Juan Gómez-Jurado – Η Μαυρη Λυκαινα
Πρωτότυπος τίτλος: Juan Gómez-Jurado – Loba Negra (2019)
Εκδόσεις Κλειδάριθμος
Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Έτος ελληνικής έκδοσης: 2023
Σελίδες: 508
ΣΥΝΟΨΗ
Η Αντόνια Σκοτ επιστρέφει. Χωρίς καλά καλά να έχει ξεφύγει από την ιστορία το θρίλερ των εξαφανίσεων και τη Σάντρα Φαχάρδο, μια δολοφονία και μια απόπειρα δολοφονίας θα την φέρουν ξανά στο προσκήνιο. Ο δολοφονημένος άνδρας είναι ένα ισχυρό μέλος της ρωσικής μαφίας που λυμαίνεται το ισπανικό εμπόριο, αλλά και πληροφοριοδότης της αστυνομίας. Η σύζυγός του θα βρεθεί κι εκείνη σε κίνδυνο. Η Αντόνια Σκοτ παρέα με τον Γιον θα προσπαθήσουν να βγάλουν άκρη, αλλά απέναντί τους θα βρεθεί μια μυστηριώδης γυναίκα με το κωδικό όνομα Μαύρη Λύκαινα.
-----------------------------------------
Η Μαύρη Λύκαινα είναι το δεύτερο μέρος της (είχε προηγηθεί πέρυσι Η Κόκκινη Βασίλισσα). Οι δύο ιστορίες μοιάζουν να είναι χαλαρά δεμένες (θα βρεις βέβαια αρκετές αναφορές για το πρώτο βιβλίο στις πρώτες σελίδες). Ωστόσο, δεν συνίσταται να διαβάσεις την Μαύρη Λύκαινα χωρίς να έχεις διαβάσει πρώτα την Κόκκινη Βασίλισσα. Δεν είναι μόνο το δέσιμο της ιστορίας, αλλά και το χτίσιμο και η “ιστορία” των χαρακτήρων.
Ο συγγραφέας σημειώνει και στα δύο βιβλία ότι δεν θα ήθελε οποιαδήποτε αποκαλυπτική αναφορά στην πλοκή ακόμη κι αν συνοδεύεται από την ένδειξη spoiler. Οπότε συντάσσομαι μαζί του. Θα πω μόνο ότι στο δεύτερο μέρος την πλοκή την σηκώνουν στις πλάτες τους οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Σε σύγκριση με την Κόκκινη Βασίλισσα, εδώ η Αντόνια Σκοτ κάνει ένα βήμα πίσω. Δεν είναι πρόβλημα. Η Λόλα Μορένο, η κυνηγημένη σύντροφος του Γιούρι, έχει μια εξαιρετική ιστορία να πει, οπότε δικαίως φωτίζεται περισσότερο.
Το ύφος και η γλώσσα του Juan Gómez-Jurado είναι ιδιαίτερα και χαρακτηριστικά. Κι εδώ ακολουθεί την ίδια σκωπτική γλώσσα, με δόσεις χιούμορ (όχι τόσες όσες στην Κόκκινη Βασίλισσα) και γενικά σου δίνει την αίσθηση μιας ανορθόδοξης γραφής και γενικότερα δομής της αφήγησης. Μικροπερίοδος λόγος, ελλειπτικές προτάσεις και συχνές επαναλήψεις (ο Γιον δεν είναι χοντρός, δεν το μάθατε από μένα) κάνουν την αφήγηση να ρέει έχοντας μια παράξενη προφορικότητα, γεγονός που κάνει τον συγγραφέα έναν πολύ καλό αφηγητή.
Από την άλλη, χρειάζεται προσοχή για να ακολουθήσεις την πλοκή. Και φυσικά η ιστορία μένει ανοιχτή στο τέλος (εκτός από το ότι βγάζει μάτι, μας προειδοποιεί ο ίδιος ο συγγραφέας ότι θα επιστρέψει) – το τρίτο βιβλίο μαντεύω ότι θα τιτλοφορείται με το επίθετο “λευκή...”.
Αν μου έλεγες να διαβάσω ένα crime μυθιστόρημα με θέμα τη ρωσική μαφία, δεν θα πολυψηνόμουν. Αλλά τούτο εδώ είναι διαφορετικό. Η ιστορία έχει επίπεδα και δεν είναι αυτό που φαίνεται. Από την άλλη, δεν είναι ένα τυπικό crime, δεν ακολουθεί την συνηθισμένη δομή και δεν πάει βήμα-βήμα. Και φυσικά ο Juan Gómez-Jurado βάζει μπόλικες δόσεις ειρωνείας, χιούμορ και γκάγκστερ αισθητικής. Τι περισσότερο ήθελα; Λίγο μεγαλύτερο τόξο μεταβολής, ευρύτερη εξέλιξη των χαρακτήρων.
ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ο Juan Gómez-Jurado γράφει ανατρεπτικό crime μυθιστόρημα. Έχει ιδιαιτερότητες, αλλά έχει και ένα περίεργο μείγμα νεωτερισμού και παραδοσιακού παλιακού crime. Οπότε ναι. Αλλά με την σειρά.
διαβάστε επίσης:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου