Κωνσταντινος Ανυφαντης – Σκιες της Αντιπερα Οχθης & Αυτα Που Κρυβουν οι Σκιες

Εκδόσεις Πηγή

Έτος έκδοσης: 2018 & 2020

Σελίδες: 182 & 367

ΣΥΝΟΨΗ

Τα δύο αυτά βιβλία είναι συλλογές διηγημάτων τρόμου. Απαρτίζονται από συνολικά 37 ιστορίες (16 + 21) βασισμένες σε τοπικούς θρύλους, δοξασίες και αστικούς μύθους. Αξιοποιώντας αυτό το υλικό ο συγγραφέας αφηγείται τρομακτικές και μακάβριες ιστορίες από κάθε εποχή και περιοχή της χώρας (και λίγα εκτός των συνόρων).

Οι Σκιές της Αντίπερα Όχθης (2018) και Αυτά που Κρύβουν οι Σκιές (2020) είναι δυο συλλογές διηγημάτων από τον Κωνσταντίνο Ανυφαντή. Θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν διλογία ή ακόμη και να αποτελούν έναν τόμο. Εδώ παρουσιάζονται μαζί, αν και πιθανότατα τα αγόρασα χωριστά (πλέον πωλούνται και μαζί), διότι είναι έχουν μια συνέχεια.

Τα δύο βιβλία λοιπόν μοιάζουν υφολογικά, θεματολογικά και γενικότερα ως προς την αίσθηση που αφήνουν. Τα διηγήματα είναι ολιγοσέλιδα και μετά από κάθε ιστορία υπάρχει κι ένα γενικότερο σχόλιο που αφορά τον μύθο στον οποίο βασίζονται ή τα στοιχεία εκείνα που αξιοποιεί ο συγγραφέας για να συνθέσει τις ιστορίες του.

Στο πρώτο, Σκιές της Αντίπερα Όχθης, οι ιστορίες έχουν ως σημείο αναφοράς γνωστούς μύθους, που λίγο-πολύ όλοι έχουμε ακούσει σε κάποια παραλλαγή του. Έχουν ενδιαφέρον, αλλά χωρούσε περισσότερη ανάπτυξη. Αφήνουν την αίσθηση ότι μπορούσε να γίνει μια μεγαλύτερη ιστορία με περισσότερα αφηγηματικά στοιχεία κι ίσως περισσότερο βάθος. Πάντως, πετυχαίνουν τον σκοπό τους και σε βάζουν στο ζοφερό κλίμα που διαμορφώνουν. Εξαιρετικό το Έρωτας της μιας βραδιάς – αντίθετα, το Όταν η γη καταριέται το θεωρώ αδόκιμο κι αχρείαστο.

Στο δεύτερο, Αυτά που Κρύβουν οι Σκιές, τα διηγήματα είναι εκτενέστερα και πιο περιγραφικά. Κι εδώ υπάρχουν κάποιοι πολύ γνωστοί μύθοι και θρύλοι, όπως η παραλογή του γεφυριού της Άρτας. Βρήκα πολύ καλό το Χορεύετε; και Το Ίσκιωμα της Παλιάς Πόλης. Το I ’ll Be Back Soon ήταν η παραφωνία μαζί με την ξανθιά γαλανομάτα Καρυάτιδα στο Μια Νύχτα στο Μουσείο.

Συνολικά, μου άρεσε το λαογραφικό στοιχείο που υπάρχει πίσω από κάθε ιστορία. Μου άρεσε επίσης η απέριττη γραφή και το σχόλιο έπειτα από κάθε διήγημα. Τέλος, βρήκα ταιριαστό το συνολικό artwork των δύο τόμων. Τα διηγήματα, αν και περιστρέφονται σχεδόν όλα γύρω από την εκδίκηση, δεν είναι ισοδύναμα. Στο δεύτερο μέρος υπάρχουν αρκετά λάθη επιμέλειας, γεγονός που πάντως δεν βαραίνει τον συγγραφέα.

ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ναι, έχει αρκετά από τα γνώριμα στοιχεία του είδους και κάποια διηγήματα είναι πράγματι τρομακτικά.