Arne Dahl – Τυχαιο Θυμα

Πρωτότυπος τίτλος: Arne Dahl – Upp till toppen av berget (2000)

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2011

Σελίδες: 505

ΣΥΝΟΨΗ

Ένας οπαδός δολοφονείται σε συμπλοκή με οπαδούς αντίπαλης ομάδας σε ένα μπαρ. Μια δολοφονική ενέργεια σε κελί φυλακής θα εξοντώσει έναν μεγαλέμπορο ναρκωτικών. Σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών μια ομάδα νεοναζί χάνει έναν χαρτοφύλακα., όσο η αστυνομία βρίσκεται στα ίχνη ενός κυκλώματος παιδεραστίας. Η Ομάδα Α ανασυστήνεται και αναλαμβάνει δράση σε μια υπόθεση που όσο περιπλέκεται θα αποκαλύπτεται πως δεν είναι αυτό που φαίνεται.

-----------------------------

Ο Arne Dahl είναι από τους συγγραφείς που εμπιστεύομαι και καταφεύγω ενίοτε σ’ αυτόν, όταν δεν μπορώ να αποφασίσω τι να διαβάσω. Εκ των προτέρων περιμένω ότι στην αρχή δεν θα βγαίνει άκρη, πιθανότατα για τις πρώτες εκατό σελίδες δεν θα μου αρέσει, θα έχει πολλά ονόματα που δεν θα μπαίνουν σε σειρά κλπ. Αλλά στη συνέχεια θα με αποζημιώσει.

...Πράγμα που δεν συνέβη με το Τυχαίο Θύμα. Το συγκεκριμένο βιβλίο, από το μακρινό πια 2000, με απογοήτευσε σε βαθμό που πάσχισα να το τελειώσω. Μάλιστα, σκέφτηκα πολλές φορές να το αφήσω, αλλά δεν το συνηθίζω κι ο Arne Dahl μέχρι τώρα με δικαίωνε.

Μπορώ να διακρίνω μια σκληρή θεματολογία, ενδιαφέρουσα και υποσχόμενη για ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα. Οπαδική βία, κύκλωμα παιδοφιλίας, οργανωμένοι νεοναζί. Υπάρχει το υπόστρωμα να στηθεί μια ιστορία με περίεργες συνδέσεις του υποκόσμου.

Όμως, το σχέδιο ήταν πολύ μεγάλο για να πετύχει. Η πλοκή είναι δαιδαλώδης και διαφορετικοί χαρακτήρες αναλαμβάνουν διακριτά εγκλήματα. Ως εκ τούτου, δεν μπορείς να εστιάσεις σε μια ομάδα ανθρώπων, δεν μπορείς να σχηματίσεις εικόνα για τους χαρακτήρες και γρήγορα παύουν να σε ενδιαφέρουν. Μάλιστα, είναι τέτοιο το πλήθος των χαρακτήρων που δεν βγάζεις εύκολα άκρη, καθώς υπάρχει πολλή συμπυκνωμένη πληροφορία.

Κι αν δεν με πιστεύεις τι γίνεται με τους χαρακτήρες, σημειώνω: Πολ Γελμ, Περ Κάρλσον, Σέρστιν Χολμ, Άντερς Λούντστρεμ, Έσκιλ Κάρλστεντ, Στεν Μπέργμαρκ, Άρτο Σέντερστεντ, Βίγκο Νορλάντερ, Άστριντ Ούλοφσον, Ράικο Νέντιτς, Λαρς Βικχουέ, Γέραν Άντερσον, Νταν Άντερσον, Βάλντεμαρ Μέρνερ, Μπερντ Νίλσον, Λόρνταν Βούκοτιτς, Ζόραν Κότσο, Πέταρ Κλόβιτς, Ρίστο Πέτροβιτς, Κβάρφορτ, Σβενχάγκεν, Γκούναρ Νιμπέργ, Σάρα Σβενχάγκεν, Λούντβιγκ Γιούνσον, Χόρχε Τσάβες, Γιόγε, Λένα, Γιούμπομιρ, Κόλιν Νάτλι, Γιαν-Ούλοφ Χουλτίν, Σούνε Χαγκλούντ, Γιον Αντρέας Βιρέους, Ράγκναρ Χελμπέργ, ‘Οκεσον, Μπρίνολφ Σβενχάγκεν, Νίκλας Λίντμπεργ, Σβεν Γιουακίμ Μπεργβάλ, Κρίστερ Γκούλμπρατσεν, Ρόγκερ Χουεκβίστ, Άγκνε Κούλμπεργ, Λότα, Μπένι Μπιερν. Πρόσθεσε σε αυτά ότι κάποιοι χρησιμοποιούν και ψευδώνυμα, ενώ υπάρχει κάποιος με ψεύτικο όνομα. Θεώρησε δε ως δεδομένο ότι σίγουρα κάποιο όνομα μου ξέφυγε.

Το Τυχαίο Θύμα έχει πολύ καλό τέλος. Αλλά φτάνει αυτό; Too little, too late.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Τόσα ωραία βιβλία κυκλοφορούν εκεί έξω, γιατί να αναλωθείς σε μια τόσο δαιδαλώδη ιστορία;