Dan Brown - Το Χαμένο Σύμβολο

Τίτλος πρωτότυπου: Dan Brown – The Lost Symbol (2009)

Εκδόσεις Λιβάνη

Μετάφραση: Χρήστος Καψάλης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2009

Σελίδες: 669

 [όπως αναφέρθηκε και στις προηγούμενες αναρτήσεις, οι τίτλοι του Dan Brown κυκλοφορούν από το 2014 από τις εκδόσεις Ψυχογιός - για λόγους αρχής επιλέγουμε να σχολιάζουμε και να παραθέτουμε την έκδοση που έχουμε στα χέρια μας]

ΣΥΝΟΨΗ

Ο καθηγητής Ρόμπερτ Λάνγκντον δέχεται μια πρόσκληση από τον φίλο και μέντορά του, Πίτερ Σόλομον, να δώσει μια διάλεξη στην Ουάσινγκτον. Φτάνοντας στο Καπιτώλιο θα εκπλαγεί όταν διαπιστώσει πως ο πραγματικός λόγος που βρίσκεται εκεί δεν είναι άλλος από το να λύσει μια σειρά από γρίφους, εάν θέλει να δει τον φίλο του ζωντανό. Έκτοτε ξεκινά ένα κυνήγι αποκαλύψεων στα ίχνη του μυστικού της υπέρτατης σοφίας της ανθρωπότητας, που κρατούν καλά κρυμμένο οι ελευθεροτέκτονες.

Κοίτα τώρα τι γίνεται... (ξεκινώ με το γενικό συμπέρασμα): Ο Dan Brown γράφει ωραίες ιστορίες μυστηρίου δοσμένες με ένα πανομοιότυπο τρόπο. Έχει γλαφυρές περιγραφές, διαρκείς ανατροπές και μπόλικο σασπένς. Μου φαίνεται όμως ότι θρέφεται σχεδόν αποκλειστικά από την θεματολογία. Ε λοιπόν το πρόβλημα ξεκινά, όταν η θεματολογία παύει να είναι (πολύ) ιντριγκαδόρικη. Κι εξηγούμαι: στο Illuminati η όλη κατάσταση με το Βατικανό ήταν ελκυστική. Στον Κώδικα Da Vinci θιγόταν ένα θέμα σαγηνευτικό και σχεδόν αποκρυφιστικό. Στο Χαμένο Σύμβολο όμως η δουλειά στράβωσε. Η όποια ιστορία χανόταν πίσω από μια σχεδόν άνευρη θεματολογία που αφορούσε ένα μυστικό (που δεν είναι καν μυστικό).

Και (γιατί να το κρύψομεν άλλωστε;) ομολογώ ότι οι δύο πρώτες περιπέτειες του Ρόμπερτ Λάνγκντον μου άρεσαν. Αλλά εδώ βαρέθηκα κουράστηκα. Και δεν απατώμαι, η κινηματογραφική γραφή του Brown δεν επαληθεύτηκε στην πράξη. Να σημειωθεί ότι το Χαμένο Σύμβολο προσπεράστηκε από τους κινηματογραφικούς παραγωγούς κι έτσι στην μεγάλη οθόνη μετά το Angels & Demons και τον Κώδικα Da Vinci είδαμε το μεταγενέστερο Inferno. Μπορεί να ήταν και τυχαίο. Μπορεί και όχι.

Στο Χαμένο Σύμβολο λοιπόν έχουμε πάλι σωρεία γρίφων, συμβόλων και κωδικών. Ένα πανάρχαιο μυστικό κρατείται καλά κρυμμένο, αν όμως αποκαλυφθεί θα αλλάξει τον κόσμο. Και στο βάθος οι φίλοι μας οι ελευθεροτέκτονες, γιατί συνωμοσία χωρίς μασόνους είναι σαν φακές χωρίς φέτα. Ο χώρος δράσης είναι η Ουάσινγκτον και οι περιγραφές αρκούντως ικανοποιητικές. Παρόλα αυτά, το δεύτερο μισό του βιβλίο είναι κουραστικό. Η ιστορία χάνει το ενδιαφέρον της κι αναλώνεται περισσότερο σε άσχετες πληροφορίες που, αντί να πολώνουν την κατάσταση και να χτίζουν την κορύφωση, αμβλύνουν την ένταση οδηγώντας σε ένα ουδέτερο τέλος. Αργή εξέλιξη κι αδιάφορη πλοκή. Κι επίσης, ο γενικότερος  ηθικοδιδακτικός χαρακτήρας και οι δεοντολογικές παραινέσεις μου προκαλούσαν εκνευρισμό, όταν ήμουν πιτσιρικάς. Πολλώ δε μάλλον τώρα που δεν είμαι...

Στο δια ταύτα, διάβασα αρκετά θετικά σχόλια, αλλά δεν προσπάθησα περαιτέρω. Στο σύνολό του το Χαμένο Σύμβολο δεν μου άρεσε. Θα το χαρακτήριζα μάλιστα (και με άνεση) το χειρότερο της σειράς των πέντε βιβλίων με τον Ρόμπερτ Λάνγκντον. Μου δίνει την αίσθηση ότι γράφτηκε μονοκοντυλιά, όχι απνευστί, αλλά βιαστικά, πνιγμένο ανάμεσα σε έναν ορυμαγδό μεγάλων πωλήσεων, επιτηδευμένων συνωμοσιολογιών και αλλεπάλληλων γρίφων. Αλλά κυρίως μεγάλων πωλήσεων. Το να γράφεις best-seller δεν είναι εύκολο, όμως το πραγματικά δύσκολο είναι να γράφεις καλά best-seller.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Γιατί δεν διαβάζεις το Illuminati ή τον Κώδικα Da Vinci; Κι αν δεν σε έπεισα ακόμη, θα σου πω μόνο ότι στο βιβλίο υπάρχει τύπος που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και, για να περάσει απαρατήρητος, άλλαξε το όνομά του στο ελληνικότατο “Άνδρος Δαρείος”. Και πέρασε απαρατήρητος. I rest my case.

βαθμολογία: 55/100

σχετικές αναρτήσεις:

Dan Brown - Illuminati

Dan Brown - Κώδικας Da Vinci