1917 (2019)

Πολεμικό δράμα
Σκηνοθεσία: Sam Mendes
Σενάριο: Sam Mendes, Krysty Wilson-Cairns
Πρωταγωνιστούν: George MacKay, Dean-Charles Chapman
Διάρκεια: 119’



ΣΥΝΟΨΗ
Άνοιξη του 1917. Δύο νεαροί Βρετανοί στρατιώτες αναλαμβάνουν μια φαινομενικά αδύνατη αποστολή: να διαπεράσουν τις γραμμές του γερμανικού στρατού, ο οποίος φαίνεται να έχει υποχωρήσει. Αν τα καταφέρουν να παραδώσουν στους συμπολεμιστές τους ένα γράμμα, θα σώσουν τη ζωή εκατοντάδων στρατιωτών, μεταξύ των οποίων και του αδερφού ενός εκ των δυο, ο οποίος είναι υπολοχαγός σε άλλο τάγμα. Οι δύο στρατιώτες θα ξεκινήσουν αμέσως αποφασισμένοι να πετύχουν το ακατόρθωτο. Ο χρόνος τρέχει πιεστικά εις βάρος τους και εις βάρος της αποστολής, ενώ ο κίνδυνος καραδοκεί σε κάθε βήμα.


Ο Σαμ Μέντες (μετά το υπέροχο American Beauty και το Skyfall) ξαναχτυπά με μια ιστορική ταινία αυτή τη φορά. Και γράφοντας ιστορική κυριολεκτώ. Η χρονολογία 1917 δεν αφήνει άλλωστε και πολλά περιθώρια, αφού αποτέλεσε την κρίσιμη καμπή στην έκβαση του Α’ Παγκοσμίου πολέμου.
Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ο πρώτος μεγάλος πόλεμος με την μορφή που έχουμε για τον πόλεμο σήμερα. Ο πρώτος που χρησιμοποιήθηκε το αεροπλάνο ή χημικές ουσίες. Ήταν επίσης ο μαζικότερος μέχρι τότε. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της ιστορικής καταγραφής έρχεται από τις μαρτυρίες των στρατιωτών. Οι μαρτυρίες αυτές αποδεικνύουν ότι ήταν ένας πόλεμος μονότονος και στατικός, ένας πόλεμος χαρακωμάτων. Μια τέτοια μαρτυρία προέρχεται από τον Άλφρεντ Μέντες, παππού του σκηνοθέτη. Καταλαβαίνεις λοιπόν που το πάω. Η ιστορία της ταινίας βασίζεται σε όσα χαράχτηκαν στη μνήμη του σκηνοθέτη και σεναριογράφου από τις αφηγήσεις του παππού του, ο οποίος ήταν αγγελιαφόρος στον Μεγάλο Πόλεμο.
Κάποιες φορές μπορεί να θυμίζει Platoon ή Full Metal Jacket, αλλά η προσέγγιση δεν εστιάζει τόσο στο αντιμιλιταριστικό πνεύμα, όσο στην έννοια της αυτοθυσίας. Γι’ αυτό ίσως είναι πιο κοντά στο ύφος του Saving Private Ryan (αλλά με λιγότερη αμερικανιά). Πάντως, σε βάζει στο κλίμα των χαρακωμάτων ενός πολέμου που έμοιαζε ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.
Αν εξαιρέσεις τον Benedict Cumberbatch (που ελάχιστη συμμετοχή έχει στην ταινία) οι υπόλοιποι χαρακτήρες και δη οι δύο πρωταγωνιστές είναι φρέσκα πρόσωπα, άγνωστα κι άφθαρτα. Έχει κι αυτό την αξία του, αν σκεφτείς ότι το 1917 πλασάρεται φέτος δίπλα σε μεγαθήρια του κινηματογράφου (σκέψου μόνο ότι έχει απέναντι το συμπρωταγωνιστικό δίδυμο Di Caprio-Pitt, τον Ταραντίνο ή τον Σκορτσέζε). Και δεν είναι ο άνισος ανταγωνισμός. Είναι η αληθοφάνεια που προσφέρουν τα άγνωστα πρόσωπα. Αν έβλεπες πρωταγωνιστή έναν αστέρα του Hollywood, εύκολα θα φανταζόσουν ότι θα έπαιρνε την υπόθεση πάνω του και με απαράμιλλη γενναιότητα θα εκτελούσε το καθήκον του μέχρι το αίσιο τέλος. Τώρα έχεις δύο νεαρούς που πείθουν ως μέσοι στρατιώτες με τις αφελείς προσδοκίες τους και τον δικαιολογημένο δισταγμό τους.
Α και δώστε παρακαλώ ένα αγαλματίδιο του κυρίου Όσκαρ στον διευθυντή φωτογραφίας, τον Ρότζερ Ντίκινς, ο οποίος κάνει όντως μεγάλη τέχνη. Άσχετα με το θέμα ή την πλοκή, είναι βασικό ότι η ταινία είναι μαεστρικά γυρισμένη. Σου δίνει την αίσθηση του μονόπλανου (αν και στην πραγματικότητα δεν είναι). Μια συνεχόμενη λήψη, όπου ο πρωταγωνιστής δεν λείπει από καμιά σκηνή. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα πολεμικό RPG από τα καλά του είδους, όπως το πάλαι ποτέ Medal of Honor ή το Call of Duty στις καλές του μέρες.
Ωστόσο, αυτό το τελευταίο έρχεται να δώσει κενά στην υπόθεση. Όχι τόσο νοηματικά κενά, όσο περισσότερο “εύκολες” λύσεις στις απανωτές κακουχίες των χαρακτήρων. Εντόπισα δύο κραυγαλέες περιπτώσεις (προφανώς υπάρχουν κι άλλες πιο ήπιες) που συμβαίνουν απίθανα πράγματα. Ο Μέντες φαίνεται ότι επηρεάστηκε αρκετά από το Skyfall κι έβαλε στοιχεία διάσπαρτα κι εδώ: Γερμανοί στρατιώτες πυροβολούν ασταμάτητα έναν άοπλο ήρωα, ο οποίος την γλιτώνει τρέχοντας. Σε άλλη περίπτωση, αφού δέχθηκε συνεχόμενα πυρά, πυροβολεί μια φορά και ξεμπερδεύει. Ναι μεν η όλη κατάσταση δεν αλλοιώνει μεν την υφή της ταινίας ούτε την κάνει υποδεέστερη, αλλά δεν γίνεται και να μην το προσέξεις.


ΝΑ ΤΗ ΔΩ; Ναι. Μέσα στον ορυμαγδό του Joker πήρε Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας και φλερτάρει με το αντίστοιχο Όσκαρ. Είναι δουλεμένη και έχει εξαιρετική παραγωγή. Πόσα ακόμα θέλεις, για της αφιερώσεις 2 ώρες;

σχετικές αναρτήσεις:
Joker


Σχόλια

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

το bookery's στο goodreads

Bookery'S's books

Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας
liked it
Σύντομο, πνευματώδες και χιουμοριστικό. Ναι, χιουμοριστικό. Αν το δεις ως σοβαρή επιστημονική προσέγγιση, δεν θα ενθουσιαστείς. αναλυτικότερα στο https://bookerys.blogspot.com/2020/09/carlo-m-cipolla.html
Η Σκιά
really liked it
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης γίνεται καλύτερος από βιβλίο σε βιβλίο. Η Σκιά σχετίζεται θεματολογικά και με την νορβηγική σκηνή του black metal, όπου υπάρχει πολύ ψωμί (αληθινές καταστάσεις που ξεπερνούν την crime μυθιστοριογραφία). Οπότε ένα επι...
Η κουκουβάγια
really liked it
Έχει αδυναμίες φυσικά. Όμως, ξεπερνώνταςτις λεπτομέρειες, έχουμε ένα χορταστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, μια ενδιαφέρουσα ιστορία που σου υποδεικνύει διαδοχικά ποιος είναι ο ένοχος μέχρι να σταματήσει η μπίλια. Διαβάζεται εύκολα και η αφή...
Άγγελος θανάτου
it was ok
Η Lackberg επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Κακοί διάλογοι, ατελείωτα πρόσωπα (μπόρεσα να μετρήσω 71 χαρακτήρες) και η Ερίκα στα χειρότερά της. Εύκολο ανάγνωσμα για να περάσει η ώρα στην παραλία. Αλλά το είχα ξαναγράψει ότι τελικά η Lackberg...
Όσα ξέρω για την αγάπη
liked it
Ο Ustinov είναι πολυτάλαντος, δεν χωρά αμφιβολία. Εδώ έχουμε μια συλλογή είτε από διηγήματα είτε από αποφθέγματα. Άλλα είναι επιτυχημένα, άλλα όχι. Το χιούμορ του συγγραφέα είναι διακριτό. Φτάνει όμως; αναλυτικότερα στο https://bookerys...

goodreads.com