Mo Hayder - Η Κούκλα

Τίτλος πρωτότυπου: Mo Hayder - Poppet (2013)

Εκδόσεις Διόπτρα

Μετάφραση: Βαγγέλης Γιαννίσης

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2019

Σελίδες: 488

ΣΥΝΟΨΗ

Ο Άιζακ έχει μόλις πάρει εξιτήριο από τη ψυχιατρική κλινική όπου νοσηλευόταν. Τρόφιμοι και προσωπικό στοιχειώνονται από τον θρύλο της Μοντ, ενός φαντάσματος που φημολογείται ότι κακοποιούσε παιδιά το 1860. Πιστεύουν ότι έχει επιστρέψει κι ευθύνεται για τον θάνατο μιας ασθενούς, καθώς και για μια σειρά ανεξήγητων περιστατικών. Ωστόσο, δεν θα αργήσουν να συνειδητοποιήσουν ότι το φάντασμα δεν είναι αυτό για το οποίο πρέπει να ανησυχούν. Ο ασθενής που μόλις άφησαν να φύγει πιθανότατα συνδέεται με τα ανεξήγητα περιστατικά. Έντρομοι, θα ενημερώσουν τον ντετέκτιβ Τζακ Κάφερι. Πρέπει να τον βρει πολύ σύντομα, πριν προλάβει να σκοτώσει και πάλι. Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στις τρομακτικές μικρές κούκλες που έφτιαξε ο Άιζακ στον θάλαμο του ψυχιατρείου.

Η Mo Hayder έχει χτίσει ένα συγκεκριμένο προφίλ στη λογοτεχνία μυστηρίου. Άλλα στοιχεία της τα αγαπάς κι άλλα τα βρίσκεις περιττά. Ενίοτε μπορεί αυτά τα στοιχεία να είναι τα ίδια και στις δύο περιπτώσεις. Άλλες φορές πάλι μπορεί η Hayder μπορεί να δείχνει νέα στοιχεία της γραφής της.

Εδώ όμως έχει αποκλίνει αρκετά από την Mo-Hayder-πεπατημένη. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Ότι ο ντετέκτιβ Τζακ Κάφερι έχει υποχωρήσει κι έχει δώσει αρκετό χώρο σε άλλους χαρακτήρες. Για παράδειγμα, ο Έι Τζέι εισπράττει ίση μερίδα του λέοντος στην Κούκλα. Μάλιστα, μπορώ να πω μετά βεβαιότητος ότι ήθελα να διαβάζω περισσότερο για τον Έι Τζέι παρά για τον Κάφερι, αν και οι περισσότεροι θα διαφωνούσαν. Άλλωστε, ο Έι Τζέι βρισκόταν συνεχώς πιο κοντά στη δράση.

Δεύτερη αλλαγή σε σχέση με τα προηγούμενα βιβλία της Hayder ήταν οι (πολύ) μικρότερες δόσεις σπλάτερ. Στην Κούκλα δεν έχουμε εξαντλητικές περιγραφές ούτε ειδεχθείς εικόνες. Δεν θα σου πω αν αυτό είναι καλό ή όχι. Εξάλλου, πολλοί αγαπούν τις μακάβριες περιγραφές των σκηνών εγκλήματος - είμαι κι εγώ ανάμεσά τους. Ενδεχομένως, να είσαι κι εσύ, αλλά -μεταξύ μας- δε νομίζεις ότι είχε παραγίνει το κακό;

Παρόλα αυτά, υπάρχουν στιγμές που θα ανατριχιάσεις. Ιδίως σε σκηνές που διαδραματίζονται εντός του ψυχιατρείου. Γενικά, πρόκειται για ιστορία που διατηρεί το ενδιαφέρον μέχρι τέλους, έχει σταθερό ρυθμό χωρίς να κάνει κοιλιά. Διαβάζεται ευχάριστα κι εύκολα. Άλλωστε, σε αυτό συμβάλλουν τα μικρά κεφάλαια που μεταφέρουν την ιστορία σκαλί-σκαλί. Δεν θα δεις μεγάλα άλματα ή νοηματικά κενά, που δυστυχώς χαρακτηρίζουν το είδος.

Η βασική πλοκή είναι πολλά υποσχόμενη. Δίνει όλο το υλικό και το γενικότερο πλαίσιο να γίνουν ωραία πράγματα. Επίσης, δεν είναι μόνο η ιστορία στη ψυχιατρική κλινική. Παράλληλα, τρέχει και μια υπόθεση από τα παλιά, η εξαφάνιση της Μίστι. Επομένως, μαζί με την κεντρική πλοκή υπάρχει χώρος και για κάποιες υπο-πλοκές, που δεν σβήνουν κάτι από την ιστορία, αλλά δεν προσφέρουν και πολλά.

Στο διά ταύτα: η Hayder έχει ταλέντο σε αυτό που κάνει. Δίνει διαφορετικές ιστορίες με τρόπο τέτοιον που να μοιάζει όντως διαφορετικός. Δεν επαναλαμβάνει στα βιβλία της παρεμφερή μοτίβα που απλώς αλλάζουν τα ονόματα. Και φλερτάρει με μια μεταφυσική εσάνς που δεν είναι τέτοια, αλλά φαίνεται ως τέτοια.

ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Τείνω να πιστέψω πως τα καλύτερα και πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα γραφής της Hayder είναι τα δύο πρώτα βιβλία της. Ωστόσο, η Κούκλα είναι ενδιαφέρουσα δουλειά. Σε γενικές γραμμές, θα περάσεις ωραία. Εξάλλου, πρόκειται για page-turner βιβλίο (η Hayder δεν απογοήτευσε ποτέ σε αυτό), έχει μυστήριο, έχει plot twist, οπότε… να το διαβάσεις.

βαθμολογία: 80/100

σχετικές αναρτήσεις:

Η Εκδίκηση