Stuart Neville – Τα Φαντάσματα του Μπέλφαστ

Τίτλος πρωτότυπου: Stuart Neville – The Ghosts of Belfast (2009)

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη

Έτος ελληνικής έκδοσης: 2010 (επανέκδοση 2015)

Σελίδες:467

ΣΥΝΟΨΗ

Μπέλφαστ, Ιρλανδία 2005. Ο 45άρης Τζέρι Φέγκαν αποφυλακίστηκε μετά από χρόνια, έπειτα από την καταδίκη του για δολοφονικές επιθέσεις για λογαριασμό του IRA. Ο πάλαι ποτέ αγωνιστής είναι πλέον αλκοολικός, ενώ οι παλιοί συναγωνιστές του έχουν εμπλακεί με την πολιτική, αλλά και με την παρανομία. Ο Φέγκαν πλέον έχει δώδεκα ακόλουθους, που βρίσκονται δίπλα του συντροφεύοντάς τον και καθοδηγώντας τον να εξοντώσει τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς των δολοφονιών που διέπραξε. Είναι τα δώδεκα θύματά του, που ζητούν λύτρωση. Κάθε αποστολή που φέρνει εις πέρας ο Φέγκαν ισοδυναμεί με την απομάκρυνση ενός φαντάσματος από το πλευρό του.

Τα Φαντάσματα του Μπέλφαστ είναι το ντεμπούτο του Stuart Neville. Πρόκειται για ένα βιβλίο που μοιάζει με αστυνομικό, αλλά δεν είναι. Έχει πολλές πολιτικές αναφορές, οπότε υπό αυτή την έννοια είναι πολιτικό. Βασίζεται επίσης σε ένα ιστορικό υπόστρωμα, γεγονότα σχετικά με τον IRA και την αυτονομία της Βορείου Ιρλανδίας, οπότε έχει ένα -επιδερμικό, έστω- ιστορικό ενδιαφέρον. Έχει δολοφονίες κι αγωνία. Μιλάμε λοιπόν για ένα hardboiled μυθιστόρημα, από τα καλά του είδους, και μάλιστα με μια αίσθηση πολιτικού θρίλερ.

Εδώ δεν υπάρχει θέμα για το ποιος είναι ο δολοφόνος, δεν υπάρχει καμιά whodunit αίσθηση και ως hardboiled δεν χρειάζεται ούτως ή άλλος. Ο δολοφόνος είναι γνωστός από τις πρώτες σελίδες. Επομένως, δεν ακολουθείται το κλειστό σχήμα της φορμουλαϊκής λογοτεχνίας. Κεντρικός ήρωας είναι η βία, η ατελείωτη βία, που έρχεται ως φυσικό επακόλουθο της δράσης ανθρώπων αμφίβολης ηθικής.

Στα συν και οι επεξηγήσεις στο τέλος του βιβλίου, καθώς η ιστορία του IRA και γενικότερα της πολιτικής κατάστασης της Β. Ιρλανδίας δεν είναι ευρέως γνωστή. Σε κάθε περίπτωση δεν ξέρω πώς απηχεί το βιβλίο σε κάποιον Ιρλανδό που έχει βιώσει την πρόσφατη ιστορία. Δεν ξέρω καν αν το βιβλίο προσεγγίζει την ιστορία με συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση. Ξέρω μόνο ότι ήταν ένα μυθιστόρημα όμορφα δοσμένο για το είδος που υπηρετεί.

Τα κεφάλαια εκτός από την τυπική αρίθμηση τιτλοφορούνται και με την αντίστροφή αρίθμηση των φαντασμάτων που απομένουν στο πλευρό του Φέγκαν. Ξεκινά από ΔΩΔΕΚΑ και κατεβαίνει. Κάθε φορά ο υπαίτιος εκτελείται ο αριθμός μειώνεται. Εκ των πραγμάτων λοιπόν καταλαβαίνεις που πάει το πράγμα. Κι αν σου φαίνεται εξωπραγματικό, σκέψου ότι μεταξύ άλλων, υπάρχει ένας διεφθαρμένος πολιτικός, ένας παπάς, ένας δικηγόρος κι ένας παραστρατιωτικός. Οπότε να, διακρίνεις κι εσύ μια δόση ρεαλισμού;

Πρέπει όμως να σε προειδοποιήσω ότι δεν θα ταξιδέψεις νοερά στην Ιρλανδία. Δεν θα γοητευτείς από τις έξοχες περιγραφές. Ως hardboiled που σέβεται τον εαυτό του, το βιβλίο είναι γεμάτο βία, σκηνές βασανιστηρίων κι εκδικητική μανία. Θα διαβάσεις για βασανισμό που θα εκτείνεται με κάθε αναλυτική λεπτομέρεια σε τρεις σελίδες. Θα πεθάνει κόσμος και κοσμάκης και θα διαβάσεις ακριβώς πώς. Για μένα κανένα πρόβλημα. Για κάποιους άλλους μπορεί να είναι. Άρα…

...ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ; Ναι φυσικά, εφόσον δεν είναι ούτε για σένα πρόβλημα. Το hardboiled απευθύνεται σε περιορισμένο αναγνωστικό κοινό κι ως εκ τούτου δεν μπορώ να το προτείνω ανεπιφύλακτα.

βαθμολογία: 78/100

σχετικές αναρτήσεις:

Έσχατες Μέρες