H. P. Lovecraft - Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας

Τίτλος πρωτοτύπου: Howard Philips Lovecraft – The Dreams in the Witch House (1933), The Alchemist (1916), The Music of Erich Zann (1922), The Festival (1925), The Lurking Fear (1923), Pickman’s Model (1927), The Temple (1925), The Tree (1921)

Εκδόσεις Αίολος

Μετάφραση: Θωμάς Μαστακούρης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2011

Σελίδες: 176

ΣΥΝΟΨΗ

Πρόκειται για μια συλλογή ιστοριών τρόμου από τον H.P. Lovecraft. Η νουβέλα "Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας" αναμειγνύει τη μη ευκλείδεια γεωμετρία με τον υπερφυσικό τρόμο από το παρελθόν. Η Μουσική του Έριχ Τσαν διαδραματίζεται στη σκοτεινή πλευρά του Παρισιού. Ένα χωριό συμμετέχει σε μια φρικτή παραδοσιακή τελετή (Η Γιορτή) και η τρομερή κατάρα θανάτου καταδιώκει μια οικογένεια ευγενών επί αιώνες (Ο Αλχημιστής). Ένας διεστραμμένος καλλιτέχνης ζωγραφίζει όντα πέρα από κάθε φαντασία (Το Μοντέλο του Πίκμαν) και μια απόμακρη περιοχή βασανίζεται από έναν πολύμορφο δαίμονα (Ο Φόβος που Ενέδρευε). Ο Ναός εκτυλίσσεται σε ένα γερμανικό υποβρύχιο κατά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο και τελευταίο, Το Δέντρο, είναι μια ιστορία με ελληνικό ενδιαφέρον, που διαδραματίζεται στην αρχαία Αρκαδία, πατρίδα του Πάνα και των πανέμορφων μα τρομερών ακολούθων του.

Ο H.P. Lovecraft είναι ένας cult χαρακτήρας στη συγγραφή. Ως τέτοιον τον έχουμε συναντήσει από δω κι από κει. Άλλωστε η -πολύ δυνατή- ατάκα του στο The Call of Cthulhu που αποδίδεται στο Necronomicon (που επικαλείται συχνά ο Lovecraft) “That is not dead which can eternal lie / And with strange aeons even death may die” ακολουθεί από μόνη της δική της καριέρα (μια απλή αναζήτησή της στο google θα σε πείσει). Την έχουμε συναντήσει μέχρι και σε στίχους τραγουδιών (πχ. στο The thing that should not be των Metallica) ή στο artwork άλλων συγκροτημάτων (πχ. στο εσώφυλλο του εμβληματικού Midian των Cradle of Filth, στην ταφόπλακα που κοσμεί το εξώφυλλο του θρυλικού Live after death των Iron Maiden). ΟΚ, σταματάω.

Η ομώνυμη νουβέλα, Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη το 2005 (δεύτερο επεισόδιο της πρώτης σεζόν του Masters of Horror, το οποίο είχα δει τότε χωρίς να ξέρω για αρκετά χρόνια ότι ήταν βασισμένο στην ιστορία του Lovecraft). Ουσιαστικά πρόκειται για τη ναυαρχίδα της παρούσας συλλογής.

Ακολουθούν κι άλλα διηγήματα μικρότερης έκτασης, άλλα ενδιαφέροντα, άλλα αδιάφορα. Στο σύνολό της η συλλογή παρουσιάζει τα γνώριμα στοιχεία της γραφής του Lovecraft με όλον τον cult χαρακτήρα που τον συνοδεύει. Υποβλητική ατμόσφαιρα, πάντρεμα υπερφυσικού, μεταφυσικής και παραδόξου ανακατεμένα με αρκετές δόσεις φρίκης και τρόμου. Δύσκολα μπορείς να αμφισβητήσεις το ταλέντο του Lovecraft να διηγείται ιστορίες υπερφυσικής φαντασίας που σε μεταφέρουν σε ένα παράλληλο σύμπαν μυστηρίου κι αγωνίας.

Αλλά θα είμαι ειλικρινής. Δεν ενθουσιάστηκα. Ίσως κάποιες φορές, όταν γνωρίζεις ότι επέρχεται τρόμος, να μην τρομάζεις όσο θα περίμενες – είσαι κατά κάποιον τρόπο προετοιμασμένος. Αν είσαι ψιλιασμένος για την μεταφυσική παραδοξολογία που περιβάλλει το διήγημα, τα πράγματα γίνονται λίγο-πολύ αναμενόμενα. Βέβαια, είναι και η αφήγηση. Φυσικά. Κι ο Lovecraft είναι πολύ καλός σε αυτό. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι αρκεί για το 100%. Θέλω να πω ότι κάποιες από τις ιστορίες μου φάνηκαν άνευρες κι αργές ως προς την εξέλιξη ή εντελώς προβλέψιμες. Κάποιες άλλες ήταν ενδιαφέρουσες, όχι όμως συγκλονιστικές.

Και θα το παραδεχθώ: ο Lovecraft δεν είναι ο αγαπημένος μου. Δεν είναι καν στους δέκα αγαπημένους μου. 
Γιατί είμαι προκατειλημμένος. Θα μου πεις "δεν πρέπει να συγχέουμε άνθρωπο-δημιουργό με τον καλλιτέχη και το έργο του". Δεν είμαι σίγουρος.
     Έχω λοιπόν θεματάκια που δεν σχετίζονται αποκλειστικά με την γραφή του, αλλά νομίζω ότι ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να ξεπεταχτούν στην επόμενη σελίδα. Κάπου θα βρω μια έμμεση αναφορά στην ευγονική, κάπου θα αναφέρεται υποτιμητικά προς τους μαύρους (για τους αγγλομαθείς παραθέτω στίχους σχετικού ποιήματός του: “A beast they wrought, in semi-human figure, / Filled it with vice, and called the thing a Nigger”). Θα αναρωτιέμαι αν παρακάτω η ιστορία το γυρνάει στην ανωτερότητα της αγγλοσαξονικής φυλής ή στην μοχθηρία του γυναικείου φύλου. Και αυτό είναι δυστυχώς πιο τρομακτικό από κάθε λογοτεχνική ιστορία.

Ωστόσο, για να μην είμαι άδικος, λάβε υπόψη σου ότι μιλάμε για λογοτεχνία συγκεκριμένου ύφους και αισθητικής, που μας έρχεται από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αν γνωρίζεις τον Lovecraft, είσαι μυημένος – πράξε αναλόγως. Αν δεν τον γνωρίζεις, μην το επιχειρήσεις για πρώτη επαφή με τον συγγραφέα.

βαθμολογία: 60/100

σχετικές αναρτήσεις:

Ο Μαύρος Γάτος