Harlan Coben – Ο Ξενος

Πρωτότυπος τίτλος: Harlan Coben – The Stranger (2015)

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ

Έτος ελληνικής έκδοσης: ²2020

Σελίδες: 396

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Ξένος είναι ένας μυστηριώδης άνθρωπος που εμφανίζεται από το πουθενά και έχει να μαρτυρήσει ένα ένοχο μυστικό σε κάποιον ενδιαφερόμενο. Αυτό το μυστικό όμως μπορεί να τινάξει την ζωή των εμπλεκομένων στον αέρα. Έτσι συνέβη και στον Άνταμ Πράις, αφότου έμαθε το ψέμα που η γυναίκα του τού κρατούσε μυστικό. Τώρα η γυναίκα του έχει εξαφανιστεί και όσο ο Ξένος συνεχίζει την δράση του τα πράγματα παίρνουν άγρια τροπή.

--------------------------------

Ο Harlan Coben έχει καθιερωθεί στον χώρο της αστυνομικής μυθοπλασίας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με τον Ξένο (πρώτη έκδοση στην Ελλάδα το 2016 – εγώ το έμαθα με την ομότιτλη παραγωγή του Netflix, οπότε έχω την επανέκδοση του 2020).

Κι ενώ το premise είναι πολύ καλό, στην πράξη κάτι δεν δούλεψε σωστά. Η υπόθεση του να έρχεται κάποιος άγνωστος που έχει ψάξει το παρελθόν δικών σου προσώπων και να σου εκμυστηρεύεται πράγματα που δεν γνώριζες είναι σχεδόν τρομοκρατική. Οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό στις ζωές των ανθρώπων είναι επίσης ανυπολόγιστες (ιδίως όπου μπαίνει ο εγωισμός και η αξιοπρέπεια).

Αλλά αφηγηματικά αυτό δεν δόθηκε στον βαθμό που έπρεπε. Τα ¾ του βιβλίου περιλαμβάνουν μια ιστορία, και το τελευταίο ¼ μιαν άλλη. Προτίμησα το πρώτο μέρος, γιατί ήθελα όντως να πάει κάπου η ιστορία, αλλά πήγε κάπου αλλού – αντιλαμβάνομαι το plot-twist και την ανάγκη να υπάρχει ντε και καλά, ίσως και να με σόκαρε μια εξέλιξη, αλλά ...σοβαρά τώρα;

Αργός ρυθμός, ο οποίος κατά παράξενο τρόπο σε τραβούσε να διαβάσεις παρακάτω για να δεις το μπαμ να έρχεται. Πολλοί χαρακτήρες, ως επί το πλείστον αδιάφοροι – κάποιοι έκαναν απλώς ένα πέρασμα, έχτιζαν την ιστορία τους και μάντευες ότι κάπου θα πάει αυτό (not). Γι’ αυτό και στο τέλος αφήνει την εντύπωση ότι δεν απαντήθηκαν όλα τα ερωτήματα – μάλλον όχι, δεν απαντήθηκε τίποτε, απλώς δόθηκε μια λύση.

Ενώ η πλοκή θα μπορούσε να ντυθεί με ένα ηθικό δίλημμα, με μια έμμεση αναφορά στις ανθρώπινες σχέσεις ή ακόμα και ένα μήνυμα για τους κινδύνους του διαδικτύου και της ανωνυμίας, αναλώθηκε τελικά σε άνευρα στοιχεία. Μάλιστα, αυτά δόθηκαν με μια δόση υπερβολής που μοιάζει ξένη και σχεδόν επιτηδευμένη.

Ο Ξένος συστήνεται ως αστυνομικό μυθιστόρημα – δεν είναι. Όχι ότι αυτό συνιστά πρόβλημα, αλλά περισσότερο είναι ψυχολογικό δράμα με κάποιες δόσεις μυστηρίου. Στηρίζεται πολύ στην ψυχογράφηση των χαρακτήρων και (προσπαθεί να) προκαλεί συνεχώς την ενσυναίσθηση του αναγνώστη. Αν το διαβάσεις ως τέτοιο, είναι τίμιο. Και αυτό είναι το προκείμενο: μια χαμένη ευκαιρία, ένα βιβλίο που θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο.

Στα συν βάζω τη μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ, τον οποίο θεωρώ εξαιρετικό μεταφραστή, γιατί φέρνει το κείμενο στα μέτρα της γλώσσας.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ούτε ναι, ούτε όχι θα σου πω. Χωρίς να είναι κακό βιβλίο, υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία εκεί έξω που ίσως σου ταιριάξουν καλύτερα.