Ο Μαντης [mini-series, 2017]

Δράμα, αστυνομικό θρίλερ

Τίτλος πρωτότυπου: La Mante (2017)

Σεζόν: 1 (2017)

Επεισόδια: 6

Σενάριο: Alice Chegaray-Breugnot, Grégoire Demaison, Nicolas Jean

Σκηνοθεσία: Alexandre Laurent>

Χώρα παραγωγής: Γαλλία

Διάρκεια: 56’

Εμφανίζονται: Carole Bouquet, Jaques Weber, Julien Tortora, Pascal Demolon, Yannick Samot, Fredérique Bel, Elodie Navarre

ΣΥΝΟΨΗ

Πριν 25 χρόνια μία δολοφόνος με το ψευδώνυμο Μάντης σκότωσε οχτώ άνδρες ακολουθώντας ένα τελετουργικό. Ενώ εκτίει την ποινή της, εμφανίζεται ένας μιμητής, ο οποίος ακολουθεί πιστά το ίδιο τελετουργικό. Για την λύση της υπόθεσης θα συμβάλλει και η Jeanne, ο Μάντης, υπό μία προϋπόθεση: επικεφαλής της έρευνας θα είναι ο γιος της, που πλέον είναι αστυνομικός.

-------------------------------------

Ο Μάντης είναι μια σειρά μιας σεζόν που μας έρχεται από τη Γαλλία. Κι εδώ έβαλε το χέρι του το Netflix, αλλά δεν ανανέωσε το πρόγραμμα παρά την καλή πορεία που σημείωσε η σειρά παραγωγής του γαλλικού καναλιού TF1. Βέβαια, mantis είναι το Αλογάκι της Παναγίας, που παίζει κι αυτό τον ρόλο του (σκοτώνει τα αρσενικά θύματά του, άρα ...ναι).

Η θεματολογία είναι κάπως άβολη, αλλά θίγει σημαντικά κοινωνικά ζητήματα. Κι έχει σημασία, διότι οι χαρακτήρες και οι ιστορίες πίσω από αυτούς σκιαγραφούν ένα προφίλ που δεν μπορεί να υπολογιστεί ξέχωρα: πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η επιρροή ενός και μόνο ανθρώπου στις ζωές όλων; Αυτό λοιπόν που κρατάω είναι ότι η σειρά πάει (με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία) και σε ένα δεύτερο επίπεδο καταγράφοντας τις σχέσεις μεταξύ των προσώπων και τους διασπασμένους οικογενειακούς δεσμούς, που υπάρχουν ως χαλί ακόμη κι όταν δεν φαίνονται.

Οι ερμηνείες είναι αρκούντως ικανοποιητικές. Καθένας υπηρετεί τον σκοπό του με τον τρόπο του και επομένως, είναι ταιριαστός στο δέσιμο της ιστορίας. Μέχρι και η επιλογή των χαρακτήρων φαίνεται σύμφωνη με τον ρόλο (έχω μια μικρή ένσταση για την Virginie και την ηλικία της Jeanne). Αλλά η Carole Bouquet είναι εντυπωσιακή στον ρόλο της Jeanne, οπότε δεν έχω παράπονο. Ωραίος τύπος και ο Damien.

Όμορφη δουλειά και στην φωτογραφία, όπως και στην σκηνοθεσία. Μού άρεσαν επίσης οι δόσεις ωμής βίας, αφού δεν λείπουν gore στιγμές (Stephen King approves… όντως έγραψε σε tweet: “I'm enjoying LA MANTE (Netflix). It is surveying previously unexplored realms of gruesomeness. I don't believe I've ever seen a man slowly drowning in an industrial washer before. Not even in a Rob Zombie picture.”).

Υπάρχουν κενά κι ασυμφωνίες,για να είμαστε ειλικρινείς. Η ηλικία της Jeanne Deber δεν φαίνεται να απεικονίζεται πειστικά από την εικόνα της Carole Bouquet (η οποία υπήρξε και Bond girl πίσω στο 1981). Κι αυτό που δεν κατάλαβα είναι ο εγκλεισμός της Jeanne. Μού φαίνεται ανοίκειο ένας κατά συρροήν δολοφόνος να τιμωρείται με εγκλεισμό σε μια έπαυλη με βαριές κουρτίνες, τζάκι, γραφείο, τεράστιο κήπο και έναν και μόνο φρουρό (που πιο πολύ σε υπηρετικό προσωπικό φέρνει). Γενικά, η συμπεριφορά απέναντι σε μια τέτοια κρατούμενη είναι περίεργη (φεύγει, έρχεται, την αφήνουν έξω από τη φυλακή...). Γενικά, υπάρχουν ευκολίες (πχ. άνθρωποι ναρκώνονται στο δευτερόλεπτο ακόμα και με φιλιά) και κλισέ που συνήθως συναντάμε στο είδος.

Επομένως, έχουμε μια όμορφη ευρωπαϊκή παραγωγή, πειστικές ερμηνείες και αρκετό gore στοιχείο. Υπάρχουν τρύπες στην πλοκή και μια εξωραϊσμένη εικόνα σε καταστάσεις, αλλά, αν τα βάλω στο ζύγι, γέρνει προς την θετική πλευρά.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Ναι. Είναι σύντομη (έξι επεισόδια από 52 έως 67 λεπτά) κι έχει ρυθμό. Σοβαρή δουλειά, σκοτεινή ατμόσφαιρα, καλή σκηνοθεσία, σωστές ερμηνείες. Μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.