Joyce Carol Oates – Ζόμπι

Τίτλος πρωτότυπου: Joyce Carol Oates – Zombie (1995)

Εκδόσεις Οξύ

Μετάφραση: Βασίλης Μπαμπούρης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2002

Σελίδες 153

ΣΥΝΟΨΗ (από το οπισθόφυλλο)

Κουέντιν Π., ετών 31. Προβληματικό παιδί για τους γονείς του, ασθενής-πρόκληση για τον ψυχίατρό του, γλυκύτατος εγγονός για την πλούσια γιαγιά του και τις φίλες της. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι ο πιο αληθοφανής, ο πιο τρομακτικός ψυχοπαθής δολοφόνος της σύγχρονης λογοτεχνίας. Γραμμένο στη γλώσσα της παραφροσύνης, το Ζόμπι είναι ένας πραγματικός θρίαμβος για την πολυβραβευμένη Joyce Carol Oates, ένα τολμηρό μυθιστόρημα που σοκάρει με την ωμότητά του και συγκλονίζει με την οξυδερκή γραφή του.

Έχω διαβάσει αρκετά πράγματα, αλλά τίποτα δεν ήταν τόσο παράξενο όσο το Ζόμπι. Για να το ξεκαθαρίσουμε βέβαια, το βιβλίο δεν έχει να κάνει με τα ζόμπι όπως τα φανταζόμαστε. Δεν θα δεις τα ζόμπι του George Romero να σέρνονται βασανιστικά, ούτε ημιθανή πλάσματα να διψούν για αίμα. Τα ζόμπι εδώ είναι κανονικοί άνθρωποι που είχαν την ατυχία να συναντήσουν τον Κουέντιν.

Όλο το βιβλίο θυμίζει ημερολόγιο, όχι με την τυπική δομή ενός προσωπικού ημερολογίου, αλλά είναι γραμμένο με ανάλογο ύφος. Ο πρωταγωνιστής, άλλοτε σε πρώτο πρόσωπο, άλλοτε σε τρίτο, αφηγείται τις αναζητήσεις των θυμάτων του. Μα κυρίως αφηγείται (με πολλές λεπτομέρειες) τα πειράματα πάνω τους. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μεγάλη ιδιαιτερότητα του βιβλίου. Ο πρωταγωνιστής είναι μεταξύ άλλων παράφρονας, ομοφυλόφιλος, παιδόφιλος, νεκρόφιλος, κανίβαλος με σαδιστικές τάσεις. Κύριο στοιχείο της δράσης του είναι οι αρρωστημένες σεξουαλικές ορέξεις του (που θα τις διαβάσεις μία-μία με όλες τις λεπτομέρειες). Λέγεται δε ότι ο χαρακτήρας είναι βασισμένος στη ζωή του Jeffrey Dahmer, ο οποίος καταδικάστηκε για όλα τα παραπάνω.

Ένα δεύτερο ιδιαίτερο στοιχείο είναι ο τρόπος που είναι γραμμένο το βιβλίο. Η γραφή είναι σχεδόν συνειρμική, λες και ο Κουέντιν σκέφτεται φωναχτά. Τα “και” έχουν αντικατασταθεί από το σύμβολο &, γεγονός που δεν θα ήταν τόσο παράξενο, αν δεν είχε τόσα πολλά &. Η σύνταξη είναι μακροπερίοδη και παρατακτική. Δηλαδή μπορεί να διαβάσεις παράγραφο μίας και μόνο περιόδου με δεκαπέντε &. Κάποιες φορές η γραφή είναι κεφαλαιογράμματη, ενώ συχνά πυκνά υπάρχουν ζωγραφιές και σκίτσα που είναι μέρος της αφήγησης. Στη πραγματικότητα είναι σαν να μπαίνεις στο ταραγμένο μυαλό του Κουέντιν και να ακολουθείς τον τρόπο σκέψης του.

Όπως και να το δεις, είναι περίεργο βιβλίο. Είναι τολμηρό και ανατρεπτικό, ενίοτε και σοκαριστικό. Πάντως, θα ήθελα ένα διαφορετικό τέλος – βασικά, θα ήθελα ένα τέλος. Και συνολικά, δεν λέω ότι δεν μου άρεσε, αλλά δεν κατάλαβα και όλον αυτόν το διθύραμβο που συνοδεύει το Ζόμπι.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Από τη μία, η λογοτεχνία δεν έχει όρια. Από την άλλη, το καταλαβαίνεις ότι το Ζόμπι είναι ειδικής θεματολογίας, όχι κοινά αποδεκτής και αρκετά ενοχλητικής. Οπότε τείνω στο “όχι, να μην το διαβάσεις”, όχι τόσο για να σε αποτρέψω, όσο για να σου χτυπήσω ένα καμπανάκι προειδοποίησης.

βαθμολογία: 75/100

σχετικές αναρτήσεις:

Έσχατες Μέρες