Alexandra Andrews – Το Μυστηριο Μοντ Ντιξον

Πρωτότυπος τίτλος: Alexandra Andrews – Who is Maud Dixon? (2021)

Εκδόσεις Ψυχογιός

Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2022

Σελίδες: 357

ΣΥΝΟΨΗ

Η Φλόρενς εργάζεται σε έναν εκδοτικό οίκο. Μετά από ένα προσωπικό μπλέξιμο απολύεται και γρήγορα γίνεται βοηθός της Έλεν, μιας διάσημης συγγραφέως που γράφει με το ψευδώνυμο Μοντ Ντίξον. Μόνο η Φλόρενς φαίνεται να γνωρίζει την πραγματική της ταυτότητα. Αλλά ποια είναι τελικά η Μοντ Ντίξον;

---------------------------

Το Μυστήριο Μοντ Ντίξον είναι το συγγραφικό ντεμπούτο της αμερικανίδας Alexandra Andrews. Ο νεοϋορκέζικος αέρας είναι ευδιάκριτος και στο βιβλίο, αν και μεγάλο μέρος της πλοκής εκτυλίσσεται στο Μαρόκο. Είναι πάντως ένα βιβλίο με μια έμμεση αυτοαναφορικότητα, καθώς η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την συγγραφή και την καριέρα του συγγραφέα.

Πρωταγωνίστρια είναι η Φλόρενς, η οποία ναι μεν είναι συμπαθητική, αλλά αρκετές επιλογές της είναι ακατανόητες. Οπότε ok, για φίλη δεν θα την ήθελα. Επίσης, ήθελα περισσότερο βάθος στον χαρακτήρα της. Σε ορισμένα σημεία την αντιπαθούσα, σιχαινόμουν τις επιλογές της και τον κυνικό κι επιφανειακό να βλέπει τα πράγματα και να αντιμετωπίζει τη ζωή.

Όμως, η ιστορία της είναι ενδιαφέρουσα και σε κρατάει εκεί για “ένα ακόμη κεφάλαιο”, γιατί θέλεις να μάθεις πού θα πάει το πράγμα (ή να επιβεβαιώσεις αυτό που υποπτεύεσαι). Τα δε κεφάλαια είναι γενικά μαζεμένα σε έκταση κι ως εκ τούτου τα διαβάζεις με γρήγορο ρυθμό.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου γράφει μόνο τις συνήθεις uplifting απόψεις για την δουλειά της Andrews, γεγονός που εδώ βρήκα εξαιρετικό. Διαβάζεις το βιβλίο χωρίς καν να γνωρίζει πού πάει η ιστορία. [Εντάξει, για την ακρίβεια, στο αυτί του οπισθόφυλλου έχει μια σύνοψη – μην τη διαβάσεις, είναι μεγάλο spoiler]Κι εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον. Το χαρακτηριστικό της πλοκής είναι οι διαρκείς ανατροπές (ok, κάποιες τις μαντεύεις – αλλά τουλάχιστον όχι από το οπισθόφυλλο). Το τέλος είναι συνεπές στην προηγηθείσα πλοκή, αλλά είναι ένα μοτίβο που έχουμε ξαναδεί.

Εν τέλει, τι παραπάνω θα ήθελα… δεν μου άρεσε το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένας συμπαθητικός χαρακτήρας. Θα ήθελα περισσότερο βάθος κι εν πάση περιπτώσει να έχουν και διαφορετικές ποιότητες τα πρόσωπα, όπως όλοι οι άνθρωποι. Επίσης, βρήκα κάπως ανούσιο το πρώτο σκέλος. Και τέλος, κάποια πράγματα γίνεται κάπως “εύκολα”, μου έλειψε δηλαδή η αληθοφάνεια. Αυτά είναι μάλλον που μετρίασαν κάπως την πολύ καλή εικόνα που θα μπορούσα να έχω.

Στο δια ταύτα: ενδιαφέρον μυθιστόρημα, με ρυθμό, όμορφες ανατροπές και ρέουσα γλώσσα. Ωραία μετάφραση (ως συνήθως) από τον Αύγουστο Κορτώ. Τίμιο βιβλίο συνολικά, ιδίως για πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα. (ακόμα δεν κατάλαβα γιατί το αγόρασα τόσο φθηνό παρά την ενιαία τιμή βιβλίου, αλλά μια χαρά)

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ναι μωρέ. Κυλάει εύκολα και με ενδιαφέρον.