John Williams – Ο Στοουνερ

Πρωτότυπος τίτλος: John Williams – Stoner (1965)

Εκδόσεις Gutenberg

Μετάφραση: Αθηνά Δημητριάδου

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2017

Σελίδες: 409

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Στόουνερ, γόνος μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας, γίνεται καθηγητής Αγγλικής φιλολογίας. Σε αυτή τη νέα του ζωή θα πρέπει να διαχειριστεί τη σταδιοδρομία του, έναν περίεργο γάμο, έναν έρωτα, αλλά και διαμάχες τόσο σε ακαδημαϊκό επίπεδο όσο και σε προσωπικό.

---------------------

Ο Στόουνερ του John Williams άργησε -είχε κάπως νωθρό ξεκίνημα, όταν πρωτοκυκλοφόρησε- αλλά γνώρισε μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια και πήρε αρκετό hype. Δικαίως. Πρόκειται για ένα σπουδαίο βιβλίο, μια όμορφη ιστορία δοσμένη με καταπληκτικό τρόπο.

Στο μυθιστόρημα βλέπουμε την προσωπική ιστορία, του Στόουνερ, από την παιδική του ακόμα ηλικία. Είναι μια ιστορία ανθρώπινη, μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Ο Williams αφηγείται με αμεσότητα την πορεία ζωής ενός μέσου ανθρώπου, η οποία δεν ήταν πάντα ευχάριστη, αλλά ήταν γεμάτη φιλοδοξίες και όνειρα, μα και απογοητεύσεις ή λανθασμένες επιλογές. Ο αφηγηματικός χρόνος είναι γραμμικός, ενώ την ιστορία την κουβαλάει ο ίδιος ο Στόουνερ.

Ο κεντρικός χαρακτήρας δε ξεπερνά τον μέσο όρο. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος, με μια φυσιολογική ζωή, με τα πάθη και τις αδυναμίες του και συνάμα με τις φιλοδοξίες και τις αρχές του. Όλα αυτά μαζί εξισορροπούν και δημιουργούν τον βίο του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο καθηγητής Στόουνερ κερδίζει την ενσυναίσθησή σου, συμπάσχεις με τις κακοτοπιές του και βλέπεις μέσα από τα μάτια του, τη στιγμή που ο ίδιος δεν είναι απόλυτα καλός. Είναι ένας καθημερινός άνθρωπος, άλλοτε παθητικός, άλλοτε επίμονος, και καμιά φορά ακατανόητος ως προς τις αντιδράσεις του.

Κι αυτός νομίζω ότι είναι ο λόγος που το βιβλίο αγαπήθηκε τόσο πολύ: ο Στόουνερ θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς. Η ιστορία του είναι συγκλονιστική μέσα στην απλότητά της. Είναι από εκείνα τα βιβλία που σου μένουν και τα θυμάσαι για καιρό.

*Θα το σημειώνω συνεχώς: δε συμπαθώ το πολυτονικό, δε βρίσκω ούτε έναν λόγο χρήσης του σήμερα, αλλά όποιος θέλει -για δικούς του λόγους- να το χρησιμοποιεί έστω και α λα καρτ, ας το κάνει σωστά, πχ. στο εξώφυλλο το όνομα της μεταφράστριας “Αθηνά” θέλει περισπωμένη.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Οπωσδήποτε.