδώ όμως η Μακρινίτσα έχει κάτι σκοτεινό και μυστηριώδες. Ως περιβάλλον σού δημιουργεί δυσφορία και αυτό οφείλεται στην ίδια την ιστορία που ξεδιπλώνει η συγγραφέας. Οπότε η πλοκή έχει ατμόσφαιρα, έχει κάτι ζοφερό καθ’ όλη τη διάρκειά της, αφού βλέπεις το κακό να έρχεται από τις πρώτες σελίδες. Μάλιστα, κλιμακώνει όμορφα και το δεύτερο μισό του βιβλίου, εκεί που τα πράγματα έχουν μπει σε μια σειρά, είναι τόσο ενδιαφέρον που δεν σε αφήνει να το σταματήσεις – διάβασα όλο το βιβλίο σε ένα απόγευμα.

Υπάρχει έντονο το μεταφυσικό στοιχείο, αφού το κακό είναι περισσότερο έννοια, κάτι μυστηριώδες που στοιχειώνει και χειραγωγεί τους ανθρώπους. Εκείνο που κρατώ από το βιβλίο είναι η εικονοπλασία. Κάποιες εικόνες, περιγραφές και διηγήσεις είναι ανατριχιαστικές, βγαλμένες από τον καλό, αγνό τρόμο (αναφέρομαι πχ. στην αλληλεπίδραση νεκρών και ζωντανών και στον τρόπο που το παρελθόν επηρεάζει τις επιλογές των χαρακτήρων). Εξαίρω επίσης δύο αναδρομές στο παρελθόν, τις οποίες βρήκα ευφυέστατες τόσο αφηγηματικά όσο και ως προς το δέσιμο της ιστορίας.

Προσπαθώντας να μαντέψω, θα έλεγα ότι η Νταλλαρή έχει διαβάσει κάμποσο Stephen King, πιθανότατα Edgar Allan Poe, μάλλον το Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας του H.P. Lovecraft, ενώ βρήκα στοιχεία και από την Εκδίκηση της Yrsa Sigurdardottir.

Επειδή μου αρέσει να γκρινιάζω για λεπτομέρειες, βρήκα υπερβολική την χρήση των σημείων στίξης. Εντελώς υποκειμενικά, δεν προτιμώ τα θαυμαστικά και τα αποσιωπητικά. Στην επιμέλεια έπρεπε να γίνει καλύτερη διαχείριση των κομμάτων, όχι μόνο γιατί είναι πολλά, αλλά γιατί κάμποσα είναι λάθος, κόβοντας την ένταση της ανάγνωσης.

Επομένως, έχουμε μια μακάβρια ιστορία βγαλμένη από την ελληνική επαρχία, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες και σωστά δοσμένες ανατροπές. Όλα τούτα δια χειρός μιας νέας δημιουργού σε ένα λογοτεχνικό είδος που δείχνει να έχει μέλλον στα ελληνικά πράγματα. Θα το έβλεπα με ενδιαφέρον και σε ταινία.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αν σου αρέσει η πεζογραφία τρόμου και οι μεταφυσικές ιστορίες που έχουν κάτι σκοτεινό και μακάβριο, τότε σίγουρα ναι.