Iain Reid – Σκεφτομαι να Βαλω Ενα Τελος

Πρωτότυπος τίτλος: Iain Reid – I’m Thinking of Ending Things (2016)

Εκδόσεις Πατάκη

Μετάφραση: Αντώνης Καλοκύρης

Έτος ελληνικής έκδοσης: ²2020

Σελίδες: 250

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Τζέικ με την σύντροφό του ταξιδεύουν οδικώς πηγαίνοντας να επισκεφθούν τους γονείς του Τζέικ. Η πρώτη γνωριμία της κοπέλας με του γονείς του δεν πήγε εντελώς καλά. Ωστόσο, τα ουσιαστικά προβλήματα θα αρχίσουν, όταν θα πάρουν τον δρόμο της επιστροφής. Τότε θα βιώσουν μια εσωτερική δοκιμασία που στο επίκεντρο έχει την αυτογνωσία και τον αγώνα με τους προσωπικούς δαίμονες.

------------------------------

Δεν ξέρω από πού να το πιάσω. Δεν έχω αποφασίσει καν αν μου άρεσε πολύ ή αν με χάλασε. Το Σκέφτομαι Να Βάλω Ένα Τέλος το έμαθα από την ομότιτλη ταινία του Kaufman. Για να το επέλεξε ο Kaufman, προφανώς κάτι ενδιαφέρον είδε. Η μόνη μου αμφιβολία λοιπόν ήταν τι κάνουμε πρώτα, βλέπουμε την ταινία ή διαβάζουμε το βιβλίο; Διαβάζουμε το βιβλίο (στην τύχη, χωρίς κάποιο κριτήριο).

Ξεκινάς την ανάγνωση έτσι για να δεις τι παίζει (αυτές τις πρώτες 20-30 σελίδες που σε βάζουν στο κλίμα) και καταλήγεις να το διαβάσεις ολόκληρο σε δύο δόσεις. Ως προς την πλοκή δεν γίνεται να πεις πολλά, γιατί όλα είναι ένα spoil. Ωστόσο, μπορείς πολύ νωρίς να καταλάβεις πού πάει το πράγμα.

Όλη η αφήγηση γίνεται σε α’ ενικό με εσωτερική εστίαση. Η σύντροφός του Τζέικ αφηγείται την ιστορία, αλλά κυρίως καταγράφει τις σκέψεις της. Τα υπόλοιπα πρόσωπα που θα συναντήσουμε δεν είναι πολλά, παίζουν όμως τον ρόλο της στην πλοκή και αιτιολογούν πώς φτάσαμε ως εδώ.

Η πλοκή έχει ανατροπές. Όμως, ας μη γελιόμαστε τις μαντεύεις από το πρώτο μισάωρο της ανάγνωσης. Έξυπνες ανατροπές πάντως που κάνουν το βιβλίο όντως να έχει νόημα. Εκείνο που, κατά την ταπεινή μου γνώμη, σχεδίασε άψογα και εκτέλεσε μέτρια ο Reid ήταν το χτίσιμο της ατμόσφαιρας. Θα μπορούσε να γίνει καλύτερη δουλειά εκεί – πράγμα που το κατάλαβε και το αξιοποίησε ιδανικά ο Kaufman στην προσαρμογή του. Τέλος, η ιστορία χωρίζεται άτυπα σε τρία μέρα (άντε δυόμισι): ένα πιο περιπετειώδες και με την έννοια της αναζήτησης κάπως φιλοσοφικό στην αρχή, ένα τρόμου-αγωνίας από την μέση κι έπειτα κι όλα αυτά ντυμένα με μια φιλοσοφική προσέγγιση διάσπαρτα. Φαντάζομαι ότι ο Reid ήθελε να προβληματίσει σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις, τη μοναξιά, την αυτογνωσία και τελικά τις προσδοκίες (διαψευσμένες ή μη) κάθε ανθρώπου.

Συνολικά λοιπόν, έχουμε ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα, γραμμένο με εξίσου ιδιαίτερο τρόπο. Θίγει αρκετά ζητήματα (ενδεχομένως θα ήθελα περισσότερη ανάλυση) και δημιουργεί ατμόσφαιρα. Παρόλα αυτά, περίμενα καλύτερη κορύφωση και πιο ξεκάθαρη ειδολογική τοποθέτηση.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Για πολλούς λόγους, ναι. Κι ύστερα να δεις την ταινία.