Kirk Curnutt – Καφες με τον Χεμινγουεϋ

Εκδόσεις Πατάκη

Μετάφραση: Δημήτρης Στεφανάκης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2009

Σελίδες: 187

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

Πώς θα ήταν να μπορεί κανείς να συναντήσει τον Έρνεστ Χεμινγουέυ και να συνομιλήσει μαζί του; Λοιπόν, τώρα μπορείς να τον συναντήσεις μέσα από ένα μαγικό ταξίδι στον χρόνο και να ξεχωρίσεις την αλήθεια από τον μύθο…

---------------------------------------

Και τι δεν θα έχεις ακούσει για τον Έρνεστ Χεμινγουέυ! Τον ξέρεις για το Για Ποιον Χτυπάει η Καμπάνα; ή για το Ο Γέρος και η Θάλασσα. Περισσότερο ακόμα τον ξέρεις για την πολυτάραχη ζωή του.

Εν τάχει λοιπόν, στα 18 του υπηρέτησε ως οδηγός ασθενοφόρου στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τραυματίστηκε, ερωτεύθηκε παράφορα τη νοσοκόμα που τον περιέθαλψε. Ταξίδεψε πολύ (ΗΠΑ, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Αγγλία, Αφρική, Κούβα ήταν οι βασικότεροι σταθμοί του), έκανε τέσσερεις γάμους και κέρδισε ένα Πούλιτζερ (1953) κι ένα Νόμπελ (1954). Ωστόσο, τραυματίστηκε σοβαρά δύο φορές σε αεροπορικά ατυχήματα. Τα προβλήματα υγείας συνοδεύτηκαν από αλκοολισμό και κατάθλιψη. Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας (ο πατέρας του είχε ήδη αυτοκτονήσει), ο συγγραφέας αυτοπυροβολήθηκε με κυνηγετική καραμπίνα σαν χθες, στις 2 Ιουλίου του 1961.

Ταξιδεύοντας την Ευρώπη σίγουρα κάποια στιγμή πέτυχες “το καφέ που σύχναζε ο Χεμινγουέυ”. Δεν ξέρω κατά πόσο αληθεύουν οι ισχυρισμοί των επιχειρήσεων -θα ήθελα να αληθεύουν- αλλά πώς θα ήταν να συναντούσες τον Αμερικανό συγγραφέα και να έπινες έναν καφέ μαζί του; Αυτό επιχειρεί να μεταφέρει ο Kirk Curnutt, ο οποίος (έχει σημασία) είναι μεταξύ άλλων μέλος του συμβουλίου Ernest Hemingway Society and Foundation.

Δεν είναι η επιτομή του Χεμινγουέυ. Δεν φιλοδοξεί καν να γίνει. Πρόκειται για μια σύντομη συνέντευξη, προϊόν φαντασίας. Δίνει όμως αρκετά καλά την προσωπικότητα του συγγραφέα, αφού στηρίζεται στην βιογραφία του Χεμινγουέυ (τον οποίο παρεμπιπτόντως εγώ γράφω και προφέρω Χέμινγουεϊ – εδώ υπάκουσα στην έκδοση).

Ο υποθετικός δημοσιογράφος (τον οποίο ο Χεμινγουέυ αποκαλεί “ποντικομαμή”) δεν χαρίζεται στις ερωτήσεις. Έτσι, επιμένει σχετικά με την παρουσία του συγγραφέα στον πόλεμο, τον αλκοολισμό, τις γυναίκες, την κόντρα του με τους κριτικούς και άλλα παρόμοια. Ο Χεμινγουέυ από την άλλη, σηκώνει το γάντι κι απαντά δεόντως. Μάλιστα, ξεκαθαρίζει τρόπον τινά το τοπίο υπερασπιζόμενος τις επιλογές του.

Γρήγορο ανάγνωσμα (είναι μικρού σχήματος τσέπης με σκληρό εξώφυλλο και γυαλιστερές σελίδες με μεγάλο διάστιχο). Κάποτε γίνεται χιουμοριστικό, κάποτε καυστικό. Κάποιες φορές θα βρεις αναφορά σε αποσπάσματα του πρωτότυπου έργου. Πάντως, στο τέλος θα έχεις μια συνολική, γενική μα κι ασαφή εικόνα για τον συγγραφέα. Το ότι θα ξεχωρίσεις την αλήθεια από τον μύθο, όπως διατείνεται το οπισθόφυλλο του βιβλίου, δεν είμαι βέβαιος ότι ισχύει απόλυτα. Σε κάθε περίπτωση, δες το σαν έναν εναλλακτικό τρόπο να διαβάσεις μια μίνι βιογραφία.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αν έχεις διαβάσει κάτι από τον Χεμινγουέυ, θα βρεις αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία. Αν δεν έχεις διαβάσει, θα μάθεις την οπτική του για τα πράγματα που τον αφορούν. Είναι ελαφρύ και ευχάριστο. Αυτό. Μην περιμένεις περισσότερα.

βαθμολογία: 65/100