Jane Harper - Χαμενος

Πρωτότυπος τίτλος: Jane Harper – The Lost Man (2018)

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2020

Σελίδες: 441

ΣΥΝΟΨΗ

Στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας ο Κάμερον, μεσαίος γιος μιας οικογένειας, βρίσκεται νεκρός από εξάντληση. Κοντά στο σημείο βρίσκεται ο τάφος του κτηνοτρόφου, ένα μνημείο για έναν νεκρό κτηνοτρόφο που τον συνοδεύουν πολλοί θρύλοι και δοξασίες. Οι δύο αδερφοί του Κάμερον πρέπει να συναντηθούν μετά από χρόνια και να ακολουθήσουν τα ίχνη του Κάμερον προτού πεθάνει, ώστε να ανακαλύψουν πώς βρέθηκε σε ένα τόσο απομακρυσμένο μέρος, στα όρια των αχανών αγροκτημάτων τους.

---------------------------

Ο Χαμένος είναι είναι αυτόνομο μυθιστόρημα της πολυδιαφημισμένης Jane Harper. Είναι το τρίτο της και εκτός σειράς του Άρον Φαλκ. Η πλοκή τοποθετείται στην έρημο της Αυστραλίας, οπότε ως αναγνώστης έρχεσαι σε επαφή με ένα περιβάλλον άγνωστο, καθώς η ενδοχώρα της Αυστραλίας μάς είναι μάλλον ξένη.

Αυτό που κρατώ λοιπόν είναι η επαφή με ένα αφηγηματικό σύμπαν άγνωστο, άγριο και μυστηριώδες. Οι περιγραφές και η συνολική διαμόρφωση των χαρακτήρων δεν μπορεί να υπολογιστεί χώρια από την ερημιά στην οποία διαβιούν. Οι δε χαρακτήρες είναι αρκετά καλά χτισμένοι, αλλά δεν μπορώ να πω ότι συμπάθησα κάποιον. Και είναι πρόβλημα, όταν δεν σε ενδιαφέρει πραγματικά η τύχη κανενός. Παρόλα αυτά, το μυθιστόρημα διαβάζεται άνετα και ακολουθείς το μονοπάτι στο οποίο σε βάζει η Harper (αν και κάποια στιγμή -νόμιζα ότι- βρήκα παράδρομο).

Η ένστασή μου είναι ότι η πλοκή ξετυλίγεται αργά, τόσο αργά που για δεκάδες σελίδες μοιάζει στάσιμη. Ενώ ξεκινά δυνατά, γρήγορα κόβει ταχύτητα και αναλώνεται σε κινήσεις και πισωγυρίσματα που δεν προωθούν την ιστορία. Στο ενδιάμεσο εμφανίζεται κι ένα δόλωμα, για να αποπροσανατολίσει τον αναγνώστη, μέχρι τελικά η ιστορία να πατήσει καλά στις τελευταίες εκατό σελίδες.

Η γραφή είναι στρωτή και ρέουσα. Παίρνει από το χέρι την πλοκή και την οδηγεί με ασφάλεια εκεί που καταλήγει. Η βασική ιδέα φαίνεται να είναι καλή, αλλά ως προς το στήσιμο της πλοκής κάτι μοιάζει να λείπει. Αν τελικά πρέπει να εντάξεις ντε και καλά το μυθιστόρημα σε ένα είδος, θα δυσκολευτείς.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Μάλλον ναι. Οι κριτικές που κυκλοφόρησαν όλο αυτό το διάστημα ήταν διθυραμβικές. Εγώ δεν τις συμμερίζομαι απόλυτα, αλλά βρίσκω θετικά στοιχεία, που φέρνουν το μυθιστόρημα της Harper πάνω από τη βάση του μετρίου.