Leslie Charteris – Ο Αγιος στη Νεα Υορκη

Πρωτότυπος τίτλος: Leslie Charteris – The Saint in New York (1935)

Εκδόσεις Public - Brainfood

Μετάφραση: Τζίμμυ Κορίνης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2019

Σελίδες: 246

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Σάιμον Τέμπλαρ είναι ο Άγιος. Αναλαμβάνει να αποδώσει δικαιοσύνη εκεί που δεν μπορεί να λειτουργήσει σωστά η δικαιοσύνη και η αστυνομία. Σε έναν κόσμο διαφθοράς, καρτέλ και επαγγελματιών δολοφόνων ο Άγιος μεταφέρεται στη Νέα Υόρκη και καλείται να βγάλει από τη μέση τους εγκληματίες.

--------------------------------------

Ο Άγιος στη Νέα Υόρκη κοντεύει τα 90 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του. Έχει μεταφερθεί ήδη από το 1938 στον κινηματογράφο κι από τότε ακολούθησε πλήθος άλλων μεταφορών είτε στην μεγάλη είτε στη μικρή οθόνη. Όχι ότι όλες οι προσπάθειες ήταν καλές, για να είμαστε ειλικρινείς, αλλά τον Roger Moore μπορείς να τον φανταστείς ως Άγιο (από το 1962 ως το 1969).

Το βιβλίο του Leslie Charteris (ψευδώνυμο του Leslie Charles Bowyer-Yin) λοιπόν έρχεται από το 1935 και το δείχνει. Έχει την στόφα του παλιού, έχει το κλασικό γκανγκστερικό ύφος και αισθητική. Και μας έχει αφήσει και το εμβληματικό σχεδιάκι του Αγίου. Για την ακρίβεια, ο Άγιος στη Νέα Υόρκη είναι η πρώτη μου επαφή με την λογοτεχνική υπόσταση του Αγίου, καθώς ό,τι άλλο το ήξερα από την μεταφορά του στην ποπ κουλτούρα.

Το βιβλίο έχει πιστολίδι, ηρωικές μάχες και ο Άγιος τα βάζει με όλους και όλα. Ως άλλος Τζέιμς Μποντ αποδεικνύεται εξαιρετικός στο να διεκπεραιώνει κάθε του αποστολή. Έχει επίσης έναν ρομαντισμό μιας εποχής που τέτοιες ιστορίες ήταν γοητευτικές. Μάλιστα, υποθέτω ότι περιγράφει ακραία βία δεδομένης της εποχής στην οποία κυκλοφόρησε.

Ωστόσο, υπάρχει και η άλλη όψη. Ο άτρωτος τιμωρός που κινεί γη και ουρανό, που τα βάζει ολομόναχος με το οργανωμένο έγκλημα, που δέχεται καταιγισμό πυρών από (ατζαμήδες μαφιόζους, κατά πως φαίνεται, αφού κανείς δεν τον πετυχαίνει) δεν ήταν ποτέ του γούστου μου. Πρόσθεσε σε όλα αυτά και μια ερωτευμένη γυναίκα που συντρέχει, όταν χρειαστεί, κι έναν υφέρποντα ερωτισμό. Κι εδώ υπάρχει επίσης ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: ο Άγιος μπλέκει σε μια αποστολή, στριμώχνεται, καταδιώκεται, μάχεται, γλιτώνει και προχωρά στον επόμενο στόχο.

Ο Charteris υπηρετεί το είδος εξαιρετικά, για να μην πω το πάει κι ένα βήμα μπροστά. Η γλώσσα είναι ρέουσα και ο ρυθμός σταθερός κι ανεβασμένος. Αλλά η θέση μου για το συγκεκριμένο είδος συνοψίζεται στη φράση not my cup of tea.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Μάλλον είναι κλασικό πλέον, φαντάζομαι ότι και στην εποχή του ήταν κάτι πραγματικά έκανε αίσθηση. Αλλά εμένα δε μου ταίριαξε.