Guillermo Del Toro, Chuck Hogan - Το Ίχνος

Τίτλος πρωτότυπου: Guillermo Del Toro, Chuck Hogan - The Strain (2009)

Εκδόσεις Νέα Σύνορα - Λιβάνη

Μετάφραση: Χριστιάννα Σακελλαροπούλου

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2009

Σελίδες: 548

ΣΥΝΟΨΗ

Ένα αεροσκάφος από Βερολίνο προς Νέα Υόρκη προσγειώνεται επιτυχώς με όλους σχεδόν τους επιβάτες και το πλήρωμα νεκρούς κι ανέπαφους. Η μόνη ελπίδα για την ανακάλυψη του τι συνέβη είναι τέσσερεις επιζώντες χωρίς μνήμη, μια οργανική ύλη που βρίσκεται διάχυτη σε όλο το αεροσκάφος και ένα τεράστιο μυστηριώδες φέρετρο με χώμα (που κι αυτό εξαφανίζεται).

Κοίτα τώρα πώς μπορεί να χωρέσει σε μια ιστορία ένας διαζευγμένος επιδημιολόγος, η πρώην γυναίκα του, ένας ακαδημαϊκός, επιζώντας του Ολοκαυτώματος, ένας διοικητής ναζιστικού στρατοπέδου, ένας παρίας κι ένας ροκ σταρ. Α και πολλά (πολλά!) άφυλα βαμπίρ. ...Ναι, αυτήν ήταν κι εμένα η αντίδρασή μου.

Α και όταν λέμε βαμπίρ, δεν εννοούμε αυτά με τους δύο μυτερούς κυνόδοντες και τους σηκωμένους γιακάδες. Ούτε εκείνα τα ευαίσθητα και συναισθηματικά που ερωτεύονται κοινές θνητές. Εννοούμε τα άλλα, τα βρώμικα, τα βίαια, τα ωμά που απειλούν ολόκληρη την ανθρωπότητα με αφανισμό.

Όταν έπεσε στα χέρια μου Το Ίχνος δεν είχα κανένα σχεδόν κριτήριο, πλην ενός: Guillermo Del Toro. Μόνο και μόνο η υπογραφή του Del Toro ήταν αρκετή για να κάνει αυτό το βιβλίο ελκυστικό. Ομολογώ ότι τον ήξερα μόνο από τις κινηματογραφικές δουλειές του, αλλά πρόκειται και για έναν εξαιρετικό συγγραφέα (μαζί με τον έτερο, Chuck Hogan – τον οποίο δεν ήξερα). Διαβάζοντάς το είχα πει ότι είναι φτιαγμένο για να γίνει ταινία. Τελικά έγινε τηλεοπτική σειρά (The Strain - θα αναφερθούμε άλλη φορά σε αυτό). Ουσιαστικά πρόκειται για το πρώτο μέρος μιας τριλογίας (τα επόμενα δύο έχουν κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο Η Πτώση και Η Αιώνια Νύχτα - και σ' αυτά θα αναφερθούμε άλλη φορά).

Τρομακτικό, ατμοσφαιρικό, απόκοσμο και σκοτεινό: κατά πολύ ανώτερο από πολλά σενάρια που μεταφέρθηκαν στο κινηματογραφικό πανί. Κι όμως, όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία, αν δεν είχαμε να κάνουμε με ένα πολύ καλό μυθιστόρημα φαντασίας και τρόμου. Το αρκετά περίτεχνο, κι όχι δύσκολο, ύφος του ταιριάζει γάντι. Γλαφυρές περιγραφές που όμως κάποιες φορές μπορεί να πλατειάζουν ή να δίνουν την αίσθηση επανάληψης. Η πλοκή του κυλάει βασανιστικά, μα πολύ ευχάριστα. Σωστά δομημένο θρίλερ που χτίζει ένταση, πάει να κορυφώσει και σε επαναφέρει στην αναμονή βάζοντάς σε για τα καλά στο κλίμα λες κι όλα γίνονται μπροστά σου. Δεν είναι σπάνια (ούτε άσχημη) η αναδρομή στο παρελθόν (ιντερλούδια, όπως τιτλοφορούνται).

Το χαρακτηριστικό που θαυμάζω στον Del Toro είναι η μαεστρία που χτίζει τον δυστοπικό του κόσμο (βλ. Ο Λαβύρινθος του Πάνα). Τα πλάσματα του Del Toro είναι ξεχωριστά κι έχουν την δική τους μοναδική υπόσταση και χαρακτήρα. Ο Del Toro δεν δίνει πνοή στα τέρατά του απλά για να είναι "οι κακοί" της ιστορίας. Αντίθετα, τα πλάθει με αγάπη και αφοσίωση, ώστε να μην είναι δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Επίσης, το τέλος του πρώτου μέρους είναι συνεπές στην όλη πλοκή, όπως αξίζει σε σωστά θρίλερ: ούτε αγάπες ούτε έρωτες ούτε χαρούμενες ιστορίες. Ομολογώ ότι η βαμπίρ θεματολογία δεν είναι η αγαπημένη μου. Τα λιγοστά πράγματα που έχω δει/διαβάσει σχετικά ήταν είτε για χαβαλέ είτε κάτι σαχλά ρομάντζα.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Δεν είμαι ο κατάλληλος να το πει, αλλά μάλλον δεν φέρνει την καινοτομία στη βαμπιρική λογοτεχνία. Ούτε φτάνει τις λογοτεχνικές αρετές του Λαβυρίνθου (μεταξύ μας, ούτε το προσπαθεί). Όμως είναι πραγματικά άξιο λόγου. Οι δυο συγγραφείς μοιάζουν όντως να το διασκεδάζουν. Ο Del Toro είναι εξαιρετικός στο να διηγείται και να αναπαριστά μύθους και ιστορίες. Λογοτεχνία τρόμου κοντά στην παλιά σχολή του είδους, από δύο μετρ της σκοτεινής ατμόσφαιρας. Ανταμείβει τις προσδοκίες και την ανάγνωση των 600 σελίδων (και μάλιστα σε ιδιαίτερα προσιτή τιμή τελευταία, από όσο έψαξα). Οπότε ναι, αν δεν σε αποθαρρύνει το είδος, να το διαβάσεις.

βαθμολογία: 75/100