Camilla Läckberg – Η Παγωμένη Πριγκίπισσα

Τίτλος πρωτότυπου: Camilla Läckberg - Isprinsessan (2002)

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2011

Σελίδες: 525

ΣΥΝΟΨΗ

Η συγγραφέας, Ερίκα Φαλκ, μετά από το θάνατο των γονιών της σε τροχαίο ατύχημα που άφησε την ίδια και τη μικρότερη αδερφή της, Άννα, ορφανές, επιστρέφει στη Φιελμπάκα, το μέρος όπου μεγάλωσε, ένα μικρό ψαροχώρι της Σουηδίας. Επισκεπτόμενη το σπίτι της Άλεξ Βίκνερ, μιας παλιάς της φίλης ανακαλύπτει την Άλεξ νεκρή στη μπανιέρα, βυθισμένη σε παγωμένο νερό, με πληγωμένους καρπούς. Η ζωή της Ερίκα αλλάζει, καθώς αποφασίζει να πάρει μέρος στην εξιχνίαση της αυτοκτονίας, σε συνεργασία με την τοπική αστυνομία. Κανείς, παρ’ όλα αυτά δεν πιστεύει πως η Άλεξ αυτοκτόνησε πραγματικά, γεγονός που οδηγεί την Ερίκα στην αναζήτηση του παρελθόντος, το οποίο κρύβει ανησυχητικά μυστικά σχετικά με την φιλήσυχη Φιελμπάκα.

Η Παγωμένη Πριγκίπισσα είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς που αριθμεί ήδη 10 βιβλία. Έχουμε ήδη αναφερθεί στον Ιεροκήρυκα και στο side-story Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου, που κανένα από τα δύο δεν μας ενθουσίασε για διαφορετικούς λόγους. Η Παγωμένη Πριγκίπισσα είναι πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της Lackberg.

Καταρχάς, η σημασία του βιβλίου για την σειρά είναι μεγάλη. Αυτό το πρώτο μέρος είναι ό,τι είναι η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού για την τριλογία του Lord of the rings. Δεν είναι το καλύτερο μέρος, παρόλα αυτά έχει κάποιες δυνατές στιγμές και κυρίως είναι η γνωριμία, η κατατόπιση σε όλη την ιστορία που έπεται. Οκ, κάπως ατυχές το παράδειγμα, που προφανώς δεν είναι αντίστοιχο, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Στην Παγωμένη Πριγκίπισσα εμφανίζονται για πρώτη φορά οι χαρακτήρες που θα δούμε στα επόμενα. Η Ερίκα, ο Πάτρικ, ο Γιέστα, η Άννα και πάει λέγοντας. Έτσι, μαθαίνουμε την ιστορία του καθενός, βλέπουμε το ειδύλλιο της Ερίκα με τον Πάτρικ και γενικά παίρνουμε μια ιδέα για την φυσιογνωμία του καθενός.

Και ως προς αυτό η Lackberg τα κατάφερε μια χαρά.

Οι χαρακτήρες είναι πειστικοί και δομημένοι ικανοποιητικά. Φέρονται σαν κανονικοί άνθρωποι κι έχουν τα πάθη, τις αδυναμίες και τις ανασφάλειές τους. Βέβαια, η πλάστιγγα γέρνει λίγο προς τα στερεότυπα (εκτός κι αν είμαι εγώ παράξενος). Αν έχω λοιπόν μια ένσταση στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων (όλων των χαρακτήρων – όχι μόνο των πρωταγωνιστών), είναι η εμμονή στην εικόνα τους. Δηλαδή οι καλοί είναι όμορφοι και καλοστημένοι, οι κακοί είναι ευτραφείς και ατσούμπαλοι. Μάλιστα, οι τελευταίοι μισούν και ζηλεύουν τους καλούς για την εξωτερική τους εμφάνιση και την συνακόλουθη (γιατί δεν γίνεται αλλιώς) επιτυχία τους. Οι μεν είναι καλόκαρδοι και καλοπροαίρετοι, οι δε μνησίκακοι και κομπλεξικοί.
     Και στην ίδια φιλοσοφία εντάσσεται και η ατάκα: “Είσαι ερωτική, ευφυής, υπέροχη στο κρεβάτι, αλλά πάνω απ’ όλα, και πιο πάνω κι απ’ αυτό, είσαι υπέροχη στην κουζίνα. Τι παραπάνω μπορεί να ζητήσει ένας άντρας;”. Έλα ντε, λίγη πολιτική ορθότητα ίσως; Γιατί δεν το λες και politically correct...

Η κεντρική πλοκή ξεδιπλώνεται αβίαστα, χωρίς εντάσεις και κλιμάκωση μεν, εξελίσσεται ομαλά δε. Βεβαίως, υπάρχει μια σειρά από υπο-πλοκές και δευτερεύουσες ιστορίες, κάποιες από αυτές δένουν με την κεντρική πλοκή, κάποιες άλλες όχι. Κανένα πρόβλημα. Επίσης, κοιτώντας και τα επόμενα βιβλία της σειράς, οι οικογενειακές ιστορίες και τα ενδοοικογενειακά δράματα είναι θεμέλιος λίθος στα μυθιστορήματα της Lackberg. Κι εδώ οι σχέσεις μεταξύ των μελών είναι ιδιαίτερες, κρύβονται μυστικά, υποβόσκουν μίση και αντιπαλότητες και γενικά υπάρχει μπέρδεμα που έχει αντίκτυπο στην ιστορία.

Από μόνο του αυτό δεν είναι κακό. Αλλά, άσχετα από το γεγονός ότι αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της σειρά, αν κάποιος διαβάσει και τα υπόλοιπα, ίσως συμφωνήσει: υπάρχει ένα κοινό story-board κι ως εκ τούτου το όλο concept αρχίζει να κουράζει. Ωστόσο, μη ξεχνάμε ότι η αστυνομική λογοτεχνία αναφέρεται συχνά και ως φορμουλαϊκή λογοτεχνία.

Πάντως, σε γενικές γραμμές, νομίζω ότι η Camilla Lackberg ως όνομα είναι μεγαλύτερη από τα μυθιστορήματά της, τα οποία είναι ενδιαφέροντα και ζωντανά, αλλά το hype της υπόσχεται τεράστια πράγματα, κι έτσι στον τελικό απολογισμό αδικούνται τα βιβλία της.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ναι μωρέ. Υπάρχουν και καλύτερα, αλλά αν ψάχνεις αστυνομικό μυθιστόρημα… από τη Σουηδία με αγάπη...

βαθμολογία: 78/100

σχετικές αναρτήσεις:

Χιονοθύελλα με άρωμα
πικραμύγδαλου