Sally Gardner - Σάπιο Φεγγάρι

Τίτλος πρωτότυπου: Sally Gardner – Maggot Moon (2012)

Εκδόσεις Ψυχογιός

Μετάφραση: Τατιάνα Σταυρουλάκη

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2013

Σελίδες: 239

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

Αναρωτιέμαι τι θα είχε γίνει αν… Αν η μπάλα δεν είχε πέσει πίσω από τον τοίχο. Αν ο Έκτορας δεν είχε πάει να τη βρει. Αν δεν είχε κρατήσει κρυφό το τρομερό μυστικό. Αν… Τότε, μάλλον θα έλεγα στον εαυτό μου μια άλλη ιστορία. Βλέπετε, τα «αν» είναι αμέτρητα, όπως και τα άστρα. O Έκτορας και ο Στάντις είναι φίλοι. Ζουν στη Ζώνη Επτά, σε μια περιοχή όπου όλοι οι κάτοικοι βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση. Όταν ανακαλύπτουν τα σχέδια της Μητρόπολης για τη δημιουργία ενός ψεύτικου Φεγγαριού, η ζωή τους παίρνει μια τρομακτική τροπή. Και ο Στάντις συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αντισταθεί. Μια εξαιρετικά πρωτότυπη και συγκινητική ιστορία για τη δύναμη της φιλίας και της εμπιστοσύνης

-------------------------------------------

Η συγγραφέας του βιβλίου, η βρετανίδα Sally Gardner είναι πολυβραβευμένη κι αναγνωρισμένη στο είδος που υπηρετεί. Ως μαθήτρια άλλαξε αρκετά σχολεία, αφού δεν την δέχονταν λόγω της σοβαρής δυσλεξίας της. Δεν έμαθε να γράφει μέχρι τα 14 της. Το Σάπιο Φεγγάρι έχει αφιέρωση στην πρώτη σελίδα:

“Για εσάς τους ονειροπαρμένους,

που δε σας έδινε κανείς σημασία στο σχολείο,

που δεν πήρατε ποτέ ούτε ένα βραβείο.

Εσάς που σας ανήκει το αύριο.”

Το Σάπιο Φεγγάρι εντάσσεται στη λογοτεχνία για εφήβους. Ωστόσο, διαβάζεται άνετα και από ενήλικες (όπως συμβαίνει συνήθως με την σωστή νεανική λογοτεχνία). Δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστο. Αντίθετα, έχει κάποιες σκληρές εικόνες, δυνατές περιγραφές και αρκετά στενάχωρα σημεία.

Ο κεντρικός ήρωας, ο ορφανός από γονείς Στάντις, είναι ένα 15χρονο παιδί που η ικανότητά του στη γραφή βρίσκεται κάπου στην ηλικία των 4-5 χρονών. Ζει σε μια ολοκληρωτική κοινωνία, τη Μητρόπολη, που τον θεωρεί ελαττωματικό και τον έχει θέσει στην κατώτατη κλίμακα. Τον έλεγχο τον ασκούν ο Μαυροντυμμένος και οι Πρασινοσκούφηδες. Η ζωή του αλλάζει, όταν γνωρίζει ένα γειτονόπουλο στη Ζώνη Επτά, τον Έκτορα. Λίγο αργότερα όμως, ο Έκτορας, γνώστης ενός φοβερού μυστικού, θα εξαφανιστεί κι όλα θα γίνουν πολύ χειρότερα και πολύ πιο επικίνδυνα για τον Στάντις, που τώρα θα πρέπει να παλέψει για την θέση του στον κόσμο.

Τι το σπουδαίο έχει λοιπόν το Σάπιο Φεγγάρι;

Δεν ξέρω αν μπορώ να το εκφράσω όπως ακριβώς το νιώθεις διαβάζοντας το βιβλίο. Αλλά είναι μια ιστορία χωρίς χρόνο και τόπο. Οι χαρακτήρες και τα τεκταινόμενα είναι διαχρονικά, παντός καιρού και καταστάσεων. Πολλώ δε μάλλον είναι επίκαιρα. Τελειώνοντας το βιβλίο δεν μπορείς να προσδιορίσεις τον αφηγηματικό και τον δραματικό χρόνο. Αλλά δεν έχει και σημασία.

Εξάλλου, το Σάπιο Φεγγάρι θέτει στον πυρήνα την έννοια της φιλίας, της δικαιοσύνης, της εσωτερικής αγωνίας και της μαχητικότητας. Είναι μια ιστορία που μιλά για την ικανότητα να στέκεσαι, όταν όλα σου υποδεικνύουν πώς να γονατίζεις. Πολλά λοιπόν θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά η Gardner το έκανε με τον πιο λιτό κι απέριττο τρόπο.

Η Gardner στήνει ένα σύμπαν αλλόκοτο. Χαρακτήρες που έχουν μια ιστορία μυστηριακή και μυστηριώδη (για την οποία πάντως δεν παίρνουμε απαντήσεις). Όλα εδώ λειτουργούν υπό μορφήν αλληγορίας. Κάποιες φορές σου δίνει την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στη ναζιστική Γερμανία, άλλοτε ότι βρισκόμαστε στον Ψυχρό Πόλεμο και στη μάχη για την κατάκτηση του διαστήματος. Στο τέλος, δεν είναι τίποτε απ’ όλα αυτά και είναι όλα αυτά μαζί.

Τελικά πόσες διαφορές έχει η δυστοπική κοινωνία της Ζώνης Επτά με τη σύγχρονη κοινωνία;

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Απνευστί. Δεν είναι τόσο μακροσκελές όσο φαίνεται, χωρίζεται σε 100 πολύ σύντομα κεφάλαια. Δεν ξέρω όμως αν είναι καλό ή κακό το γεγονός ότι τα βιβλία της νεανικής λογοτεχνίας είναι πλέον καλύτερα από τις μισές κυκλοφορίες που προορίζονται για ενήλικο κοινό.

βαθμολογία: 80/100