Old [2021]

Δράμα, θρίλερ, αγωνίας

Διάρκεια: 108΄

Σενάριο: M. Night Shyamalan

Σκηνοθεσία: M. Night Shyamalan

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Εμφανίζονται: Gael García Bernal, Vicky Krieps, Rufus Sewell, Alex Wolff, Thomasin McKenzie, Abbey Lee, Nikki Amuka-Bird, Ken Leung, Eliza Scanlen, Aaron Pierre, Embeth Davidtz, Emun Elliott

ΣΥΝΟΨΗ

Μια τετραμελής οικογένεια μεταφέρεται από το τουριστικό θέρετρο που παραθερίζει σε μια ερημική παραλία. Εκεί θα συναντηθούν με άλλους παραθεριστές και γρήγορα θα διαπιστώσουν ότι ο χρόνος κυλά κάπως διαφορετικά. Θα έχουν λίγο πάνω από μια μέρα μέχρι να γεράσουν, εκτός κι αν βρουν τρόπο να δραπετεύσουν.

-------------------------

Το Old προβλήθηκε από το Netflix. Ήταν από αυτά που κατέβασα, για να δω στις διακοπές: μου ταίριαξε η φάση τουριστικό θέρετρο-θάλασα-παραλία κλπ. Τυχαία μάλιστα το είδα μια-δυο μέρες πριν κατέβει από την πλατφόρμα. Η ταινία βασίζεται στο graphic novel Sandcastle των Pierre Oscar Levy και Frederik Peeters – δεν το γνωρίζω, δεν έχω άποψη.

Η ιδέα δεν είναι κακή. Φαινομενικά τυχαίοι χαρακτήρες (δυο οικογένειες και δύο ζευγάρια) απομονώνονται σε μια παραλία, όπου τα πράγματα δεν λειτουργούν σωστά. Τα κύτταρά τους γεράζουν με απίστευτους ρυθμούς, σε βαθμό που σε λίγες ώρες γερνούν κι οι χαρακτήρες. Αυτό μας δίνει κάποιες εξαιρετικές σκηνές και γεννά από μόνο του φιλοσοφικά κι υπαρξιακά ερωτήματα.

Όμως από την μέση κι έπειτα το πράγμα γίνεται εντελώς σουρεάλ. Πολλά γίνονται χωρίς λόγο, δεν εξηγούνται, δεν αιτιολογούνται κι απλώς εξυπηρετούν την πλοκή – κάποιες φορές ούτε καν αυτό. Οι διάλογοι είναι στημένοι σε βαθμό που φαίνεται σαν οι χαρακτήρες να μην υιοθετούν τα λόγια που ξεστομίζουν – αυτό θα μπορούσε να ονομαστεί και μέτρια απόδοση των ηθοποιών.

Η πλοκή ξεκινά δυνατά. Αλλά γρήγορα ξεφουσκώνει και καταπιάνεται με πράγματα που εκτός από σαχλά, είναι και μη πιστευτά (ιατρικά δε εντελώς λάθος). Στο τέλος δίνονται κάποιες απαντήσεις, αλλά μιλάμε για ένα τέλος επιτηδευμένο και βιαστικό, χωρίς συναίσθημα, άνευρο και αναμενόμενο.

Οπότε ξεκινάμε από μια καλή ιδέα, αλλά στην εκτέλεση το τραβάμε από τα μαλλιά μέχρι να γίνει με το στανιό ενδιαφέρουσα και τρομακτική. Αν το ντύσεις αυτό με ένα φιλοσοφικό προκάλυμμα κάτι γίνεται. Αλλά too little too late, που λέμε και στο χωριό μου. Αν ο M. Night Shyamalan το έκανε κωμωδία, θα είχε περισσότερη επιτυχία. Η ταινία ήταν αρκετές φορές υποψήφια (κέρδισε μάλιστα κι ένα βραβείο). Εγώ δεν βλέπω τον λόγο. Περισσότερο μού μοιάζει για χαμένη ευκαιρία.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Το Netflix την κατέβασε ήδη, οπότε πρέπει να την αναζητήσεις – ε μην επιμείνεις και πολύ, αν δεν την βρεις σύντομα.