Sully (2016)

Σκηνοθεσία: Clint Eastwood

Σενάριο: Todd Komarnicki, Chesley Sullenberger

Παίζουν: Tom Hanks, Aaron Eckhart, Laura Linney, Diane Higgins

imdb 7,5/10

ΥΠΟΘΕΣΗ

Μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο La Guardia ένα αεροσκάφος παθαίνει βλάβη και στους δύο κινητήρες και χάνει ύψος πάνω από την Νέα Υόρκη. Οι επιλογές του κυβερνήτη και του συγκυβερνήτη είναι περιορισμένες. Παίρνοντας το υψηλό ρίσκο καταφέρνουν να προσυδατώσουν το αεροσκάφος στον ποταμό χωρίς ανθρώπινες απώλειες. Παρόλα αυτά, τότε ξεκινά ένας δικαστικός Γολγοθάς γι' αυτούς, καθώς οι ασφαλιστικές εταιρίες και το Συμβούλιο Ασφαλείας δίνουν αγώνα, ώστε να αποδείξουν ότι η προσυδάτωση ήταν λάθος επιλογή που εξέθεσε τους επιβάτες σε μεγάλο κίνδυνο. Οι πιλότοι πρέπει να υπερασπιστούν την θέση τους στις ακροαματικές διαδικασίες.

Όταν είδα ταινία με αεροπλάνο και πρωταγωνιστή τον Tom Hanks, σκέφτηκα ότι δεν χάνεται. Ναι, τέτοιος είμαι. Αλλά διάβασε την παρακάτω ιστορία:

Στις 15 Ιανουαρίου του 2009 ένα Airbus A320-214 της US Airlines με 155 επιβαίνοντες και 5μελές πλήρωμα εκτελούσε την πτήση 1549 από Νέα Υόρκη προς Βόρεια Καρολίνα. Αμέσως μετά την απογείωση από το αεροδρόμιο La Guardia, λίγα πόδια πάνω από το έδαφος έπεσε σε ένα σμήνος από καναδέζικες χήνες που έθεσαν εκτός λειτουργίας και τους δύο κινητήρες αναγκάζοντας το αεροπλάνο σε καθοδική πορεία. Ο κυβερνήτης Chelsey “Sully” Sullenberger και ο Α' αξιωματικός Jeff Skiles επέλεξαν να παρακούσουν τις οδηγίες του πύργου ελέγχου ως ανέφικτες και προσυδατώσουν το αεροσκάφος στον ποταμό Hudson στο ύψος του κεντρικού Μανχάταν. 5 επιβάτες τραυματίστηκαν και 78 υπέστησαν υποθερμία. Κανένας όμως δεν σκοτώθηκε. Αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν την προσυδάτωση τόσο ομαλή που έμοιαζε με κανονική προσγείωση.

Όλο αυτό συνέβη. 

Στ' αλήθεια. 

Κυβερνήτης ήταν αυτός εδώ ο κύριος:

Ο πιλότος Chelsey “Sully” Sullenberger

Μάλιστα, στους τίτλους τέλους της ταινίας πέφτει και βίντεο από την συνάντηση που είχαν οι πραγματικοί επιβάτες της πτήσης με τον κυβερνήτη Sullenberger. Η υπόθεση ονομάστηκε “Το θαύμα του Hudson” (“Miracle on the Hudson”). Η επιχείρηση χαρακτηρίστηκε “η πιο επιτυχημένη προσυδάτωση αεροσκάφους στην ιστορία της αεροπορίας” από το National Transportation Safety Board των ΗΠΑ.

Ορίστε και βίντεο από τα δελτία ειδήσεων της εποχής με την διάσωση των επιβατών:

Και μετά ήρθε ο Clint Eastwood για να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Μάλιστα στο σενάριο συνεργάστηκε και ο ίδιος ο κυβερνήτης Chelsey Sullenberger, κατά κόσμον Sully (προφέρεται Σάλι). Η μεταφορά της -ομολογούμενως, απίθανης- ιστορίας είναι πολύ καλή. Μα πάνω από όλα, είναι ρεαλιστική. Λείπει δηλαδή η υπερβολή που συνήθως προστίθεται σε τέτοιες μεταφορές γεγονότων στον κινηματογράφο. Εκτίμησα επίσης το γεγονός ότι η ταινία δεν έρεπε προς το μελό, ενώ απουσίαζε η αισθηματική ιστορία που συνήθως πλαισιώνει ιστορίες ηρωισμού. Ο Clint Eastwood έκανε μια απλή ταινία που πέραν της -όποιας- περιπέτειας εστιάζει στα εσωτερικά, υπαρξιακά ερωτήματα του κυβερνήτη.

Ο Clint Eastwood επιλέγει την αναδρομική αφήγηση. Το Συμβούλιο Ασφαλείας διενεργεί έρευνα για να διαπιστώσει εάν ο πιλότος έπραξε σωστά ή αν μπορούσε όντως να επιστρέψει με το ασφάλεια σε κάποιο από τα περιφερειακά αεροδρόμια, όπως διατάχθηκε. Η ταινία ξεκινά ακριβώς από εκείνο το σημείο. Ο κυβερνήτης Sullenberger εκτός από την ακροαματική διαδικασία πρέπει να πείσει και τον εαυτό του για το ορθό της ενέργειάς του. Επομένως, επί της ουσίας το βλέμμα δεν είναι καρφωμένο στο γεγονός της προσυδάτωσης όσο στα παρεπόμενά του.

Φυσιολογικά, δεν θα έγραφα γι' αυτή την ταινία. Όμως ήταν ευκαιρία να σταθώ σε δύο φυσιογνωμίες.

Από την μία, ο Clint Eastwood στα 86 του έκανε αισθητή την παρουσία του, σε μια εποχή που οι συνομήλικοί του ομότεχνοι μυρίζουν ναφθαλίνη. Ο Eastwood καταφέρνει να μιλάει σε μια (κινηματογραφική) γλώσσα επίκαιρη, με την έννοια ότι η αισθητική των ταινιών του έχει μεν ως σημείο αναφοράς το παλιό Hollywood, ιδωμένο δε από μια νεωτερική ματιά. Και σε κάθε περίπτωση μιλάμε για τον Clint Eastwood, έναν ιδιαίτερο ιδεολογικά χαρακτήρα, γεμάτο αντιφάσεις (μιλάμε φερ' ειπείν για τον δηλωμένο οπαδό του Trump που όμως κάνει το Gran Torino). Ακόμη και στο Sully, ενώ βρίσκουμε αναφορές στα φοβικά σύνδρομα που δημιουργεί ακόμα στις ΗΠΑ η 11η Σεπτεμβρίου, εντούτοις έχουμε έναν συλλογικό ήρωα-πρωταγωνιστή κι όχι έναν υπεράνθρωπο πατριώτη ήρωα. Ο κυβερνήτης (Tom Hanks) εν τέλει είναι ένας ταπεινός άνθρωπος που δεν βρίσκεται στο προσκήνιο ως ήρωας, αλλά ως κρίκος σε μια αλυσίδα ανθρώπων που προσφέρουν από όποια θέση μπορούν (παραδοσιακή πλέον θέση του σκηνοθέτη “όλοι μαζί μπορούμε”). Η ταινία κάνει σαφές ότι ο ήρωας δεν είναι ένας, αλλά δημιουργεί ένα πλέγμα ηρώων, απλών και καθημερινών.

Από την άλλη, ο Tom Hanks. Αυτός ο τύπος είναι ωραίος. Με δύο βραβεία Όσκαρ (Philadelphia, Forrest Gump) εξακολουθεί να κάνει αξιοπρεπείς δουλειές (να σημειωθεί ότι το Sully ήταν η τρίτη ταινία που έκανε το 2016). Στην ταινία ο Hanks προσωποποιεί τον ιδανικό άνθρωπο του Eastwood: τίμιος, ντόμπρος, λιγομίλητος, μετριοπαθής, ευσυνείδητος. Με την ερμηνεία του ο Hanks προσδίδει στιβαρότητα και ισορροπία σε ένα δραματικό μεν, σύντομο δε γεγονός 208 δευτερολέπτων (τόσο αναφέρει στην ταινία ότι διήρκησε η πτήση). Δεν ξέρω ακριβώς για ποιον λόγο, αλλά ο Tom Hanks είναι ο άνθρωπος που όλοι θα θέλαμε να έχουμε συνάδελφο. Αποπνέει προσήνεια και ηρεμία. Και τον έχει ξεχάσει κι ο χρόνος – όχι γιατί φαίνεται πάντα νέος, αλλά γιατί σε όλη του την καριέρα φαίνεται απροσδιορίστου ηλικίας. Ο Clint Eastwood έχει την τύχη να έχει σύμμαχο αυτόν τον σπουδαίο ηθοποιό.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Κοίτα... είναι τίμια ταινία. Μπορούσε και καλύτερα; Δεν ξέρω. Μου φαίνεται ότι έχει ταβάνι. Θα μπορούσε κάποια στιγμή σε μιαν άλλη εποχή να την έβλεπες τυχαία μια Κυριακή μεσημέρι στην τηλεόραση. Υποφώσκει “αμερικανιά”, αλλά από την ανάποδη. Πάντως, έχει καλές ερμηνείες, αποφεύγει τις συνήθεις υπερβολές, έχει καταπληκτικό μοντάζ, σωστή παραγωγή, ωραία αποσπασματική αναδρομική αφήγηση. Και πέραν αυτών, έρχεται να αποφορτίσει κάπως την ιδεολογική ένταση που μας έδωσε ο Clint Eastwood με το American Sniper. Οπότε ναι, δωσ’ της μια ευκαιρία, αλλά μην κρατάς μεγάλο καλάθι (ένα μετρίου μεγέθους είναι μια χαρά).

σχετικές αναρτήσεις:

Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές

Έτερος Εγώ

The Shape of Water