Anthony Horowitz – Η Ποινη Ειναι Θανατος

Πρωτότυπος τίτλος: Anthony Horowitz – The Sentence is Death (2018)

Εκδόσεις Διόπτρα

Μετάφραση: Χριστιάννα Σακελλαροπούλου

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2020

Σελίδες: 380

ΣΥΝΟΨΗ

Ο δικηγόρος που αναλαμβάνει κυρίως διαζύγια Ρίτσαρντ Πράις δολοφονείται μέσα στο σπίτι του με ένα σπασμένο μπουκάλι πανάκριβου κρασιού. Λίγες μέρες πριν μια συγγραφέας τον είχε περιλούσει με ένα ποτήρι κρασί και τον απείλησε ευθέως. Ο συγγραφέας και σεναριογράφος Άντονι Χόροβιτς σπεύδει πάλι στο πλευρό του Ντάνιελ Χόθορν διερευνώντας την υπόθεση. Όσο η σχέση μεταξύ τους δεν εξελίσσεται ομαλά, τόσο περιπλέκεται και η υπόθεση, ενώ προστίθεται άλλος ένας θάνατος που σχετίζεται με το παρελθόν του δικηγόρου.

----------------------------------

Ο Anthony Horowitz μάς έχει συνηθίσει σε ένα ιδιαίτερο στιλ γραφής, που περιλαμβάνει μια -κατά ένα μέρος- αληθινή ιστορία με συμμετέχοντα τον ίδιο. Αυτό κάνει και στο μυθιστόρημα Η Ποινή Είναι Θάνατος. Ένας από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες είναι ο συγγραφέας και σεναριογράφος Anthony Horowitz (ο δεύτερος είναι ο Ντάνιελ Χοθορν ως είθισται).

Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο ενισχύοντας έτσι τον αυτοαναφορικό χαρακτήρα της ιστορίας. Όπως και στο Η Λέξη Είναι Φόνος, η πλοκή διανθίζεται με στοιχεία της πραγματικότητας, με ιστορίες που ο συγγραφέας έχει βιώσει αλληλεπιδρώντας με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις. Αυτό από μόνο του έχει μια ιδιαιτερότητα και κάποιο ενδιαφέρον.

Όλα τούτα δένουν αρμονικά και φτιάχνουν μια ιστορία που ρέει ομαλά. Η γραφή είναι βέβαια κινηματογραφική, τα πράγματα κινούνται γρήγορα χωρίς πολλά-πολλά κι εσύ καταβροχθίζεις τις σελίδες σε ένα ενδιαφέρον, εύπεπτο page-turner μυθιστόρημα, αναζητώντας έναν ένοχο μεταξύ αρκετών υπόπτων.

Βέβαια, οι αρκετοί ύποπτοι είναι ένα θέμα, διότι τα πρόσωπα και οι σχέσεις μεταξύ τους είναι πολλά και αναπόφευκτα μπερδεύονται. Μάλιστα, θα εμφανίζονται συνεχώς για να αποπροσανατολίσουν την κατάσταση και να έρθει το πολυπόθητο plot-twist, όπως συνηθίζεται στο είδος.

Όχι άσχετο με τα παραπάνω είναι η αίσθηση που μου άφησε ότι στα μισά του βιβλίου κάπου υπάρχει μια στασιμότητα. Κι ενώ γίνεται μια προσπάθεια να δέσουν οι δύο υποθέσεις, στο τέλος αυτή η σχέση επετεύχθη σχεδόν εκβιαστικά. Και για να φτάσουμε εκεί έπρεπε να γίνουν κάποιες “ευκολίες”, κάποιες μεγάλες συμπτώσεις και συνδέσεις-άλματα.

Για να πω την αλήθεια, το τέλος μου άρεσε. Είχε μια στόφα βγαλμένη από τα παλιά. Ο Horowitz έχει μελετήσει τον Άρθρουρ Κόναν Ντόιλ και Αγκάθα Κρίστι, αυτό είναι ξεκάθαρο – το ζευγάρι Άντονι-Χόθορν είναι μια αντανάκλαση του Σέρλοκ-Γουάτσον. Έχει επίσης μια πρωτότυπη οπτική στην αφήγηση. Μάλιστα, πολλά στοιχεία της πλοκής αντλούνται από πραγματικές καταστάσεις και πρόσωπα.

Το ταμείο είναι εν τέλει θετικό. Αλλά υπολείπεται στα σημεία σε σχέση με το Η Λέξη Είναι Φόνος, για παράδειγμα. Καλό, αλλά ήθελα να μου αρέσει περισσότερο. Βάλε και μια-δυο αβλεψίες στην επιμέλεια (πχ. τα τελευταία τέσσερα γράμματα ενός ονόματος, “να με εδώ”).

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αν σου άρεσαν Οι Φόνοι της Κίσσας και Η Λέξη Είναι Φόνος, ναι. Ίσως είναι ένα σκαλί κάτω (ή έτσι μου φάνηκε εμένα τώρα που συνήθισα αυτή την ιδιαίτερη οπτική της ιστορίας), αλλά διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον και είναι όντως διαφορετικό.