Camilla Läckberg – Χιονοθύελλα με Άρωμα Πικραμύγδαλου

Τίτλος πρωτότυπου: Camilla Läckberg - Snöstorm och mandeldoft (2007)

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2013

Σελίδες: 172

ΣΥΝΟΨΗ

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ο Μάρτιν Μολίν, ο υφιστάμενος του επιθεωρητή Πάτρικ, πείθεται από την νέα του σύντροφο να την συνοδεύσει στο οικογενειακό τραπέζι στο εξοχικό της οικογένειας που βρίσκεται σε ένα νησάκι κοντά στην Φιελμπάκα. Η κακοκαιρία αποκλείει το νησάκι και οι φιλοξενούμενοι περιμένουν μέχρι να κοπάσει η χιονοθύελλα, χωρίς να έχουν επικοινωνία με άλλες περιοχές. Λίγο μετά ο ηλικιωμένος οικοδεσπότης, Ρούμπεν, θα χάσει αιφνίδια τις αισθήσεις του κατά την διάρκεια του οικογενειακού δείπνου. Πλέον η κατάσταση βρίσκεται στα χέρια του Μάρτιν, ο οποίος πρέπει να ερευνήσει τον θάνατο του Ρούμπεν σε ένα αποκλεισμένο σπίτι.

Κάθεσαι λοιπόν στο μπαρ κι αφού έχεις πιει τρία ποτηράκια ο ευγενέστατος μπάρμαν σε κερνάει ένα σφηνάκι από τα ίδια. Καλό; Ναι εντάξει, όχι ιδανικά, αλλά δεν σε χάλασε κιόλας. Ή για να το θέσω αλλιώς: σου αρέσουν οι Tool, αλλά άκουσες με ευχαρίστηση και A Perfect Circle. Να το κάνω και πιο nerdy; Τερμάτισες το rpg σου στο playstation και ανακάλυψες δυο side stories που σου έφτιαξαν την μέρα. Μάλλον τα δύο τελευταία δεν δούλεψαν ε; Μείνε τότε στο σφηνάκι και φέρε τώρα την περίπτωση κατ’ αναλογία στο noir μυθιστόρημα.

Η Camilla Lackberg μας έδωσε κατά κάποιον τρόπο ένα side story, κάπως βιαστικό αλλά διασκεδαστικό. Πρωταγωνιστής δεν είναι εδώ ο γνωστός πια επιθεωρητής Πάτρικ. Ο Μάρτιν όμως δεν τα πάει άσχημα. Παρόλα αυτά, και δεδομένου του μικρού μεγέθους της νουβέλας, οι χαρακτήρες είναι σχετικά επιφανειακοί. Κάποιες συμπεριφορές μοιάζουν αφύσικες και αψυχολόγητες.

Βέβαια, δεν λείπουν τα κλισέ. Όλη η ιστορία είναι ένα στερεότυπο. Σκέψου το: μια ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων – αποκλεισμένη σε χειμερινό θέρετρο – χωρίς δυνατότητα επικοινωνίας – οικογενειακά μυστικά – συμφέροντα, μίση και πάθη - ένας μυστηριώδης θάνατος. Ο ταπεινός Μάρτιν θα είναι πάντα στη σκιά του προϊσταμένου του και το ξέρει. Ο θάνατος ενός ζάμπλουτου ηλικιωμένου θα κρύβει πάντα κάτι σκοτεινό.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, η νουβέλα αυτή έχει ατμόσφαιρα. Λίγο το χιονισμένο τοπίο, λίγο η κλειστοφοβική αίσθηση της απομόνωσης και να που κάτι γίνεται. Θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφερθεί στον κινηματογράφο. Διαβάζεται εύκολα, έχει ροή και ξεδιπλώνεται αβίαστα. Επίσης, είναι προφανές ότι η Lackberg έχει διαβάσει κάθε γραμμή της Agatha Christie και του Arthur Conan Doyle. Όχι μόνο όσον αφορά στην λύση του μυστηρίου, αλλά γενικότερα στο μοτίβο της ιστορίας (μην ελπίζεις, ο Μάρτιν δεν θα γίνει ποτέ Sherlock Holmes).

Και μιλώντας για την λύση του μυστηρίου, οκ δεν με ενθουσίασε. Μου φάνηκε σαν να ήρθε κάπως εύκολα, λες και η Lackberg είχε αυστηρό περιορισμό στις σελίδες και δεν έπρεπε να μακρηγορήσει. Οπότε στο δια ταύτα, το καταλαβαίνεις, η Χιονοθύελλα με Άρωμα Πικραμύγδαλου είναι κάπου στην μέση. Δεν είναι κακό, αλλά είναι σύντομο και διασκεδαστικό. Στο τέλος, δεν θα σου μείνουν και πολλά, αλλά θα έχεις περάσει ένα ευχάριστο απόγευμα.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Γιατί όχι; Τώρα που θα αρχίσει το κρύο, να φτιάξεις μια μεγάλη κούπα ζεστό καφέ και να το διαβάσεις μια Κυριακή απόγευμα (δεν θα πάρει και περισσότερο χρόνο). Σε καναδυό μέρες θα το έχεις ξεχάσει. Όπως και τα σφηνάκια που σε κέρασαν κάποια στιγμή, αλλά τα ευχαριστήθηκες. Και να γίνω και λίγο υλιστής; Κοστίζει λιγότερο από ένα σφηνάκι (€1,90 σε έκπτωση).

βαθμολογία: 65/100

σχετικές αναρτήσεις:

 

Ο Ιεροκήρυκας