Stefan Ahnhem – Χ Τροποι να Πεθανεις

Τίτλος πρωτότυπου: Stefan Ahnhem – X Ways to Die – Fabian Risk #5 (2019)

Εκδόσεις Διόπτρα

Μετάφραση: Νοέλα Ελιασά

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2021

Σελίδες: 557

ΣΥΝΟΨΗ

Στη Σουηδία κάποιος άγνωστος άνδρας αρχίζει να δολοφονεί αδιάκριτα πολίτες. Οι φόνοι και τα θύματα δεν έχουν κανένα κοινό σημείο. Ο Φάμπιαν Ρισκ καλείται να βάλει μια σειρά στην υπόθεση και να συνδέσει ανόμοια στοιχεία από διάφορες πηγές. Ταυτόχρονα, έχει να διαχειριστεί προβλήματα στον γάμο και την οικογένειά του. Φαίνεται ότι όλα είναι μέρος ενός αόρατου παιχνιδιού, αλλά -όπως αναγράφεται η ρήση του Αϊνστάιν στην πρώτη σελίδα- “ο Θεός δεν παίζει ζάρια”.

-------------------------

Το Χ Τρόποι να Πεθάνεις είναι το πέμπτο βιβλίο της σειράς με τον Φάμπιαν Ρισκ και εδώ όντως έχει σημασία. Πρόκειται για το δεύτερο μέρος της διλογίας, το οποίο διαδέχεται το Κίνητρο Χ. Μάλιστα, μου δίνουν την αίσθηση ότι είναι ένα βιβλίο χωρισμένο σε δύο τόμους και ως εκ τούτου δύσκολα διαβάζεται χωρίς να τηρηθεί η σειρά (όχι, η εισαγωγική περίληψη με τα previously δεν φτάνει).

Ο Stefan Ahnhem έχει χειμαρρώδη γραφή, ξέρει πώς να πετυχαίνει ελκυστικές κι ενδιαφέρουσες πλοκές. Τα βιβλία του είναι page-turner κι αυτό εδώ δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Έχει γρήγορο ρυθμό και γίνονται συνεχώς πράγματα που σε βάζουν στη διαδικασία να διαβάζεις “άλλο ένα κεφάλαιο ακόμη”.

Ωστόσο, βρήκα αδυναμίες, που κυρίως πηγάζουν από το ίδιο το βάρος της πλοκής. Κρίνοντας από όσα διάβασα στο goodreads, πριν αγοράσω το βιβλίο, αυτή μάλλον δεν είναι μια δημοφιλής άποψη, αλλά οφείλω να την σημειώσω. Η πλοκή είναι υπερβολική. Τα τεκταινόμενα έχουν ρυθμό χιονοστιβάδας, τα φονικά πάνε κι έρχονται και στο τέλος καταλήγει να μη γίνεται τόσο πιστευτό. Πολλοί φόνοι, πολλά πρόσωπα, πολλές ιστορίες.

Κι επίσης αυτό που δεν καταλαβαίνω σε αστυνομικά μυθιστορήματα και ταινίες είναι ο τρόπος που απεικονίζεται συχνά η δράση της αστυνομίας. Θέλω να πω (τυχαίο παράδειγμα, όχι spoiler) ένας τύπος ανοίγει πυρ σε μια πλατεία, περιφέρεται και πυροβολεί κόσμο. Γιατί πρέπει να τον κυνηγήσει ένας και μόνο επιθεωρητής; Μαθαίνεις το κρησφύγετο του δολοφόνου, άρα γιατί βγάζει νόημα να πάει ολομόναχος ο επιθεωρητής να το ερευνήσει;

Και αφού ξεκίνησα τα παράπονα… οι (λιγοστές, είναι η αλήθεια) σκηνές σεξ εκτός από άβολες μού φάνηκαν και αχρείαστες. Ιδίως η πρώτη είναι περίεργη και περισσότερο ιντριγκάρει / σοκάρει / προκαλεί παρά δίνει πόντους στην πλοκή.

Παρόλα αυτά, γίνονται πραγματάκια. Ο λόγος ρέει και η ιστορία έχει άγρια ομορφιά. Γι’ αυτό και το διαβάζεις με προσοχή κι ενδιαφέρον, χωρίς να κουράζει ή να γίνεται βαρετό. Θα μπορούσε να είναι 100 σελίδες λιγότερες; Πιθανότατα.

Από το κλείσιμο της ιστορίας φαίνεται ότι θα υπάρξει και συνέχεια. Κάποια ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά και θεωρώ ότι έχουν ενδιαφέρον.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αν ακολουθήσεις την σειρά, ναι. Είναι πολύτιμος κρίκος στην αλυσίδα, αλλά βεβαιώσου ότι διάβασες πρώτα όχι μόνο το Κίνητρο Χ, αλλά και τα προηγούμενα της σειράς. Σε καμία περίπτωση μην το διαβάσεις μεμονωμένα.

σχετικές αναρτήσεις: