Jo Nesbø - Αίμα στο Χιόνι + Περισσότερο Αίμα

Τίτλος πρωτότυπου: Jo Nesbø, Blod på snø και Mere Blod (2015)

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη, Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2018 (σε κοινό τόμο) / 2015 (σε διαφορετικούς τόμους)

Σελίδες: 369

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

ΑΙΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ: Ένας πληρωμένο δολοφόνος, μια μοιραία γυναίκα, ένας εκρηκτικός συνδυασμός. Όταν ο Ούλαφ Γιόχανσεν αναλαμβάνει να σκοτώσει την άπιστη σύζυγο ενός μεγαλομαφιόζου, δεν μπορεί να φανταστεί την απρόβλεπτη εξέλιξη της ιστορίας του.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΙΜΑ: Μια ηλιόλουστη νύχτα καλοκαιριού στον παγωμένο βορρά, ένας άνδρας καταφθάνει σ' ένα λαπωνέζικο χωριό κουβαλώντας μια δερμάτινη τσάντα, ένα πιστόλι κι ένα τσαντάκι γεμάτο χαρτονομίσματα. Ποιος είναι αυτός ο άντρας; Και τι σχέση έχει με τον μεγαλομαφιόζο Ψαρά; Γιατί ένας πληρωμένος δολοφόνος ν’ αδυνατεί να σκοτώσει;

-------------------------------

Περίεργη κατάσταση αυτό το βιβλίο. Πρόκειται για δύο stand alone ιστορίες του rock-star του σκανδιναβικού noir (εδώ κινείται στο hard-boiled, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς). Τον Nesbo χωρίς τον Hole τον έχουμε ξαναδεί και τον έχουμε ξανασχολιάσει [ενδεικτικά εδώ: Κυνηγοί κεφαλών, Ο γιος]. Σε αυτόν τον μικρό τόμο συμπεριελήφθησαν και οι δύο ιστορίες, παρόλο που αρχικά είχαν κυκλοφορήσει ξεχωριστά το 2015. Το μέγεθός τους βολεύει για κοινή έκδοση, καθώς βάσει έκτασης μιλάμε για νουβέλες κι όχι για τα μυθιστορήματα-τούβλα που μας έχει συνηθίσει ο Nesbo. Θα νόμιζε μάλιστα κανείς ότι πρόκειται για sequel ή εν πάση περιπτώσει μια συνέχεια.

Όχι.

Το Αίμα στο Χιόνι και το Περισσότερα Αίμα είναι σχεδόν ανεξάρτητα. Λέω “σχεδόν”, διότι εμφανίζονται κάποια κοινά πρόσωπα (πχ. ο Ψαράς) και κάποιες κοινές αφηγήσεις. Αλλά μιλάμε για διαφορετικό κεντρικό χαρακτήρα. Κοινό σημείο επίσης είναι η πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Πρόσθεσε σε αυτά και το ιδιαίτερο χιούμορ που εντοπίζεται διάσπαρτο. Ο Nesbo φαίνεται χαλαρός, οπότε ρέπει σε αυτό περισσότερο από ό,τι σε άλλα βιβλία του.

Αλλά υπάρχει μια βασική διαφορά ανάμεσα στα δύο μέρη και μπορεί να συνοψιστεί κάλλιστα στο εξής: το ένα είναι πολύ καλό και το άλλο πολύ μέτριο. Γι’ αυτό ας τα δούμε ξεχωριστά.

Το Αίμα στο Χιόνι είναι μια κλασική ιστορία Jo Nesbo. Ζωντανές περιγραφές, ρυθμός, ανατροπές, οι γυναίκες είναι αυτές που συνήθως χρησιμοποιεί ο Nesbo και πάει λέγοντας. Αφήγηση που σε κρατάει εκεί και που έχει ρυθμό με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού. Εξαιρετική οπτική του αντιήρωα πρωταγωνιστή, ο οποίος μέσα από την συνεχή αυτοκριτική του καταφέρνει και γίνεται συμπαθής. Είναι αδύναμος, συναισθηματικός και έξυπνος. Εκτελεστής με συνείδηση. Διασκεδαστικός κατά βάθος.

Το ίδιο διασκεδαστική είναι και η ιστορία. Κάπως υπερβολική βέβαια στο πιστολίδι. Αρκετά πεπατημένη κατάσταση με τον θύτη να γίνεται θύμα κι ανάποδα. Μου αρέσει αυτό το γαϊτανάκι. Κι όταν το μεταχειρίζεται ένας story-teller όπως ο Nesbo, αποκτά άγρια ομορφιά. Φυσικά, δεν λείπει η ανατροπή στην ανατροπή (αν και το τέλος έρχεται κάπως βιαστικά και με μια δόση ασάφειας). Οπότε, ναι, 155 σελίδες καλού Jo Nesbo – όχι του καλύτερου.

Και μετά έρχεται το Περισσότερο Αίμα. Λόγω έκτασης περνάς απευθείας σαν να πρόκειται απλώς για το επόμενο κεφάλαιο. Και βρίσκεσαι στη Λαπωνία (η οποία btw δεν είναι χώρα, αλλά -πανάκριβη- περιοχή που εκτίνεται σε τέσσερεις χώρες: Νορβηγία, Σουηδία, Φινλανδία, Ρωσία). Πάμε λοιπόν σε ένα μικρό χιονισμένο χωριουδάκι, που κινείται στους δικούς του ρυθμούς. Άλλη θρησκεία, άλλα έθιμα, τάρανδοι, κυνηγοί και ψαράδες. Όχι Άγιος Βασίλης βέβαια. Οι κάτοικοι της Λαπωνίας υπολογίζονται σε 2,3 εκ., όσοι περίπου είναι και οι τάρανδοι στην περιοχή οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθερα σε αρκετά εξημερωμένη κατάσταση. Ψαράδες οι περισσότεροι, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους πίνοντας. Μάλιστα η Λαπωνία είναι ιδανικός προορισμός για να δει κανείς το Βόρειο Σέλας.

Σου άρεσε αυτή η εισαγωγή-μίνι ταξιδιωτική ανασκόπηση; Αν ναι, τότε έχεις πολλές πιθανότητες να σου αρέσει και το Περισσότερο Αίμα. Αν ψάχνεις κάτι άλλο, ο Nesbo -ευτυχώς- είναι πολυγραφότατος.

Η ιστορία εδώ κυλάει αργά χωρίς πολλές εξάρσεις. Κι όταν λέμε ότι κυλάει αργά, εννοούμε πιο αργά κι απ’ το μέλι. Και χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αραιά και πού, η αφήγηση διακόπτεται από αναδρομές στο παρελθόν, που ελάχιστη σχέση έχουν με την υπόθεση. Μάλλον είναι ένας τρόπος να αποκτήσει υπόβαθρο ο κεντρικός χαρακτήρας. Αλλά στο τέλος αυτό που καταφέρνει είναι να σε βγάζει από το κλίμα της ιστορίας.

Το Περισσότερο Αίμα έχει βέβαια κάποιες στιγμές, αλλά δεν συμπληρώνουν καν κεφάλαιο. Ο Nesbo έγραψε μια ιστορία διαφορετική από όσες μας έχει συνηθίσει και το αποτέλεσμα μας βρήκε μουδιασμένους. Είναι δε αρκετά μελό. Ιδίως προς το τέλος η ιστορία παίρνει τόσο αισθηματική τροπή, που μοιάζει ανοίκεια, αναληθοφανής και υπερβολική. Δεν θα είχα πρόβλημα με ένα πιο αισθηματικό δέσιμο της ιστορίας. Αλλά εδώ μιλάμε για παρόμοιο τέλος με την Νεράιδα και το Παλικάρι.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Οριακά ναι – κι αυτό κυρίως για το Αίμα στο Χιόνι. Αλλά φρόντισε να είναι χειμώνας, του πάει περισσότερο. Βασικά φρόντισε να έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του Nesbo.

 βαθμολογία: 65/100