Eight for Silver / The Cursed (2021)

Τρόμου, εποχής

Πρωτότυπος τίτλος: Eight for Silver (2021)

Σενάριο: Sean Ellis

Σκηνοθεσία: Sean Ellis

Διάρκεια: 115’

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ, Γαλλία

Εμφανίζονται: Boyd Holbrook, Kelly Reilly, Alistair Petrie, Roxane Duran, Áine Rose Daly

ΣΥΝΟΨΗ

Μια παρέα γαιοκτημόνων εκτελεί με φρικιαστικό τρόπο ένα ζευγάρι Τσιγγάνων, αφού πρώτα λεηλατούν τον καταυλισμό τους. Τριάντα πέντε χρόνια αργότερα εξαφανίζεται ένα αγόρι, ενώ ένα άλλο δέχεται βίαιη επίθεση από ένα -κατά τα φαινόμενα- άγριο ζώο. Οι κάτοικοι του χωριού βλέπουν εφιάλτες και γίνεται όλο και πιο σαφές ότι κάτι σκοτεινό έχει απλωθεί πάνω από το μικρό χωριό.

------------------------

Άλλη μια δουλειά που προωθήθηκε αρκετά από το Netflix. Στην Ελλάδα η ταινία λανσαρίστηκε με τον τίτλο Οκτώ γι’ Ασήμι (ακριβής μετάφραση του Eight for Silver – σχετίζεται με τον στίχο ενός παραδοσιακού τραγουδιού, που ακούγεται αρκετές φορές στην ταινία). Στην παγκόσμια αγορά έπαιξε με τον τίτλο The Cursed. Οκ… Πάντως πέντε βραβεία τα τσίμπησε.

Η ιστορία τοποθετείται πίσω στα τέλη του 19ου αιώνα (1891) – άντε αρχές του 20ου. Μια παρέα γαιοκτημόνων εκτελεί βάναυσα ένα ζευγάρι Τσιγγάνων. Έκτοτε μια κατάρα απλώνεται στο χωριό. Οι κάτοικοι βλέπουν συγκεκριμένους εφιάλτες, ενώ αρχίζουν και οι εξαφανίσεις. Καταφθάνει ο παθολόγος John McBride, ο οποίος στην προσπάθειά του να δώσει εξηγήσεις πιστεύει ότι για τις επιθέσεις δεν ευθύνονται τα άγρια ζώα, αλλά μια κατάρα.

Ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα οπτικά. Προσεγμένη παραγωγή, υποβλητική ατμόσφαιρα (θα επιστρέψω σε αυτό), σωστό ύφος. Σημειωτέον ότι πίσω από το editing βρίσκεται ο Γιώργος Μαυροψαρίδης (γνωστός από τη συνεργασία του με τον Λάνθιμο).

Οι χαρακτήρες γενικά αντιδρούν αναμενόμενα, βυθίζονται κι αυτοί στη δίνη της κατάρας. Θα προτιμούσα να ήξερα περισσότερα πράγματα γι’ αυτούς – τώρα μπήκαμε κάπως γρήγορα και δυσκολεύομαι να ταυτιστώ. Πολύ καλή δουλειά πάντως στα κοστούμια και γενικότερα στον διάκοσμο.

Αλλά υπάρχει μια υπερβολή γενικότερα. Για παράδειγμα, στην προσπάθεια για σκοτεινή ατμόσφαιρα το στερεότυπο πάει σύννεφο (όχι τυχαία αναφορά: ομίχλη, ομίχλη, ομίχλη… ακόμα και μέσα στην εκκλησία). Το ίδιο υπερβολική είναι και η ερμηνεία του Boyd Holbrook, που υποδύεται τον John Bride. Εκτός από όχι ταιριαστή υπόσταση, βγάζει μια επιτήδευση, φαίνεται ότι το προσπαθεί, οπότε χάνει σε φυσικότητα (και μοιάζει και ανοίκειος φυσιογνωμικά με την εποχή στην οποία εντάσσεται).

Αλλά η πραγματική ένστασή μου είναι το τέλος. Δεν μπορώ να γράψω πολλά γι’ αυτό (τα spoiler, καταλαβαίνεις...), αλλά η όλη κατάσταση αφενός δεν πείθει και αφετέρου είναι πολυφορεμένη. Ή για να το πω απλά, αυτό το τέλος μάς το έχουν πει άλλοι καλύτερα.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Ναι μωρέ...