Enola Holmes (2020)

Δράμα μυστηρίου εποχής

Σενάριο: Jack Thorne, Nancy Springer 

Σκηνοθεσία: Harry Bradbeer

Διάρκεια: 123’

Χώρα παραγωγής: ΗΠΑ

Εμφανίζονται: Millie Bobby Brown, Henry Cavill, Sam Claflin, Helena Bonham Carter, Louis Partridge

ΣΥΝΟΨΗ

Η 16χρονη Ενόλα Χόλμς μεγαλώνει στην εξοχή της Βικτωριανής Αγγλίας κάτω από την καθοδήγηση της μητέρας της, Γιουντόρια. Όταν η δεύτερη εξαφανίζεται, η Ενόλα χρησιμοποιεί τα στοιχεία που άφησε πίσω για να την ανακαλύψει και παράλληλα ξεκινά το ταξίδι της προς τη χειραφέτηση. Στο δρόμο της θα συναντήσει έναν νεαρό λόρδο από τις πολιτικές επιλογές του οποίου εξαρτώνται αρκετά ζητήματα. Τα δυο αδέρφια της Ενόλα θα την αναζητήσουν με κάθε τρόπο.

Το Enola Holmes είναι το hit των ημερών στην πλατφόρμα του Netflix. Η ταινία είναι διαθέσιμη από τις 23 Σεπτεμβρίου του 2020.

Τον Σέρλοκ Χολμς τον ξέρεις. Είναι ο διασημότερος ίσως -φανταστικός- ντετέκτιβ, δημοφιλής για τις ανορθόδοξες μεθόδους του να συνθέτει τα κομμάτια του παζλ, αλλά και για την ευφυΐα του. Έχει άμεσο συνεργάτη τον Τζον Γουάτσον, με τον οποίο ζουν στο -μονίμως ακατάστατο- διαμέρισμα 221Β της οδού Μπέικερ στο Λονδίνο. Έχει επίσης έναν αδερφό τον Μάικροφτ, τον οποίο δεν θα τον έκανες ποτέ παρέα. Αυτό που ίσως δεν ήξερες όμως είναι ότι ο Σέρλοκ έχει και μια αδερφή, την Ενόλα (το οποίο αν το διαβάσεις ανάποδα είναι alone = μόνη – μην ανησυχείς, δεν είναι spoiler, όσο κι αν ακούγεται στην ταινία, δεν θα παίξει κανέναν ρόλο). Ο χαρακτήρας είναι εμπνευσμένος από τη σειρά βιβλίων της Νάνσι Σπρίνγκερ.

Η ιστορία της ταινίας περιστρέφεται λοιπόν γύρω από την αδερφή του Σέρλοκ Χολμς, την Ενόλα. Τον ρόλο υποδύεται το next big thing του Netflix (την βλέπουμε και στο Stranger Things), η μόλις 16 ετών Μίλι Μπόμπι Μπράουν. Είναι καλή; Όχι. Είναι εξαιρετική. Ο ρόλος της πάει γάντι και συνολικά η ταινία είναι λες και στήθηκε γι’ αυτήν. Υποδύεται έναν δυναμικό χαρακτήρα που σπάει τα δεσμά του καθωσπρεπισμού κι είναι έτοιμη να πάρει την ζωή στα χέρια της. Αποδεικνύει μάλιστα ότι το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, αφού έχει την αναλυτική σκέψη του αδερφού της.

Μάλιστα, η παραγωγή είναι τέτοια που βάζει τον θεατή στην υπόθεση. Ο τέταρτος τοίχος σπάει κι έτσι βλέπουμε την Ενόλα να απευθύνεται στην κάμερα, να εξηγεί στον θεατή την σκέψη της ή ακόμα και να ζητάει τη γνώμη του. Ωραία δοσμένο, τόσο όσο, ενδιαφέρον. Το ίδιο ενδιαφέρον είναι και το αισθητικό αποτέλεσμα. Όμορφη φωτογραφία, ωραία κοστούμια, δυναμική ατμόσφαιρα της εποχής.

Παρόλα αυτά, η ταινία πάσχει εσωτερικά. Πρώτα απ’ όλα, το καστ. Ναι, συμφωνούμε ότι η πρωταγωνίστρια είναι πολύ καλή. Αναρωτιέμαι μάλιστα πώς θα ήταν η ταινία, αν δεν υποδυόταν τον κεντρικό χαρακτήρα η Μίλι Μπόμπι Μπράουν. Αλλά τι γίνεται με τον Χένρι Καβίλ (ή Κάβιλ, δεν θα μαλώσουμε γι’ αυτό); Ο ρόλος του (Σέρλοκ Χολμς) είναι λίγο περίεργος, με την έννοια ότι είναι εμφατικά διακοσμητικός. Το καταλαβαίνω ότι ο Καβίλ είναι ομορφόπαιδο κι ότι εν πάση περιπτώσει βρίσκεται στα καλύτερά του. Αλλά εδώ παραείναι γλάστρα. Χώρια το γεγονός ότι ο Σέρλοκ Χολμς στο μυαλό μου είναι πολύ διαφορετικός. Δεν ξέρω πώς ακριβώς, ίσως πιο κοντά στον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ ή στον ιδιαίτερο Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Ο Καβίλ έχει μια αρχοντιά, αλλά πιο πολύ μου πάει για Γητευτής ή Σούπερμαν. Και πάντως σε καμιά περίπτωση, ο Σέρλοκ Χολμς δεν προσφέρει κάτι στην πλοκή. Λίγα πράγματα επίσης προσφέρει στην πλοκή και ο στερεοτυπικά απεικονισμένος χαρακτήρας του Μάικροφτ.

Και μιας και φτάσαμε στην πλοκή... Το μυστήριο που καλείται να λύσει η Ενόλα δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Περνάει μάλιστα σε δεύτερη μοίρα, αφού περισσότερο λειτουργεί ως background παρά ως βασική ιστορία. Υποτίθεται ότι υπάρχει και μια οσμή πολιτικής δολοπλοκίας από πίσω, αλλά δεν δίνονται συγκεκριμένες απαντήσεις. Τέλος, στο Enola Holmes θίγεται το ζήτημα του φεμινισμού σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο (όχι και πολύ κομψά ή έντεχνα).

Στο δια ταύτα. Αν ήμουν μέχρι 18 χρονών, θα λάτρευα αυτή την ταινία. Αν την έβλεπα με τα παιδιά μου, επίσης. Αλλά τώρα είναι απλώς οκέι. Ωραία παραγωγή, χαλαρή εξέλιξη, διασκεδαστική όταν πρέπει, ντυμένη με μικρή δόση μυστηρίου, μια ταινία που βλέπεται με ευχαρίστηση, αλλά έναν μήνα μετά δεν την θυμάσαι.

ΝΑ ΤΗΝ ΔΩ; Βροχερό απόγευμα Κυριακής.