Εγκλημα στην Οικογενεια του Σερ Τζεϊμς

Πρωτότυπος τίτλος: Kate Saunders, The Secrets of Wishtide (2016)

Εκδόσεις Διόπτρα

Μετάφραση: Ρηγούλα Γεωργιάδου

Έτος ελληνικής έκδοσης: ²2019

Σελίδες: 351

ΣΥΝΟΨΗ

Ο γιος του ζάμπλουτου Τζέιμς Κόλντερστον ετοιμάζεται να παντρευτεί μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής. Η Λετίσια Ροντ αναλαμβάνει να ερευνήσει το παρελθόν της και να βρει στοιχεία που θα αποτρέψουν αυτόν τον γάμο. Όμως η κοπέλα βρίσκεται δολοφονημένη και τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή. Τα μυστικά δεν μπορούν να μείνουν για πολύ κρυμμένα.

-------------------------

Η Kate Saunders είναι πολυγραφότατη αγγλίδα συγγραφέας. Έχει γράψει καμιά δεκαριά μυθιστορήματα και επιπλέον τρία για την σειρά της Λετίσια Ροντ. Το Έγκλημα στην Οικογένεια του σερ Τζέιμς είναι το πρώτο. Επίσης η Saunders έχει γράψει και αρκετά παιδικά βιβλία.

Το έγκλημα (για την ακρίβεια τα εγκλήματα) που πλήττουν την οικογένεια του σερ Τζέιμς Κόλντερστον φέρνουν την Λετίσια Ροντ και τον αδερφό της αντιμέτωπους με οικογενειακά μυστικά. Η απάντηση βρίσκεται στο παρελθόν και σε όλα τα μυστικά που οδήγησαν τα πρόσωπα σε συγκεκριμένες επιλογές.

Σε γενικές γραμμές το μυθιστόρημα έχει ατμόσφαιρα μιας εποχής που με γοητεύει. Όπου η ιστορία εντάσσεται στο βικτωριανό Λονδίνο δείχνω μια προτίμηση, όποιο και να είναι το αντικείμενο (από ταινίες και σειρές μέχρι βιντεοπαιχνίδια – έλα, το Assassin’s Creed Syndicate ήταν αρκετά καλό). Και ως προς αυτό η Saunders τα πάει περίφημα. Τοποθετεί μάλιστα σε εκείνη την εποχή μια περιπέτεια μυστηρίου με αρκετό σασπένς. Η ίδια η Saunders στο τέλος του βιβλίου εξηγεί την αγάπη της στην βικτωριανή εποχή και διευκρινίζει τις αναλογίες μεταξύ της δικής της ιστορίας και του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ του Ντίκενς.

Ως προς το μυστήριο το μυθιστόρημα βρίσκεται κοντά στη Μις Μαρπλ με ολίγον τι από το αφηγηματικό σύμπαν του Ντίκενς. Οι περισσότεροι χαρακτήρες μοιάζουν αληθοφανείς κι ενδιαφέροντες. Ένα θεματάκι που δε μπόρεσα να συνηθίσω ήταν ο αριθμός τους, αφού συνεχώς έρχονταν και επανέρχονταν πρόσωπα, που έμμεσα ή άμεσα οδηγούσαν την ιστορία. Κάπου μπερδεύτηκα, το οποίο έκανε την ανάγνωση λίγο πιο τραχιά. Αλλά γενικά η Saunders είναι καλή αφηγήτρια, οπότε το πράγμα στρώνει εύκολα.

Να πω την αλήθεια δεν κατανόησα την αναφορά σε γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Λόγου χάρη, η αναφορά “ζητώ συγγνώμη από τις αναγνώστριές μου...” (σελ. 221), εκτός από ένα σπάσιμο του τέταρτου τοίχου που γενικά δεν χαρακτηρίζει το βιβλίο, είναι ασυνήθιστη (και δεν υπάρχει τίποτα σεξιστικό σε αυτό). Δε θα υποθέσω πάντως ότι η συγγραφέας στοχεύει σε γυναικείο κοινό.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αν σου αρέσουν οι ιστορίες εποχής, η βικτωριανή εποχή, λίγο μυστήριο και κανένας ανεξιχνίαστος φόνος, ναι.