Σταυρος Παναγιωτιδης – Μυθοι, Παρεξηγησεις και Αβολες Αληθειες της Ελληνικης Ιστορίας

Εκδόσεις Κέδρος

Έτος έκδοσης: 2023

Σελίδες: 223

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Σταύρος Παναγιωτίδης καταγράφει ιστορικά γεγονότα που δε συνέβησαν ποτέ, αλλά παρόλα αυτά διασώθηκαν ως πραγματικότητα στην ελληνική ιστορία. Καταγράφει την αλήθεια γύρω από μύθους και δοξασίες που φτιάχτηκαν για συγκεκριμένους λόγους και πλέον τόσα χρόνια μετά την σύσταση του κράτους δεν εξυπηρετούν σε τίποτα.

----------------------------

Έκοψε ο Μέγας Αλέξανδρος τον Γόρδιο Δεσμό; Υπήρχε κρυφό σχολειό; Πότε ξεκίνησε η επανάσταση του 1821 και πότε (δεν) σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός τη σημαία στην Αγία Λαύρα; Κι εκείνη μία ψήφος; Ο Κίσιγκερ και οι ήρωες που πολεμούν σαν Έλληνες;

Πρόσφατα εμφανίστηκε στα social media ένα απαύγασμα σοφίας: μια εικόνα που απεικόνιζε τον Κωνσταντίνο να παρελαύνει έξω από την Αγία Σοφία, όσο ένα πλήθος Σπαρτιατών τον αποθέωνε κρατώντας ελληνικές σημαίες. (Μου θύμισε μια “διαφωνία” που είχα με έναν τύπο, ο οποίος αρνούνταν πεισματικά να δεχθεί ότι ο Μ. Αλέξανδρος δεν ήταν χριστιανός)

Είναι αξιοσημείωτο τι παραμύθι μπορεί να διαδοθεί για να τονίσει την ιστορική συνείδηση ενός λαού. Το βλέπουμε να συμβαίνει σε νεοσύστατα κράτη του εξωτερικού, αλλά ως πρακτική εφαρμόστηκε και στην χώρα μας. Είναι δε εντυπωσιακό τι ιστορίες σκαρφιζόμαστε μπας και νιώσουμε ξεχωριστοί (ή που απλώς μας εξιτάρουν).

Σε αυτό το βιβλιαράκι (ένεκα του μικρού σχήματος) ο Σταύρος Παναγιωτίδης παραθέτει μια σειρά από γεγονότα που, παρόλο που αποτελούν μέρος της ιστοριογνωσίας μας, δεν συνέβησαν ποτέ. Η ελληνική ιστορία με τον τρόπο που έχει διαδοθεί στο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει μπολιαστεί με μύθους και δοξασίες που σήμερα αντιμετωπίζονται ως ιστορικά γεγονότα. Πολλά είτε δεν συνέβησαν καθόλου είτε συνέβησαν εντελώς διαφορετικά και σε ένα άλλο πλαίσιο που πόρρω απέχει από την αυτοεικόνα μας.

Τον 20ο αιώνα κέρδισε έδαφος ο υποκειμενισμός της ιστορίας (μεγάλη κουβέντα, αρκετά ενδιαφέρουσα, βλ. μικροϊστορία), αλλά η ίδια η ύπαρξη του γεγονότος δύσκολα αμφισβητείται. Και πρώτα απ’ όλα, η ιστορία δεν είναι πίστη ή δόγμα. Είναι αυτήν που είναι. Ο Παναγιωτίδης την δίνει στεγνά, χωρίς λογοτεχνισμούς, αλλά με χιούμορ, με έναν τρόπο συνοπτικό κι ενδιαφέροντα.

Εν ολίγοις, ας μάθουμε ιστορία. Ας αποστασιοποιηθούμε κι ας δούμε τα πράγματα όπως έγιναν, όχι όπως φανταζόμαστε ότι θα έπρεπε να γίνουν. Και πρώτα από όλα, ας εγκαταλείψουμε την εξιδανικευμένη αυτοεικόνα μας κι ας δούμε τα καλά και τα κακά μας, τι θα κρατήσουμε, τι θα αλλάξουμε και τι θα πετάξουμε. Αλλά ας μάθουμε ιστορία. Πραγματική ιστορία.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Οπωσδήποτε.