Michael Connelly – Η Πτωση

Πρωτότυπος τίτλος: Michael Connelly – The Drop (2011)

Εκδόσεις Bell

Μετάφραση: Παλμύρα Ισμυρίδου

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2014

Σελίδες: 380

ΣΥΝΟΨΗ

Λίγο πριν την συνταξιοδότηση ο Χάρι Μπος αναλαμβάνει το Τμήμα Ανεξιχνίαστων Υποθέσεων και αναζητά την άκρη σε μια υπόθεση του 1989. Για εκείνον τον βιασμό και δολοφονία έχει συλληφθεί κι έχει καταδικαστεί ο βασικός ύποπτος, του οποίου το DNA ταυτοποιήθηκε. Το πρόβλημα είναι ότι ο ένοχος ήταν μόλις 8 ετών, όταν συνέβη το έγκλημα. Ο Μπος καλείται να ανοίξει ξανά τον φάκελο. Την ίδια στιγμή, ένας επιφανής δημοτικός σύμβουλος του ζητά να αναλάβει την εξιχνίαση ενός θανάτου. Ο γιος του έπεσε από το μπαλκόνι του ενός ξενοδοχείου. Ταυτόχρονα, οι διαρροές μέσα από την Αστυνομία δεν έχουν τέλος.

-------------------------------------

Ο Michael Connelly είναι πολυγραφότατος. Η Πτώση είναι το 17ο βιβλίο της σειράς με πρωταγωνιστή τον Χάρι Μπος. Δεν γνωρίζω όλο το έργο του Connelly. Έχω τρία βιβλία του και είναι όλα σχετικά πρόσφατα. Ωστόσο, ανακαλύπτοντάς τον σιγά-σιγά μετανιώνω που δεν έχω διαβάσει περισσότερα.

Η Πτώση αφορά δύο ξεχωριστά εγκλήματα, διαφορετικής φύσης και τοποθετημένα σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Η υπόθεση της δολοφονίας συντελέστηκε προ εικοσαετίας, ενώ η πτώση του δικηγόρου-γιου του πολιτικού είναι σύγχρονη. Ο Μπος καλείται να τις δουλέψει ταυτόχρονα. Ως αναγνώστης υποθέτεις βέβαια ότι κάπως θα συνδέονται μεταξύ τους, αλλά το πώς και τι θα το διαβάσεις εν καιρώ. Πάντως περισσότερη έκταση δίνεται στον θάνατο του δικηγόρου, ο οποίος είναι πιο μπερδεμένος από όσο φαίνεται.

Αυτό που μου άρεσε στην Πτώση είναι ο ρυθμός της αφήγησης, που μοιάζει με μετρονόμο. Είναι σταθερός, χωρίς εξάρσεις, αλλά και χωρίς πλατειασμούς. Οι όποιες υποπλοκές εμφανίζονται συμβάλλουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην πλοκή. Οπότε αυτό που κρατάω είναι ότι πρόκειται για μια πλοκή ικανή να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και να σε κάνει να την ακολουθείς βήμα-βήμα. Δεν στηρίζεται σημαντικά στο plot-twist, εντούτοις έχει μια ανατροπή απρόσμενη (κι ίσως κάπως αφύσικη). Πάντως, γίνονται πραγματάκια μέχρι λίγες σελίδες πριν το τέλος.

Ο Χάρι Μπος (κι ενώ δεν τον έχω ακολουθήσει στα προηγούμενα βιβλία μέχρι εδώ) είναι συμπαθής, καλά χτισμένος και ενδιαφέρων τύπος. Στα επαγγελματικά του είναι εγωιστής και δεν του πάει το ομαδικό παιχνίδι. Στα αισθηματικά του είναι απλά μέτριος, αλλά πολύ καλός και στοργικός στην σχέση με τον κόρη του, την Μάντι.

Και για να πω και το παράπονό μου, νομίζω ότι το εξώφυλλο είναι κάπως παραπλανητικό σε σχέση με το περιεχόμενο. Μοιάζει κάπως “σεριφίστικο” κι αταίριαστο με το όλο ύφος του βιβλίου. [Άσε που οι φλέβες που πετάγονται στο χέρι με αγχώνουν] Εξίσου ασαφής μου φαίνεται κι ο τίτλος, ακόμη και του πρωτότυπου που είναι ο ίδιος (The Drop).

Συνολικά, η Πτώση έχει τα στοιχεία που ψάχνει κανείς σε βιβλία του είδους. Έχει ρυθμό και σασπένς, σωστές δόσεις μυστηρίου και procedural. Όχι υπερβολές, όχι πενήντα ονόματα και ιστορίες τραβηγμένες από τα μαλλιά. Υποθέτω ότι θα επιστρέψω στον κόσμο του Χάρι Μπος.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ναι, είναι από τις καλές επιλογές του είδους.