Jørn Lier Horst – Έγκλημα στα Φιόρδ

Τίτλος πρωτότυπου: Jørn Lier Horst – Vinterstengt (2011)

Εκδόσεις Διόπτρα

Μετάφραση: Δέσπω Παπαγρηγοράκη

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2016

Σελίδες: 406

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

Η καταχνιά του φθινοπώρου έχει τυλίξει το παραθαλάσσιο θέρετρο. Ο Ούβε Μπάκερου προσβλέπει σε ένα ήρεμο Σαββατοκύριακο στο εξοχικό του, πριν το κλείσει για τον χειμώνα. Όταν όμως φτάνει εκεί, αντικρίζει ένα χάος – το σπίτι του είναι λεηλατημένο από διαρρήκτες. Και αυτό είναι το μικρότερο κακό: στο γειτονικό εξοχικό, ένας άνθρωπος έχει κακοποιηθεί έως θανάτου… Ο αστυνομικός επιθεωρητής Βίλιαμ Βίστιν έχει δει αποτρόπαιους φόνους στο παρελθόν, όμως η φρίκη που αντικρίζει στο Στάβεν αυτό το φθινόπωρο είναι κάτι εντελώς καινούριο ακόμη και για αυτόν. Και η υπόθεση που θα κληθεί να λύσει θα γίνεται ολοένα και πιο σύνθετη, δυσνόητη και γεμάτη βία. Την ίδια στιγμή, από τον ουρανό πέφτουν συνέχεια ψόφια πουλιά στις ακτές της Νορβηγίας και στα δέντρα – σημάδι για τον σκληρό επερχόμενο χειμώνα ή μήπως για κάτι άλλο;

Αυτά γράφει το οπισθόφυλλο προδιαθέτοντας μας για κάτι συναρπαστικό. Στην πράξη τα πράγματα ήταν λίγο πιο πεζά. Ο Νορβηγός Jørn Lier Horst -ακολουθεί η άχρηστη πληροφορία της ημέρας- ονομάζεται κανονικά Yorn Lier Olsen και πήρε το επίθετο της γυναίκας του. Αυτός λοιπόν ο τύπος έπλασε μια αστυνομική ιστορία με μπόλικο σασπένς και που διαβάζεται σε πολλά επίπεδα.

Στα θετικά: μου άρεσε η ομαλή ροή που συνέβαλε στην χαλαρή, ευχάριστη κι αβίαστη ανάγνωση. Η πλοκή διασπάται σε διάφορες υπο-πλοκές, ενώ η ιστορία με την κόρη του πρωταγωνιστή, την Λίνε, συμπληρώνει καθοριστικά το μοτίβο. Μεταξύ άλλων φαίνεται πως το έγκλημα έχει πολλά πλοκάμια: από έγκλημα τιμής μέχρι εμπορεία ναρκωτικών και ληστεία. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία έχει κοινωνικές προεκτάσεις.

Άλλο στοιχείο που μου άρεσε ήταν η αληθοφάνεια της έρευνας. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει το noir μυθιστόρημα να έχει ένταση, ανατροπές κι εξάρσεις. Αλλά η πραγματική αστυνομική έρευνα είναι κάπως διαφορετική: είναι αργή, μεθοδική και σταδιακή. Στη πραγματική ζωή η εξιχνίαση ενός εγκλήματος δεν έχει ανελέητα κυνηγητά, αδιάκοπους πυροβολισμούς και ξύλο. Κι ίσως να είναι καλύτερα έτσι.

Ο ίδιος ο Βίστιν είναι ένας αστυνομικός τόσο φυσιολογικός που μοιάζει παράταιρος για την αστυνομική μυθοπλασία. Ο Horst επ’ αυτού δηλώνει ότι είχε βαρεθεί προ πολλού τους αστυνομικούς που λύνουν μόνοι τους τις υποθέσεις, τύφλα στο μεθύσι, που ξυπνούν το πρωί με γένια τριών ημερών με ένα μπουκάλι ουίσκι στο κομοδίνο τους (άψογος, θα συμπλήρωνα εγώ). Ο Βίστιν φέρνει πιο πολύ σε νορμάλ αστυνομικό, κι επομένως είναι πιο κοντά στον ρεαλισμό.

Άρα όλα καλά; Όχι ακριβώς.

Υπάρχουν αδυναμίες που δεν μπόρεσα να προσπεράσω. Οι χαρακτήρες δεν έχουν βάθος, γιατί κανείς δεν τους φώτισε. Μένουν στο σκοτάδι και κινούνται φυσιολογικά μεν, αδιάφορα δε. Ο πρωταγωνιστής, ο Βίλιαμ Βίστιν, αν και είναι ένας ωραίος ήρωας αστυνομικής λογοτεχνίας, εντούτοις είναι άχρωμος. Ενώ μου κίνησε το ενδιαφέρον, στο τέλος συμπέρανα ότι δεν ξέρω τίποτα γι’ αυτόν. Ως εκ τούτου, δεν ταυτίστηκα μαζί του, ούτε μου κράτησε την αγωνία στα ύψη για το τι θα απογίνει. Κρατάω μια επιφύλαξη για το γεγονός ότι το Έγκλημα στα φιόρδ ήταν το έβδομο βιβλίο με τον Βίστιν, άρα ενδεχομένως κάτι χάνω.

Επίσης, το τέλος έρχεται απότομα. Όσο περνούσαν οι σελίδες η λύση του μυστηρίου αναβαλλόταν συνεχώς. Εν τέλει, στις τελευταίες 4-5 σελίδες απαντήθηκε κάθε ερώτημα χωρίς να μείνουν εκκρεμότητες. Παρόλα αυτά, μου έδωσε μια αίσθηση βιασύνης. Και κάτι τελευταίο: πόσες φορές “κατένευσε ο Βίστιν”; Μπήκα στον πειρασμό να τις μετρήσω. Υπάρχει σελίδα στην οποία αναφέρεται τρεις (3!) φορές ότι “ο Βίστιν κατένευσε”. Δεν ξέρω αν είναι επιπολαιότητα της μετάφρασης ή του πρωτότυπου, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα ήταν αστείο.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Είναι τίμιο. Αλλά ο Horst έχει και καλύτερα βιβλία. Η ιστορία δεν με κέρδισε και δεν είναι από τα βιβλία που θα πρότεινα σ’ έναν φίλο μου. Όχι ότι θα έχανε κάτι, αλλά στο σύνολό του μου φάνηκε αδιάφορο. Οπότε να το διαβάσεις, αφού πρώτα έχεις ξεμπερδέψει με άλλα πιο “σίγουρα” αστυνομικά.

βαθμολογία: 70/100

σχετικές αναρτήσεις:

Σε Βλέπω