The Valhalla Murders (Οι Φόνοι της Βαλχάλα) [tv series, 2020-]

Αστυνομικό δράμα

Διάρκεια επεισοδίου: 48’

Σεζόν: 1

Χώρα παραγωγής: Ισλανδία

Πρωταγωνιστούν: Nína Dögg Filippusdóttir, Björn Thors, Aldís Amah Hamilton, Bergur Ebbi Benediktsson, Edda Björgvinsdóttir, Bergur Ebbi, Gunnar Bersi Björnsson, Arndís Hrönn Egilsdóttir, Ottó Gunnarsson, Tinna Hrafnsdóttir και ο Sigurður Skúlason

ΣΥΝΟΨΗ

Μια σειρά δολοφονιών στην επαρχία της Ισλανδίας φέρνει αντιμέτωπους δύο αστυνομικούς, την Κάτα και τον Άρναρ, με έναν κατά συρροήν δολοφόνο. Οι φόνοι πρέπει με κάποιον τρόπο να συνδέονται. Πρέπει να βρεθεί το κίνητρο που θα οδηγούσε στο θάνατο ετερόκλητους ανθρώπους. Την ίδια στιγμή, οι δύο πρωταγωνιστές έχουν να αντιμετωπίσουν και προσωπικά προβλήματα που θολώνουν την κρίση τους. Άλλωστε, στο φόντο υπάρχει το ίδρυμα της Βαλχάλα που λειτουργούσε πριν τρεις δεκαετίες.

Η πρώτη σεζόν της νέας αυτής σειράς κυκλοφόρησε στα καθ’ ημάς μόλις πριν δυο βδομάδες, στις 13 Μαρτίου. Μας έρχεται από την παγωμένη Ισλανδία μέσω Netflix. Και ήδη έγραψα δύο ελπιδοφόρα στοιχεία: παραγωγή της δημοφιλούς streaming πλατφόρμας και Ισλανδία (γιατί όπως και να το κάνουμε του πάει πολύ του αστυνομικού ο βοράς).

Η σειρά είναι καλογυρισμένη με εξαιρετική εικόνα, στην οποία συμβάλλουν τεχνικοί παράγοντες (ultra 4K), αλλά και φυσικοί – τα χιονισμένα τοπία της Ισλανδίας δημιουργούν μια απόκοσμη εικόνα. Δεν ξέρω βέβαια σε τι ρυθμούς κυλά η ζωή στην Ισλανδία, αλλά μου έδωσε την εικόνα μιας ήσυχης, ολιγάνθρωπης κοινωνίας, όπου οι καταστάσεις τείνουν να μοιάσουν στη ζωή ενός μεγάλου χωριού. Σε αυτό ίσως να συνετέλεσε και η πλοκή που διαδραματίζεται σε πολύ συγκεκριμένα μέρη. Δεν θα δεις πχ. εικόνες από την αστική ζωή του Ρέικιαβικ. Εύχομαι πάντως οι Ισλανδοί να μένουν σε σπίτια, όπως αυτά που βλέπουμε στη σειρά.

Η πλοκή είναι γενικά δεμένη χωρίς κενά στο ενδιάμεσο. Αυτό που έμεινε ως κενό όμως ήταν το τέλος της σεζόν. Μου άφησε την αίσθηση ότι τέλειωσε βιαστικά. Όχι γιατί άφησε ερωτηματικά ανοιχτά – ίσα ίσα, κάθε πτυχή των εγκλημάτων απαντήθηκε. Όμως άφησε ανοιχτά αρκετά side stories του τύπου “τι έγινε τελικά με αυτόν;”, “τι απέγινε ο άλλος;”, “πώς έληξε το προσωπικό δράμα του Άρναρ;” κ.ο.κ. Θα μου πεις βέβαια ότι όλα αυτά δεν μπορούν να στηρίξουν ένα επιπλέον επεισόδιο. Όντως. Αλλά μου φάνηκε σαν να έλειπαν άλλα δέκα λεπτά. Εκτός κι αν υπάρχει κάτι να ειπωθεί σε μια ενδεχόμενη δεύτερη σεζόν. Για να μην παραπονιέμαι όμως, αν και το πρώτο μέρος κυλούσε σχετικά αργά, το δεύτερο μισό ήταν καταιγιστικό.

Ως προς το καστ, τους ηθοποιούς δεν τους ξέρω, δεν ξέρω καν αν είναι ονόματα στη χώρα τους. Αλλά κανένα πρόβλημα. Ωστόσο, λόγω της ισλανδικής γλώσσας δυσκολεύομαι να τοποθετηθώ σχετικά με τις ερμηνείες. Μάλλον ήταν καλές. Τον Άρναρ τον συμπάθησα πολύ όμως. Γιατί είναι σκοτεινός, κυνικός και συχνά μοιάζει να μην έχει τίποτα ανθρώπινο πάνω του. Μου άρεσε γενικά ότι οι εμπλεκόμενοι στην έρευνα δεν είναι μυθικοί πράκτορες και macho ντετέκτιβ.

Όμως, κάτι που δεν φαίνεται αληθοφανές (και μιλάω γενικά σε πολλά αστυνομικά, όχι μόνο εδώ) είναι το εξής: [δεν ακολουθεί spoiler] ξέρεις ότι μέσα σε εκείνο το εγκαταλελειμμένο σπίτι κρύβεται ένας κατά συρροήν δολοφόνος – οπότε τι κάνεις ως λογικός άνθρωπος και ως έμπειρος αστυνόμος; Πας μόνος σου τη νύχτα άοπλος. Κι επίσης το αντιλαμβάνομαι ότι η αστυνομία είναι δημόσιο, αλλά κάθε φορά -μα κάθε φορά- μέρα-νύχτα δουλεύουν οι ίδιοι τρεις άνθρωποι στο γραφείο. Τι εργασιακή πολιτική έχει η Ισλανδία; Εν ολίγοις, η αστυνομία την μία φαίνεται οργανωμένη και δυναμική, και την επόμενη στιγμή ενεργεί σκανδαλωδώς ερασιτεχνικά.

Αλλά δεν πρέπει να είμαι άδικος. Οι υποπολοκές προσφέρουν αρκετά στην κύρια υπόθεση και δίνουν μια πιο σφαιρική εικόνα για τους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες. Συνολικά, η σειρά έχει ενδιαφέρον, έχει ατμόσφαιρα κι έχει plot twist. Τι δεν έχει; Δεν έχει εφέ, φτιασίδια και μεγαλοστομίες. Της λείπουν οι θορυβώδεις και φαντασμαγορικές εξάρσεις. Κι επίσης δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μια εύθυμη στιγμή.

Τέλος, να σημειωθεί ότι οι βασικοί άξονες της ιστορίας (όχι οι δολοφονίες) στηρίζονται σε αληθινή ιστορία που συνέβη στην Ισλανδία τη δεκαετία του ‘40.

ΝΑ ΤΗ ΔΩ; Ναι. Βλέπεται πολύ άνετα και έχει ενδιαφέρον. Αν διαβάζεις σκανδιναβική λογοτεχνία, ακόμη καλύτερα. Βλέπεις, το The Valhalla Murders τιμά την καταγωγή του.