Toyland (μικρού μήκους, 2007)

Ιστορικό δράμα – μικρού μήκους
Σκηνοθεσία: Jochen Alexander Freydank
Σενάριο: Johann A. Bunners, Jochen Alexander Freydank

Χώρα παραγωγής: Γερμανία

Διάρκεια: 14’

Πρωταγωνιστούν: Julia Jäger, Cedric Eich, Tamay Bulut Öztavan

ΣΥΝΟΨΗ

Στη ναζιστική Γερμανία μια γυναίκα αναζητά τον 6χρονο γιο της, ο οποίος αγνοείται. Την ίδια μέρα ο Εβραίος φίλος και συμμαθητής του μικρού Heinrich μαζί με την οικογένειά του θα έπρεπε να απομακρυνθούν για άγνωστο προορισμό. Η μητέρα καθησυχάζει τον γιο της ότι ο φίλος του θα πάει σε ένα μαγικό τόπο που ονομάζεται Toyland (Παιχνιδούπολη).

-------------------------------

Είναι πρώτη φορά -και θα είναι από τις λίγες γενικά- που πέφτει στο τραπέζι ταινία μικρού μήκους. Μπορώ να πω ότι έχω δει αρκετές ταινίες μικρού μήκους. Μου φαίνεται μεγάλη πρόκληση να (προσπαθήσεις να) πεις μια ιστορία σε λίγα λεπτά. Θα μου πεις, μια ταινία μικρού μήκους είναι το αναλογικό αντίστοιχο ενός διηγήματος. Ποσοτικά ναι. Παρόλα αυτά, προτιμώ σε κάθε περίπτωση την εκδοχή του short movie από ένα διήγημα (τα διηγήματα γενικά δεν είναι του γούστου μου).

Εν πάση περιπτώσει, δεν θα επέλεγα να παρουσιάσω μια ταινία μικρού μήκους. Αλλά το Toyland είναι κάτι που δεν μπορώ να προσπεράσω. Το Toyland είναι σύμβολο.

Αρχικά, να σου πω ότι το Toyland γύρισε τον κόσμο και μάζεψε 33 βραβεία καλύτερης μικρού μήκους ταινίας (μεταξύ των οποίων ένα Όσκαρ το 2009). Εκτιμάται ότι η παραγωγή κόστισε €30.000, ποσό που οποιοσδήποτε επαγγελματίας του χώρου μπορεί να επιβεβαιώσει ότι είναι πολύ μικρό ακόμη και για παραγωγή μικρού μήκους. Ηθοποιοί και συντελεστές ήταν αρχικά συμφωνημένο να μην πληρωθούν (δεν ξέρω τι έγινε μετά την ευρεία αποδοχή της ταινίας). Αν με ρωτάς, θα εκτιμούσα ότι πρόκειται για δουλειά που κόστισε περισσότερο από όσο μια μέση ελληνική full-length παραγωγή.

Ο χρόνος δράσης είναι φυσικά η ναζιστική Γερμανία, αλλά η δραματοποίηση πηγαινοέρχεται μπροστά και πίσω στον χρόνο με αρκετά flashbacks. Η ατμόσφαιρα είναι αυτή που φανταζόμαστε για τον χρόνο και τον τόπο. Οι ερμηνείες των χαρακτήρων είναι πολύ καλές. Το καταλαβαίνεις αυτό ιδίως από τον χαρακτήρα του Εβραίου πατέρα, ο οποίος δεν μιλάει καν.

Πρόκειται για μια ιστορία γεμάτη συναισθήματα, μια ιστορία που έχει ένα σωρό προεκτάσεις. Επίκεντρο είναι η ναζιστική θηριωδία, αλλά μέσα σε 15 λεπτά χωράει η φιλία και αφοσίωση, η παιδική αθωότητα και η αγωνία της μητέρας. Εν ολίγοις, το Toyland καταφέρνει να πει περισσότερα από όσα λένε οι μισές full-length ταινίες που προσπάθησαν. Και στο βάθος αυτό που απομένει είναι η ειρωνεία των τελευταίων σκηνών, που αποδεικνύει μια από τις πτυχές του ναζισμού και της ανθρώπινης φύσης.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Αμέσως τώρα. Με μια απλή αναζήτηση στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.