Alan Gibbons – Σκοτεινός Κόσμος

Τίτλος πρωτότυπου: Alan Gibbons – The Dark Beneath (2003)

Εκδόσεις Πατάκη

Μετάφραση: Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2004

Σελίδες 218

ΣΥΝΟΨΗ

Η Ίμοτζεν βρίσκεται στην ηλικία των 16. Το καλοκαίρι πιάνει δουλειά σε ένα πανδοχείο, όπου έρχεται σε επαφή τόσο με εργοδοτικές σχέσεις όσο και με ομάδες ανθρώπων που αντιπροσωπεύουν έναν δικό τους κόσμο. Εκτός αυτού, θα δραστηριοποιηθεί σε μια ομάδα που διεκδικεί δικαιώματα για τους αιτούντες άσυλο πρόσφυγες. Εκεί θα γνωρίσει τον νεαρό Φαρίντ, έναν αφγανό μετανάστη, που θα ενεργοποιήσει τη σκέψη και τη δράση της. Θα επιχειρήσει να αποτρέψει την απέλασή του, την ίδια στιγμή που κάποιος θα παρακολουθεί κρυφά κάθε της κίνηση.

Ο Gibbons είναι δάσκαλος κι έχει τέσσερα παιδιά. Γιατί το αναφέρω; Γιατί -συνειρμικά σκεπτόμενος- έχει σημασία και είναι ωραίο. Ένας δάσκαλος που ασχολείται σχεδόν ολοκληρωτικά με τη νεανική λογοτεχνία – ο Σκοτεινός Κόσμος ήταν υποψήφιο βιβλίο για Booktrust Teenage Award. Στην αρχή ο τίτλος μοιάζει παραπλανητικός. Εξάλλου, σκοτεινός κόσμος θα παρέπεμπε ίσως σε μια δυστοπική κοινωνία ή στον υπόκοσμο που δρα παράλληλα με τον κανονικό κόσμο. Τι δουλειά έχουμε εμείς, οι απλοί άνθρωποι, σε έναν σκοτεινό κόσμο; Όμως εδώ είναι η ουσία του βιβλίου: σκοτεινός κόσμος είναι η καθημερινή ζωή καθημερινών ανθρώπων.

Τώρα για ποιο λόγο διαβάζω λογοτεχνία που απευθύνεται σε νέους; Μπορώ να σκεφτώ πολλούς λόγους, αλλά εδώ θα σταθώ σε έναν: η θεματολογία αυτού του βιβλίου. Κάποιος πρέπει να πει σε νέα παιδιά ότι ο κόσμος που ζουν δεν είναι αγγελικός και πολύ λίγη σχέση έχει με εκείνον των social media. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι δεν υπάρχουν απόλυτα καλοί άνθρωποι ή απόλυτα κακοί – όλοι έχουν τις ιδιαιτερότητές τους και τις προτιμήσεις τους. Και κάποιος πρέπει να τους μιλήσει για σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα (που δεν εξαντλούνται στο κάπνισμα ή άλλα θέματα που πετούν την μπάλα στην κερκίδα).

Ο Gibbons ζει στο Λίβερπουλ της Αγγλίας και είναι γεγονός ότι η εν γένει διαστρωμάτωση και ο κοινωνικός ανταγωνισμός στην Γηραιά Αλβιώνα έχει πάρει περίεργη τροπή. Αλλά οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι. Ο Gibbons γράφει με τόση ευαισθησία που θα ήθελα να πω ότι είναι ειλικρινής κι αυθόρμητη, αλλά είναι τόσο εύστοχη που δεν μπορεί να μην είναι δουλεμένη. Χτίζει χαρακτήρες που όλοι τους ξέρουμε – τους αναγνωρίζουμε στον περίγυρό μας κι ίσως τους συναναστρεφόμαστε καθημερινά. Άλλους τους απεχθανόμαστε, άλλους τους συμπαθούμε κι άλλους απλώς τους καταλαβαίνουμε.

Στο τέλος ο Σκοτεινός Κόσμος είναι ένα βιβλίο για τον άνθρωπο. Ένα βιβλίο που μιλά για την επιβίωση, όχι την επιβίωση από μια μεγάλη περιπέτεια. Μιλά για την βίωση ενός κόσμου με εσωτερικευεμένες πατριαρχικές αντιλήψεις, αποκλεισμούς και στερεότυπα μεταξύ ανθρώπων που θα ήθελαν η ζωή τους να ήταν αλλιώς. Ναι, είναι εφηβική/νεανική λογοτεχνία. Ναι, είναι απλό στη γραφή του. Και;

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Άσχετα από το πόσων χρονών είσαι, ναι. Μη μένεις στην ταμπέλα της νεανικής λογοτεχνίας. Οι διακρίσεις, τα στερεότυπα, οι εργασιακές σχέσεις ή το προσφυγικό δεν είναι προβλήματα των νέων. Είναι προβλήματα των ανθρώπων.

Βαθμολογία: 78/100

σχετικές αναρτήσεις:

Μαύρη Πίστα