Sebastian Fitzek / Michael Tsokos – Μαθήματα Νεκροψίας

Τίτλος πρωτότυπου: Sebastian Fitzek / Michael Tsokos – Abgeschnitten (2012)

Εκδόσεις Λιβάνη

Μετάφραση: Χρύσα Μπανιά

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2013

Σελίδες: 334

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

Ο ιατροδικαστής Πάουλ Χέρτσφελντ, ειδικός στα βίαια εγκλήματα, βρίσκει στο κρανίο ενός φρικτά κακοποιημένου πτώματος τον αριθμό τηλεφώνου της κόρης του. Η Χάνα έχει απαχθεί και για τον Χέρτσφελντ ξεκινά ένα διεστραμμένο κυνήγι. Γιατί ο ψυχοπαθής απαγωγέας έχει ετοιμάσει άλλο ένα πτώμα με στοιχεία στο νησί Χέλγκολαντ. Μα ο Χέρτσφελντ δεν μπορεί να φτάσει στις πληροφορίες και να κερδίσει τον αγώνα ενάντια στο χρόνο: το νησί έχει αποκοπεί από την ηπειρωτική χώρα εξαιτίας ενός τυφώνα και έχει εκκενωθεί από τους κατοίκους του. Ανάμεσα στους λίγους ανθρώπους που παραμένουν στο νησί είναι η σχεδιάστρια κόμικ Λίντα, η οποία έχει βρει τον νεκρό στην ακτή. Απελπισμένος, ο Χέρτσφελντ προσπαθεί να την πείσει να διεξάγει τη νεκροψία ακολουθώντας τις οδηγίες του τηλεφωνικά. Μα η Λίντα δεν έχει αγγίξει ποτέ νυστέρι, πόσο μάλλον για να κάνει νεκροψία... Ωστόσο σύντομα καταλαβαίνει ότι η ζωή του κοριτσιού που έχει πέσει θύμα απαγωγής δεν είναι η μόνη που βρίσκεται σε κίνδυνο...

Ο Fitzek έγινε εκδοτικό φαινόμενο με το Δέμα και τη Θεραπεία. Για να είμαστε δίκαιοι όμως, το πολύ καλό marketing έπαιξε το ρόλο του. Και τα δύο προαναφερθέντα βιβλία έτυχαν ευρύτατης αποδοχής και τεράστιου hype, το οποίο -κοιτώντας πλέον από μακριά- δεν δικαίωσαν. Παλιότερα, φίλος συγγραφέας μού εξηγούσε ότι γενικά στις εκδοτικές πρακτικές είναι 30% βιβλίο και 70% προώθηση. Τον θεώρησα υπερβολικό. Σημειωτέον δε ότι στην Ελλάδα ο Fitzek έχει φήμη ροκσταρ, την ίδια στιγμή που η αποδοχή που έχει λ.χ. στην Αγγλία είναι χλιαρή.

Εδώ, στα Μαθήματα Νεκροψίας, γίνεται συγγραφικό δίδυμο με τον Michael Tsokos. Ο Tsokos είναι διδάκτωρ ιατροδικαστικής κι έχει πάρει μέρος μέχρι και σε αποστολές του ΟΗΕ για την έρευνα σε άμαχο πληθυσμό και θύματα πολέμου. Οπότε μπορείς εύκολα να μαντέψεις ποια κομμάτια του βιβλίου πιθανότατα έγραψε.

Στα Μαθήματα Νεκροψίας συναντάμε όλα τα γνώριμα στοιχεία του Fitzek. Έχουμε λοιπόν cliff-hanger καταστάσεις, φρενήρεις ρυθμούς (σε βαθμό που η ένταση δεν σταματά ούτε σε ένα σημείο), η πλοκή έρχεται συνεχόμενα σαν καταιγίδα (η δράση εκτυλίσσεται σε λίγες μόνο ώρες), αναλυτικές περιγραφές ειδεχθών εγκλημάτων, ανατροπές και plot-twists. Οπότε ναι, ως προς αυτά το βιβλίο είναι χορταστικό. Θα σε κρατήσει κολλημένο στον τοίχο από την αρχή μέχρι το τέλος.

Από την άλλη, παρόλο που το καταβροχθίζεις διαβάζεις απνευστί και με αγωνία, όταν το δεις από ψηλά και αποστασιοποιημένα το όλο θέμα κάπως κρυώνει. Συμβαίνουν απίθανες συμπτώσεις, ενώ ταυτόχρονα οι συγγραφείς χρησιμοποιούν πολλές ευκολίες για να προωθήσουν την δράση. Το ξέρατε εσείς ότι οι (αυτοδημιούργητοι) εκατομμυριούχοι (από 13 χρονών) έχουν στο αυτοκίνητο σακούλες με λεφτά; Το ξέρατε ότι η Porsche Cayenne έχει δορυφορικό σύστημα που εντός 10 λεπτών μετά από τροχαίο εντοπίζει το όχημα και στέλνει αυτόματα ελικόπτερο διάσωσης;

Ως προς τους χαρακτήρες οι εντυπώσεις ποικίλουν. Ο πρωταγωνιστής Χέρτσφελντ είναι συμπαθητικός και αξιόμαχος. Όμως ο βοηθός του είναι μια καρικατούρα γεμάτη κλισέ. Το ίδιο χάρτινη είναι και η Λίντα. Είναι όπως στις φτηνές ταινίες τρόμου που μια παρέα φοιτητών χάνεται στο δάσος κι επιλέγει να περάσει την νύχτα σε ένα στοιχειωμένο σπίτι που δεν έχει ρεύμα κι έπειτα πιάνει καταιγίδα κλπ κλπ κλπ. Όποια λανθασμένη-προβλέψιμη επιλογή μπορεί να κάνει η Λίντα, θα την κάνει. Χώρια δε που οι χαρακτήρες δεν πεθαίνουν με τίποτε. Όχι, όχι, δεν με κατάλαβες. Μπορεί να σε καρφώσουν με ένα νυστέρι στο λαιμό και να μην το καταλάβεις, να συνεχίσεις να περπατάς με το νυστέρι εκεί. Ακόμα και νεκροί ανασταίνονται. Το γενικό ύφος μου θύμισε λίγο το gore αντίστοιχο του Dan Brown (ιδίως στο Origin λόγω της αξιοποίησης τεχνολογικών επιτευγμάτων).

Οπότε, στο δια ταύτα: έχουμε δράση, αγωνία, λεπτομερείς περιγραφές και ανατροπές. Σε βάζει λίγο σε θέση παρατηρητή μιας αληθινής νεκροψίας. Και ιδίως το πρώτο μισό είναι πολύ ενδιαφέρον. Αλλά χάνει σε ρεαλισμό. Αν λοιπόν επιτρέπεται ένας τέτοιος ακροβατισμός, είναι σε γενικότερο πνεύμα σαν το Ράμπο: Το πρώτο Αίμα. Θα το διασκεδάσεις και θα περάσεις ευχάριστα, αλλά μην πιστέψεις και πολλά και για κανέναν λόγο μην το πάρεις τοις μετρητοίς.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Αναλόγως πόσα είσαι διατεθειμένος να ανεχτείς. Εγώ το διασκέδασα. Στο διαδίκτυο αποθεώνεται, αλλά το ίδιο έγινε και στο Δέμα. Αλλά, αν αποφασίσεις τελικά να το διαβάσεις, μάλλον θα το βρεις από εκδόσεις Διόπτρα. Εμείς έχουμε την αντίστοιχη έκδοση από Λιβάνη και όπως κάθε φορά σχολιάζουμε σε σχέση με το αντίτυπο που έχουμε. Ο παρών τίτλος από τις εκδόσεις Λιβάνη έχει -μάλλον- εξαντληθεί και κυκλοφορεί αυτές τις μέρες από τις εκδόσεις Διόπτρα.

βαθμολογία: 70/100

σχετικές αναρτήσεις:

Origin