Samuel Bjørk – Η Κουκουβάγια

Τίτλος πρωτότυπου: Samuel Bjørk - Uglen (2015)

Εκδόσεις Διόπτρα

Μετάφραση: Δέσποινα Παπαγρηγοράκη

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2016, 2019

Σελίδες: 487

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

Είναι Οκτώβριος. Ο χειμώνας έχει ήδη απλωθεί σαν γκρίζο παγωμένο πέπλο πάνω από την πόλη, πάνω από την ειδυλλιακή εξοχή – και πάνω από το γυμνό σώμα του δεκαεφτάχρονου κοριτσιού, που έχει δολοφονηθεί και έχει τοποθετηθεί ευλαβικά σε ένα στρώμα από φτερά κουκουβάγιας, με μια ξανθιά περούκα και ένα λουλούδι στο στόμα, περιτριγυρισμένη από κεριά. Ο επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, Χόλγκερ Μουνκ, και η ατίθαση, μελαγχολική συνεργάτιδά του, Μία Κρούγκερ, είναι εντελώς απροετοίμαστοι για τη φρίκη με την οποία θα έρθουν αντιμέτωποι. Αυτό που συμβαίνει είναι πέρα από κάθε φαντασία – είναι έργο ενός παρανοϊκού εγκεφάλου. Ο δολοφόνος πρέπει να βρεθεί. Άμεσα. Γιατί αλλιώς… θα το ξανακάνει.

------------------------------------------------------

Η Κουκουβάγια είναι το δεύτερο βιβλίο του Bjørk (πρώτο ήταν Ο Παγωμένος Άγγελος και ακολούθησε το τρίτο Το Αγόρι στο Χιόνι) και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με πρωταγωνιστικό χαρακτήρα τον επιθεωρητή Χόλγκερ Μουνκ. Noir καταστάσεις κι εδώ λοιπόν, με αισθητική θρίλερ.

Και -σαν κακιά πεθερά- θα ξεκινήσω από εκείνα που δεν μου άρεσαν.

Αρχικά, η Κουκουβάγια μου συστήθηκε ως ένα σκοτεινό crime μυθιστόρημα με μεγάλες δόσεις ακραίας μυστηριακής βίας και αρκετές άβολες στιγμές με την έννοια του disturbing - που λέμε και στο χωριό μου. Αλλά το διάβασα αμέσως μετά Το Δωμάτιοτου Κακού. Οπότε θεματολογικά τουλάχιστον μου φάνηκε χλιαρό.

Δεύτερον, η παράλληλη ιστορία της Μία. Κουραστική, αδιάφορη και αδιέξοδη. Ως υπο-πλοκή δεν θα ήταν άσχημη. Αλλά ο Bjørk αφιέρωσε μεγάλο μέρος του βιβλίου στη Μία (η οποία γυρόφερνε στα ίδια, χωρίς εξέλιξη). Στο τέλος δεν δόθηκε οριστική απάντηση, γεγονός που έκανε μάταιη την τόσο μεγάλη έκταση που πήρε η ιστορία της.

Τρίτον, μπορεί να είναι λεπτομέρεια, αλλά τι γίνεται με το μοντγκόμερι και τα τσιγάρα του Μουνκ; Κάπου στη μέση της αφήγησης κόντεψα να πιστέψω ότι είναι αυθύπαρκτοι, ξεχωριστοί χαρακτήρες. Εν τέλει, μου φάνηκε απλώς μια φόρμουλα που επαναλαμβάνεται συνεχώς αναπαράγοντας μια στερεοτυπική εικόνα.

Κι εν πάση περιπτώσει, η μετάφραση, ενώ στο σύνολό της δεν παρουσίαζε προβλήματα, κατά φάσεις έτεινε σε εκφράσεις μάλλον αδόκιμες στην καθομιλουμένη. Εικάζω -χωρίς να είμαι βέβαιος- ότι η μετάφραση έγινε από τα αγγλικά κι όχι απευθείας από τα νορβηγικά. Έτσι εξηγούνται αποδόσεις όπως “είσαι μαζί μου;” (της αγγλικής φράσης are you with me?) ή το “να σηκώνεις νεκρούς” (raising the dead).

Όμως, ξεπερνώντας αυτές τις λεπτομέρειες, έχουμε ένα χορταστικό αστυνομικό μυθιστόρημα, μια ενδιαφέρουσα ιστορία που σου υποδεικνύει διαδοχικά ποιος είναι ο ένοχος μέχρι να σταματήσει η μπίλια. Διαβάζεται εύκολα και η αφήγηση κρατά το ενδιαφέρον αμείωτο (ναι, το λες και page-turner). Η αφηγηματική γλώσσα και το ύφος διακρίνονται για την απλότητά τους. Είναι τέτοια που σε κάνουν παρατηρητή της αστυνομικής έρευνας – τα σημεία που η ομάδα συζητά, ανακεφαλαιώνει και σχεδιάζει μου φάνηκαν τα πιο ενδιαφέροντα. Στο τέλος τέλος έχει ατμόσφαιρα, έχει σασπένς και είναι σφιχτά δεμένο μυθιστόρημα.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ναι. Είναι τίμιο και διαβάζεται εύκολα. Από τη Σκανδιναβία με αγάπη.

βαθμολογία: 75/100

σχετικές αναρτήσεις:

Το Σπίτι με τις Κούκλες